H 156 άλλαξε τα δεδομένα, εφαρμόζοντας καινοτομίες που την μετέτρεψαν σε ένα νέο είδος σπορ αυτοκινήτου.
Η 156 γίνεται πραγματικότητα
20.779 Επισκέψεις στο άρθρο (14/6/2020)
Σχεδιάζοντας μια νέα σειρά
Το Centro Stile δεν δημιούργησε ένα μοντέλο, αλλά μια πλήρη σειρά. Μερικά χρόνια αργότερα το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Το 1995 η μάρκα παρουσίασε ένα νέο μικρομεσαίο δύο όγκων (την 145) και τον επόμενο χρόνο ακόμα ένα μικρομεσαίο δυόμιση όγκων (την 146). Ακολούθησαν οι σπορ GTV και Spider που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με τον Pininfarina. Όμως η πραγματική αλλαγή ήρθε με την 156.
Η αισθητική της 156 ήταν ένα μοναδικό μίγμα δύναμης, πρωτοπορίας και κλασσικού στιλ. Η μάσκα ανέκτησε το σημαντικό της ρόλο και εισχώρησε στις γραμμές του προφυλακτήρα. Οι επιφάνειες ήταν τόσο κοντά με τους τροχούς που έδιναν αμέσως την αίσθηση δύναμης και απόλυτου κρατήματος στο δρόμο. Η αναλογία μεταξύ των γυάλινων και μεταλλικών επιφανειών θύμιζαν περισσότερο coupe παρά sedan. Τα χερούλια για τις πίσω πόρτες ήταν σχεδόν αόρατα, κρυμμένα στο πλαίσιο των παραθύρων και τα «καθαρά» φτερά προσέδιδαν ένα εξαιρετικά γλυπτό και δυναμικό προφίλ. «Μοιάζει να κινείται ακόμα και σταθμευμένη», σχολίασε ο de Silva.
Παράλληλα η 156 έφερε και τη χρωματική αναζήτηση της μάρκας, στοιχείο που ήταν πολύ σημαντικό σε μοντέλα όπως η Carabo και η Montreal. Οι σχεδιαστές της Alfa Romeo πήραν έμπνευση από τη συλλογή του μουσείου της μάρκας που βρίσκεται στον ίδιο χώρο και στις μέρες μας. Παρατηρώντας το χρώμα της 8C 2900 B του 1938 εφηύραν το μπλε “Nuvola” το οποίο αποτελείται από πολλές στρώσεις πέρλας.
Προηγμένος σπορ χαρακτήρας
Η 156 ήταν ένα εκπληκτικό αυτοκίνητο και από τεχνική άποψη. Από τους μηχανικούς ζητήθηκε να εξελίξουν ένα μοντέλο με «προηγμένο σπορ χαρακτήρα», το οποίο θα συνδύαζε τη δύναμη, με το χαμηλό βάρος και τον εξαιρετικό έλεγχο του αμαξώματος. Διαχρονικά αυτή ήταν η συνταγή που χαρακτήριζε την οδηγική εμπειρία με μια Alfa Romeo.
Για να πετύχουν αυτό το στόχο χρησιμοποίησαν νέα υλικά (όπως μαγνήσιο και ειδικά κράματα χάλυβα), εξελιγμένη αρχιτεκτονική στην ανάρτηση και πολύ λεπτομερείς ρυθμίσεις ώστε να επιτευχθεί το ιδανικό επίπεδο κρατήματος και ακρίβειας των αντιδράσεων του αυτοκινήτου.
Η 156 έπεισε τους πάντες. Ήταν το πιο οδηγοκεντρικό sedan της εποχής της, ενώ η αγωνιστική της έκδοση κατέκτησε 13 τίτλους σε 10 χρόνια.
Η γέννηση του “common rail”
Στο λανσάρισμα του αυτοκινήτου διαθέσιμα ήταν 6 κινητήρια σύνολα. O V6 Busso συνοδευόταν από τρεις “Twin Spark” που για πρώτη φορά συνδύαζαν τα δύο μπουζί ανά κύλινδρο (μια τεχνολογία που είχε χρησιμοποιήσει ο Giuseppe Merosi το 1914) με τις τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο.
Τότε στην Ευρωπαϊκή αγορά η βενζίνη ήταν το καύσιμο που κυριαρχούσε, αλλά αυτό θα άλλαζε και ήταν η Alfa Romeo που ξεκίνησε αυτή την επανάσταση. Η 156 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο που εφοδιαζόταν με το σύστημα “common rail”. Για πρώτη φορά, οι κινητήρες diesel προσέφεραν απόδοση, άνεση και χαμηλό θόρυβο αντίστοιχο με εκείνο των βενζινοκινητήρων.
