Απόπειρες που… έμειναν στο ράφι!

Τα οφέλη ενός κινητήρα με μεταβλητή σχέση συμπίεσης είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια. Ποιος δεν θα ήθελε έναν κινητήρα που σε χαμηλό φορτίο θα μπορούσε να αυξηθεί ο λόγος συμπίεσης για την εξοικονόμηση καυσίμου; Οι αυτοκινητοβιομηχανίες το γνώριζαν και κατά καιρούς προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Σε αντίθεση με το εγχείρημα της Infiniti, στο οποίο το «κλειδί» της επιτυχίας είναι η μετατόπιση του άνω νεκρού σημείου με έναν μηχανισμό που βρίσκεται στο κάτω μέρος του κινητήρα, οι περισσότερες αυτοκινητοβιομηχανίες ασχολήθηκαν με το επάνω μέρος του κινητήρα και την αύξηση του όγκου του θαλάμου καύσης.

Η πρώτη μερικώς επιτυχημένη και λειτουργική λύση ήρθε από τη Saab το 2000, όταν κατασκεύασε έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα χωρητικότητας 1,6 λίτρων και απόδοσης 220 ίππων. Το ειδικά σχεδιασμένο μπλοκ του κινητήρα είχε τη δυνατότητα να αλλάζει κλίση (έως και 4 μοίρες) σε σχέση με την κυλινδροκεφαλή, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τον όγκο του θαλάμου καύσης. Δυστυχώς, κάποια τεχνικά προβλήματα, όπως η στεγανότητα και η ανάγκη για ξεχωριστά συστήματα λίπανσης-ψύξης για το μπλοκ και την κυλινδροκεφαλή κράτησαν τον συγκεκριμένο κινητήρα μακριά από τη γραμμή παραγωγής. ΠαρΆ όλα αυτά, οι προσπάθειες συνεχίζονται και πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες βρίσκονται ήδη σε καλό στάδιο, όπως π.χ η BMW, η Ford, η Honda και η Toyota, με την τελευταία να «πατεντάρει» πριν από μερικούς μήνες έναν ενδιαφέρον υδραυλικό μηχανισμό που θα αυξάνει το ύψος της μπιέλας.