Αλήθεια, γιατί θεωρείται ελκυστική η πίσω κίνηση;

Τι είναι όμως που ενθουσιάζει του οδηγούς όταν η συζήτηση φτάνει στην πίσω κίνηση; Με δεδομένο ότι η θεαματική οδήγηση δεν είναι κάτι που συνιστάται, από τη στιγμή που δεν είμαστε οδηγοί αγώνων τα αισθητήρια του οδηγού, πρέπει να ψάξουν και να εντοπίσουν και άλλες άλλαγες. 
 

Η παρουσία έξτρα βάρους στο πίσω μέρος με το διαφορικό τα ημιαξόνια και με μια ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων (μονόδρομος για τα πισωκίνητα) και όχι κάποιου λιτού ημιάκαμπτου άξονα ευνοεί τα πισωκίνητα τα οποία έχουν καλύτερα κατανεμημένη μάζα. Από αυτό το στοιχείο ευνοείται η ευελιξία σε γρήγορο ρυθμό κίνησης καθώς και η σταθερότητα του φρεναρίσματος. 
 

Απελευθερώμενο από δονήσεις της μετάδοσης της κίνησης το τιμόνι στα πισωκίνητα οχήματα τείνει να έχει μια πιο «καθαρή» και ανόθευτη αίσθηση, πάντα σε συνάρτηση και με τις επιλογές του κατασκευαστή. Είναι ένας ωραίος συνδυασμός ελαφριάς αλλά όχι κενής αίσθησης ο οποίος αξίζει να εξερευνηθεί από τον αμύητο οδηγό και όχι μόνο. 
 

Το έξτρα βάρος στον πίσω άξονα ειδικά όταν φορτίζεται η πίσω ανάρτηση (π.χ. εκκινήσεις) δημιουργεί μια πολύ ευχάριστη αίσθηση αδιάκοπης μεταφοράς της δύναμης στους τροχούς. 
 

Γενικά η αρχιτεκτονική με τον κινητήριο άξονα στο πίσω μέρος αυξάνει την εμπλοκή και την εγρήγορση του οδηγού. Το αίσθημα της εκτέλεσης μιας δύσκολης οδηγικής άσκησης λοιπόν είναι αυτό που θεωρείται ότι ανταμείβει το χειριστή. Αρκεί να μην ξεπερνιούνται τα όρια και προκύπτει υπερεκτίμηση δυνατοτήτων.