Το νεοκλασικό κτήριο που μέχρι τις αρχές της χιλιετίας στέγαζε το δημοτικό σχολείο της Αράχωβας, έχει πλήρως ανακαινιστεί και φιλοξενεί πια το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας.
Το κτήριο ανακηρύχθηκε διατηρητέο το 1984, και το 2012 άνοιξε τις πύλες του για το κοινό το Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας, ως ένα διαδραστικό κέντρο της λαϊκής παράδοσης της περιοχής. Η προσπάθεια συλλογής των εκθεμάτων έγινε με την εθελοντική προσφορά κατοίκων της πόλης, που δώρισαν, συνέλεξαν και κατέγραψαν το πλούσιο υλικό.
Eνα τέτοιο Μουσείο αποτελεί από μόνο του έναν αυτούσιο πυρήνα πολιτισμού, λειτουργώντας συμπληρωματικά ως προς τα Αρχαιολογικά Μουσεία μιας περιοχής, καθώς παρουσιάζει τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα της εξέλιξης του υλικού πολιτισμού. Με τον τρόπο αυτό παρέχει πολύτιμα στοιχεία για την κατανόηση και ερμηνεία των υλικών καταλοίπων του πολιτισμού, όχι μόνο των πρόσφατων χρόνων, αλλά και εκείνου της αρχαιότητας.
Η πρωτοτυπία αυτού του Λαογραφικού Μουσείου συνίσταται στα διαδραστικά εργαστήρια που λειτουργούν στο πλαίσιό του : εργαστήρια παραδοσιακής τέχνης, όπου ντόπιοι τεχνίτες διδάσκουν την τέχνη τους και τα μυστικά της. Με έμφαση στην υφαντική, ονομαστά είναι τα αραχωβίτικα υφαντά, αλλά και άλλες τέχνες, όπως αυτές του σιδήρου και της πέτρας. Τα εργαστήρια του Λαογραφικού Μουσείου Αράχωβας αγκαλιάστηκαν από το κοινό που κυριολεκτικά συρρέει για να μάθει αλλά και να έρθει σε επαφή με την λαϊκή παράδοση της πατρίδας.
Είναι επίσης γνωστό ότι μεγάλο μέρος του λαϊκού πολιτισμού της Αράχωβας αφορά στην υφαντική τέχνη, η μακρά παράδοση της οποίας στον ελλαδικό χώρο διατηρήθηκε αναλλοίωτη και κατα άριστο τρόπο στην υφαντική παραγωγή του τόπου μας. Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση, η δημιουργία ενός Λαογραφικού Μουσείου στην Αράχωβα, με ιδιαίτερη ωστόσο έμφαση στην υφαντική τέχνη, έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάδειξη και παρουσίασή της στη διαχρονική εξέλιξη μιας από τις αρχαιότερες οικοτεχνικές δραστηριότητες του ανθρώπου, η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξέλιξη της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στον πλανήτη. Και αυτό γιατί η Αράχωβα αποτελεί έναν από τους κατ εξοχήν τόπους όπου η υφαντική τέχνη άνθησε και παρήγε θαυμαστά δημιουργήματα, βασισμένη πάντοτε στις αρχέγονες πρακτικές που ανιχνεύονται στον ελλαδικό χώρο ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ.
Εδώ, στα Εργαστήρια των Παραδοσιακών Τεχνών οι Αραχωβίτισσες υφάντρες υφαίνουν στους αργαλειούς με τον ίδιο πατροπαράδοτο τρόπο όπως αιώνες τώρα φτιάχνονται τα περίφημα αραχωβίτικα υφαντά, ενώ δίπλα τους οι κεντήστρες συντηρούν την αρχοντιά του αραχωβίτικου εργόχειρου.
Όπως συμβαίνει με κάθε λαϊκή δημιουργία, τα σχέδια έγιναν από ταλαντούχους δημιουργούς, εκφραστές της ομαδικής αισθητικής αντίληψης, οι οποίοι συνδύασαν και τις προσωπικές προτιμήσεις της κάθε υφάντρας για το σχέδιο και τα χρώματα. Σήμερα έχουν διασωθεί πάρα πολλά πανέμορφα σχέδια, πραγματικά καλλιτεχνήματα.