Η 164 του 1987, η πρώτη προσθιοκίνητη ναυαρχίδα της Alfa Romeo, σχεδιάστηκε από τον Pininfarina.
Από την εκλογίκευση... στην πρωτοπορία
20.778 Επισκέψεις στο άρθρο (14/6/2020)
Από την εκλογίκευση της παραγωγής στην έμφαση στη Μάρκα
Το 1986, η IRI (ιδιοκτήτης της Alfa Romeo από το 1933) πούλησε τη μάρκα και όλες τις εγκαταστάσεις της στο Fiat Group. Τα πρώτα χρόνια της νέας εποχής η διοίκηση εστίασε στην εκλογίκευση της παραγωγής και της αλυσίδα εφοδιασμού της.
Τη δεκαετία του 1980 όλοι οι κατασκευαστές αναζητούσαν τις «συνέργειες». Οι διαδικασίες και τα προϊόντα ομογενοποιούνταν. Πολλά εξαρτήματα ήταν κοινά για λόγους κόστους. Οι σχεδιαστές ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν αυστηρούς περιορισμούς (όπως για παράδειγμα το μέγεθος των θυρών), στοιχείο που περιόριζε τη δημιουργικότητα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν οι κανόνες αυτοί ατόνησαν. Στους πελάτες δεν άρεσε αυτή η υπέρμετρη ομογενοποίηση και αναζητήσουν αυτοκίνητα που ξεχώριζαν. Η προσωπικότητα της Μάρκας ανάκτησε το σημαντικό της ρόλο. Αυτό το σημείο καμπής επηρέασε σημαντικό το σχεδιασμό των αυτοκινήτων.
Σπορ συμπεριφορά, υψηλή απόδοση, πρωτοπορία (και στιλ)
Αυτή η αλλαγή για την Alfa Romeo σήμαινε επιστροφή στις ρίζες της. Το πρώτο μεγάλο βήμα στο δρόμο για την επαναφορά των ξεχωριστών χαρακτηριστικών ήταν η αναβίωση της Alfa Corse, της θρυλική αγωνιστική ομάδα όπου ο νεαρός Enzo Ferrari έκανε το ξεκίνημα του. Το 1993, η 155 GTA συμμετείχε στο DTM, το Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού, με τον Nicola Larini να κατακτά τους 11 από τους 20 συνολικά αγώνες και την Alfa Romeo να επιστρέφει και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Nürburgring.
Η συμβολή του σχεδιασμού ήταν καθοριστική. Η 164 του 1987, η πρώτη προσθιοκίνητη ναυαρχίδα της Alfa Romeo, σχεδιάστηκε από τον Pininfarina… όμως από εκείνη τη στιγμή ο ρόλος του Centro Stile Alfa Romeo γινόταν όλο και πιο σημαντικός.
Στο κέντρο του Αρέζε οι τεχνολογίες άλλαζαν. Το ίδιοι και οι διαδικασίες και οι άνθρωποι. Νέα συστήματα για το σχεδιασμό και την κατασκευή πρωτοτύπων με τη βοήθεια υπολογιστών αξιοποιήθηκαν. Η ομάδα του Centro Stile ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα μηχανολογικά τμήματα, αφού η χρηστικότητα πρέπει να είναι και όμορφη. Η μορφή και η ουσία πάνε πάντα μαζί. Αυτή είναι η «αναγκαία ομορφιά» της Alfa Romeo.
Το 1986, η IRI (ιδιοκτήτης της Alfa Romeo από το 1933) πούλησε τη μάρκα και όλες τις εγκαταστάσεις της στο Fiat Group. Τα πρώτα χρόνια της νέας εποχής η διοίκηση εστίασε στην εκλογίκευση της παραγωγής και της αλυσίδα εφοδιασμού της.
Τη δεκαετία του 1980 όλοι οι κατασκευαστές αναζητούσαν τις «συνέργειες». Οι διαδικασίες και τα προϊόντα ομογενοποιούνταν. Πολλά εξαρτήματα ήταν κοινά για λόγους κόστους. Οι σχεδιαστές ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν αυστηρούς περιορισμούς (όπως για παράδειγμα το μέγεθος των θυρών), στοιχείο που περιόριζε τη δημιουργικότητα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν οι κανόνες αυτοί ατόνησαν. Στους πελάτες δεν άρεσε αυτή η υπέρμετρη ομογενοποίηση και αναζητήσουν αυτοκίνητα που ξεχώριζαν. Η προσωπικότητα της Μάρκας ανάκτησε το σημαντικό της ρόλο. Αυτό το σημείο καμπής επηρέασε σημαντικό το σχεδιασμό των αυτοκινήτων.
Σπορ συμπεριφορά, υψηλή απόδοση, πρωτοπορία (και στιλ)
Αυτή η αλλαγή για την Alfa Romeo σήμαινε επιστροφή στις ρίζες της. Το πρώτο μεγάλο βήμα στο δρόμο για την επαναφορά των ξεχωριστών χαρακτηριστικών ήταν η αναβίωση της Alfa Corse, της θρυλική αγωνιστική ομάδα όπου ο νεαρός Enzo Ferrari έκανε το ξεκίνημα του. Το 1993, η 155 GTA συμμετείχε στο DTM, το Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού, με τον Nicola Larini να κατακτά τους 11 από τους 20 συνολικά αγώνες και την Alfa Romeo να επιστρέφει και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Nürburgring.