“Car of the Year”
Η 156 κέρδισε τις καρδίες του κοινού και των ειδικών κατακτώντας για πρώτη φορά για την Alfa Romeo τον τίτλο “Car of the Year”. Η μικρότερη αδερφή της, η 147 (η οποία δεν μοιραζόταν μόνο στιλιστικά στοιχεία, αλλά και τα μηχανικά μέρη), ακολούθησε το παράδειγμα της μερικά χρόνια αργότερα, κατακτώντας την ίδια διάκριση το 2001.
Το Centro Stile δεν δημιούργησε ένα μοντέλο, αλλά μια πλήρη σειρά. Μερικά χρόνια αργότερα το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Το 1995 η μάρκα παρουσίασε ένα νέο μικρομεσαίο δύο όγκων (την 145) και τον επόμενο χρόνο ακόμα ένα μικρομεσαίο δυόμιση όγκων (την 146). Ακολούθησαν οι σπορ GTV και Spider που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με τον Pininfarina. Όμως η πραγματική αλλαγή ήρθε με την 156.
Η αισθητική της 156 ήταν ένα μοναδικό μίγμα δύναμης, πρωτοπορίας και κλασσικού στιλ. Η μάσκα ανέκτησε το σημαντικό της ρόλο και εισχώρησε στις γραμμές του προφυλακτήρα. Οι επιφάνειες ήταν τόσο κοντά με τους τροχούς που έδιναν αμέσως την αίσθηση δύναμης και απόλυτου κρατήματος στο δρόμο. Η αναλογία μεταξύ των γυάλινων και μεταλλικών επιφανειών θύμιζαν περισσότερο coupe παρά sedan. Τα χερούλια για τις πίσω πόρτες ήταν σχεδόν αόρατα, κρυμμένα στο πλαίσιο των παραθύρων και τα «καθαρά» φτερά προσέδιδαν ένα εξαιρετικά γλυπτό και δυναμικό προφίλ. «Μοιάζει να κινείται ακόμα και σταθμευμένη», σχολίασε ο de Silva.
Παράλληλα η 156 έφερε και τη χρωματική αναζήτηση της μάρκας, στοιχείο που ήταν πολύ σημαντικό σε μοντέλα όπως η Carabo και η Montreal. Οι σχεδιαστές της Alfa Romeo πήραν έμπνευση από τη συλλογή του μουσείου της μάρκας που βρίσκεται στον ίδιο χώρο και στις μέρες μας. Παρατηρώντας το χρώμα της 8C 2900 B του 1938 εφηύραν το μπλε “Nuvola” το οποίο αποτελείται από πολλές στρώσεις πέρλας.
Προηγμένος σπορ χαρακτήρας
Η 156 ήταν ένα εκπληκτικό αυτοκίνητο και από τεχνική άποψη. Από τους μηχανικούς ζητήθηκε να εξελίξουν ένα μοντέλο με «προηγμένο σπορ χαρακτήρα», το οποίο θα συνδύαζε τη δύναμη, με το χαμηλό βάρος και τον εξαιρετικό έλεγχο του αμαξώματος. Διαχρονικά αυτή ήταν η συνταγή που χαρακτήριζε την οδηγική εμπειρία με μια Alfa Romeo.
Για να πετύχουν αυτό το στόχο χρησιμοποίησαν νέα υλικά (όπως μαγνήσιο και ειδικά κράματα χάλυβα), εξελιγμένη αρχιτεκτονική στην ανάρτηση και πολύ λεπτομερείς ρυθμίσεις ώστε να επιτευχθεί το ιδανικό επίπεδο κρατήματος και ακρίβειας των αντιδράσεων του αυτοκινήτου.
Η 156 έπεισε τους πάντες. Ήταν το πιο οδηγοκεντρικό sedan της εποχής της, ενώ η αγωνιστική της έκδοση κατέκτησε 13 τίτλους σε 10 χρόνια.
Η γέννηση του “common rail”
Στο λανσάρισμα του αυτοκινήτου διαθέσιμα ήταν 6 κινητήρια σύνολα. O V6 Busso συνοδευόταν από τρεις “Twin Spark” που για πρώτη φορά συνδύαζαν τα δύο μπουζί ανά κύλινδρο (μια τεχνολογία που είχε χρησιμοποιήσει ο Giuseppe Merosi το 1914) με τις τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο.
Τότε στην Ευρωπαϊκή αγορά η βενζίνη ήταν το καύσιμο που κυριαρχούσε, αλλά αυτό θα άλλαζε και ήταν η Alfa Romeo που ξεκίνησε αυτή την επανάσταση. Η 156 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο που εφοδιαζόταν με το σύστημα “common rail”. Για πρώτη φορά, οι κινητήρες diesel προσέφεραν απόδοση, άνεση και χαμηλό θόρυβο αντίστοιχο με εκείνο των βενζινοκινητήρων.