Η συμβολή του σχεδιασμού ήταν καθοριστική. Η 164 του 1987, η πρώτη προσθιοκίνητη ναυαρχίδα της Alfa Romeo, σχεδιάστηκε από τον Pininfarina… όμως από εκείνη τη στιγμή ο ρόλος του Centro Stile Alfa Romeo γινόταν όλο και πιο σημαντικός.
Στο κέντρο του Αρέζε οι τεχνολογίες άλλαζαν. Το ίδιοι και οι διαδικασίες και οι άνθρωποι. Νέα συστήματα για το σχεδιασμό και την κατασκευή πρωτοτύπων με τη βοήθεια υπολογιστών αξιοποιήθηκαν. Η ομάδα του Centro Stile ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα μηχανολογικά τμήματα, αφού η χρηστικότητα πρέπει να είναι και όμορφη. Η μορφή και η ουσία πάνε πάντα μαζί. Αυτή είναι η «αναγκαία ομορφιά» της Alfa Romeo.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ (κάντε κλικ στη σελίδα που σας ενδιαφέρει)
.jpg)
....Περασμενα μεγαλεια.....Ομως και η 159 η οποια την αντικατεστησε ηταν εξισου υπεροχη!
Όταν οι Ιταλοί ήθελαν, απλά μπορούσαν να προκαλέσουν ....εγκεφαλικό στις 3αρες, c-class, Α4, Passat, Vectra (κ signum). Για Σουηδικά «ψυγεια», Ιαπωνικά κουτιά τύπου avensis, primera και λοιπά, δεν το συζητάμε καν. Η 156 δεν ήταν άριστη, ούτε καλοφτιαγμένη, ΑΛΛΑ είχε μπρίο, ήταν καλλίγραμμη, κ είχε κ θράσος! ΌΜΩΣ, όπως έχω γράψει πολλάκις, λίγο η ....μεσογειακή νοοτροπία, λίγο η Ιταλική λοβιτούρα, κάτι οι μπαμπεσιές στην ποιότητα, να και οι αρπακολιές στα υλικά, ήρθε το finito la musica στην Ιταλική αυτοκ/νία. Διπλές κ τριπλές συγχωνεύσεις δίνουν οξυγόνο χρηματοοικονομικά, αλλά δε βοηθούν να πάρεις πωλήσεις από Γερμανούς, Ιάπωνες, Γάλλους, κ ποιοτικούς πλέον Κορεάτες.
Η 156 ήταν σχεδιαστικά εξαιρετική για την εποχή της χωρίς εμφανή ανταγωνιστικά μειονεκτήματα... θυμάμαι είχα κοιτάξει να την αγοράσω... ωραίο αυτοκίνητο εξωτερικά, όμορφο και εσωτερικά... καλές επιδόσεις και τεχνικά χαρακτηριστικά... και εκεί σταματάει η θεωρία και έχεις επιστροφή στην πραγματικότητα (και στους λόγους που η AR κατάντησε σε πωλήσεις όπως κατάντησε). Το αυτοκίνητο δεν ήταν πλέον 'του φτωχού σπορτίφ' αλλά κοίταζε 'κατάματα' τον ανταγωνισμό σε υψηλότερο επίπεδο τιμής... όμως για να 'κοιτάξεις κατάματα' τον ανταγωνισμό όταν η τιμή ανεβαίνει δεν μπορείς να έχεις εσωτερική λαβή ανοίγματος πόρτας από πλαστικό... δεν μπορεί ο εξωτερικός καθρέπτης να τρίζει στα χέρια σου όταν τον πιάνεις να τον κλείσεις... δεν μπορεί το χρώμα σε τρία χρόνια να ξεθωριάζει και να φαίνεται δεκαετίας... δεν μπορεί οι πίσω να είναι στριμωγμένοι και όταν επιστρέφουν από έξοδο για φαγητό να τους πιάνει αναγούλα από την σκληρή ανάρτηση...και δεν μπορεί εβδομάδας αυτοκίνητο ενώ κινείται στον Κηφισσό να του πέφτει η πίσω ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων γιατί κάποιος μάγκας Ιταλός βαρέθηκε να βιδώσει τη βίδα... όταν η τιμή είναι χαμηλή συγχωρούνται κάποια πράγματα, αλλά όχι όταν είσαι ακριβή μάρκα... η AR είναι πλέον κακό value for money .... ίσως τώρα που την πήραν οι Γάλλοι (ναι ναι ξέρω, θα κρατήσουν την 'καρδιά' και τη 'ψυχή' κλπ κλπ) να βελτιωθεί η κατάσταση, ειλικρινά το εύχομαι γιατί είναι κρίμα. Το Gruppo Fiat δεν έχασε πελάτες γιατί δεν έβγαζε καλά αυτοκίνητα (μια χαρά αυτοκίνητα είναι και με αξιοπρεπή αξιοπιστία, ασχέτως φημολογιών), τους έχασε γιατί ο ανταγωνισμός έβγαλε καλύτερα και νεώτερα αυτοκίνητα και με καλύτερο value for money...
...έτοιμο είναι το σασί της υπάρχουσας Τζοουλεττα...να προσαρμόσουν αρμονικά τον πισο όγκο..κ έγινε γρήγορα ,φτηνά,κ ανταγωνιστικά ένα σεντάν που θα πουλάει...καλυτετο απο το τουρκικο Τόπο...γιατί δεν το σκέπτονται έτσι στο γκρουπο;