“Car of the Year”
Η 156 κέρδισε τις καρδίες του κοινού και των ειδικών κατακτώντας για πρώτη φορά για την Alfa Romeo τον τίτλο “Car of the Year”. Η μικρότερη αδερφή της, η 147 (η οποία δεν μοιραζόταν μόνο στιλιστικά στοιχεία, αλλά και τα μηχανικά μέρη), ακολούθησε το παράδειγμα της μερικά χρόνια αργότερα, κατακτώντας την ίδια διάκριση το 2001.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ (κάντε κλικ στη σελίδα που σας ενδιαφέρει)
....Περασμενα μεγαλεια.....Ομως και η 159 η οποια την αντικατεστησε ηταν εξισου υπεροχη!
Όταν οι Ιταλοί ήθελαν, απλά μπορούσαν να προκαλέσουν ....εγκεφαλικό στις 3αρες, c-class, Α4, Passat, Vectra (κ signum). Για Σουηδικά «ψυγεια», Ιαπωνικά κουτιά τύπου avensis, primera και λοιπά, δεν το συζητάμε καν. Η 156 δεν ήταν άριστη, ούτε καλοφτιαγμένη, ΑΛΛΑ είχε μπρίο, ήταν καλλίγραμμη, κ είχε κ θράσος! ΌΜΩΣ, όπως έχω γράψει πολλάκις, λίγο η ....μεσογειακή νοοτροπία, λίγο η Ιταλική λοβιτούρα, κάτι οι μπαμπεσιές στην ποιότητα, να και οι αρπακολιές στα υλικά, ήρθε το finito la musica στην Ιταλική αυτοκ/νία. Διπλές κ τριπλές συγχωνεύσεις δίνουν οξυγόνο χρηματοοικονομικά, αλλά δε βοηθούν να πάρεις πωλήσεις από Γερμανούς, Ιάπωνες, Γάλλους, κ ποιοτικούς πλέον Κορεάτες.
Η 156 ήταν σχεδιαστικά εξαιρετική για την εποχή της χωρίς εμφανή ανταγωνιστικά μειονεκτήματα... θυμάμαι είχα κοιτάξει να την αγοράσω... ωραίο αυτοκίνητο εξωτερικά, όμορφο και εσωτερικά... καλές επιδόσεις και τεχνικά χαρακτηριστικά... και εκεί σταματάει η θεωρία και έχεις επιστροφή στην πραγματικότητα (και στους λόγους που η AR κατάντησε σε πωλήσεις όπως κατάντησε). Το αυτοκίνητο δεν ήταν πλέον 'του φτωχού σπορτίφ' αλλά κοίταζε 'κατάματα' τον ανταγωνισμό σε υψηλότερο επίπεδο τιμής... όμως για να 'κοιτάξεις κατάματα' τον ανταγωνισμό όταν η τιμή ανεβαίνει δεν μπορείς να έχεις εσωτερική λαβή ανοίγματος πόρτας από πλαστικό... δεν μπορεί ο εξωτερικός καθρέπτης να τρίζει στα χέρια σου όταν τον πιάνεις να τον κλείσεις... δεν μπορεί το χρώμα σε τρία χρόνια να ξεθωριάζει και να φαίνεται δεκαετίας... δεν μπορεί οι πίσω να είναι στριμωγμένοι και όταν επιστρέφουν από έξοδο για φαγητό να τους πιάνει αναγούλα από την σκληρή ανάρτηση...και δεν μπορεί εβδομάδας αυτοκίνητο ενώ κινείται στον Κηφισσό να του πέφτει η πίσω ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων γιατί κάποιος μάγκας Ιταλός βαρέθηκε να βιδώσει τη βίδα... όταν η τιμή είναι χαμηλή συγχωρούνται κάποια πράγματα, αλλά όχι όταν είσαι ακριβή μάρκα... η AR είναι πλέον κακό value for money .... ίσως τώρα που την πήραν οι Γάλλοι (ναι ναι ξέρω, θα κρατήσουν την 'καρδιά' και τη 'ψυχή' κλπ κλπ) να βελτιωθεί η κατάσταση, ειλικρινά το εύχομαι γιατί είναι κρίμα. Το Gruppo Fiat δεν έχασε πελάτες γιατί δεν έβγαζε καλά αυτοκίνητα (μια χαρά αυτοκίνητα είναι και με αξιοπρεπή αξιοπιστία, ασχέτως φημολογιών), τους έχασε γιατί ο ανταγωνισμός έβγαλε καλύτερα και νεώτερα αυτοκίνητα και με καλύτερο value for money...
...έτοιμο είναι το σασί της υπάρχουσας Τζοουλεττα...να προσαρμόσουν αρμονικά τον πισο όγκο..κ έγινε γρήγορα ,φτηνά,κ ανταγωνιστικά ένα σεντάν που θα πουλάει...καλυτετο απο το τουρκικο Τόπο...γιατί δεν το σκέπτονται έτσι στο γκρουπο;