3 πολύ περίεργα σημεία στην Ελλάδα

Ένας τόπος με έντονες αντιθέσεις, με πανύψηλα βουνά και βαθειές θάλασσες, με περιοχές παγωμένες ή ηλιόλουστες όλο τον χρόνο, δεν είναι παράξενο να διαθέτει και σημεία που με την ιδιαιτερότητά τους προκαλούν τις εντυπώσεις. Όταν όμως πρόκειται για κάτι τόσο μοναδικό, όσο βράχοι που στέκονται σαν φυτεμένοι -στην κυριολεξία- στο έδαφος, οι κόκκινες κορφές ενός βουνού ή ένα φαράγγι πολύ διαφορετικό από τα άλλα... Ε τότε μπορούμε να πούμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν «σχεδόν τα πάντα»!

Στα μονοπάτια του «Πάνταβρέχει»
Σε ένα από τα από τα ομορφότερα σημεία της Ευρυτανίας, στο οποίο η πρόσβαση είναι πάντα δύσκολη θα βρείτε το διάσημο φαράγγι. Το "Πάνταβρέχει" δεν είναι ένα συνηθισμένο φαράγγι με την έννοια του ορισμού, αλλά αποτελεί το στενότερο σημείο του Κρικελοπόταμου, ανάμεσα στα βουνά Καλιακούδα και Πλατανάκι. Στο εντυπωσιακό αυτό φαράγγι, μήκους 100 μέτρων, μπορεί κανείς να δει από την πλευρά της Καλιακούδας να πέφτουν νερά από μεγάλο ύψος, που με τα χρόνια διέβρωσαν το έδαφος και του έδωσαν αρνητικές κλίσεις. Το εκπληκτικό τοπίο συμπληρώνουν οι διάσπαρτες μικρές λιμνούλες και τα καταπράσινα βρύα που κρέμονται. Η φύση εδώ είναι οργιώδης σε μία από τις αγριότερες και συνάμα καθαρότερες περιοχές της Ευρώπης. Από το Καρπενήσι θα φτάσετε περνώντας τη Σήραγγα της Τυμφρηστού και από κει (14 χλμ.) ακολουθείτε τη διαδρομή για Κρίκελλο (18 χλμ.), Δομνίστα (26 χλμ.), Σκοπιά, Ροσκά, Πάντα Βρέχει. Η διαδρομή γράφει 60 χλμ. όπου μέχρι τη Δομνίστα είναι άσφαλτος και στη συνέχεια χωματόδρομος μέτριας βατότητας. Από το σημείο που παρκάρετε, περπατάτε κοντά στα 35 λεπτά κατά μήκος του Κρικελιώτη για να φτάσετε στο "Πάνταβρέχει”.

H Τσούκα Ρόσσα στα Ζαγοροχώρια
Από το Τσεπέλοβο ο δρόμος συνεχίζει για ακόμα 4 χλμ. ως το καταπράσινο Σκαμνέλι που συναντάμε σε ύψος 1200 μέτρων. Μετά το Σκαμνέλι αρχίζει να "δείχνει τα δόντια του", καθώς το υψόμετρο γίνεται μεγαλύτερο. Η διαδρομή από τον Γυφτόκαμπο μέχρι το Βρυσοχώρι μένει αξέχαστη κυρίως για την επική θέα στην "Τσούκα Ρόσσα" (Κόκκινη Κορφή) της Τύμφης. Είναι πιθανότατα το μόνο μέρος στην Ελλάδα όπου κανείς μπορεί να δει χιόνι 365 μέρες το χρόνο μια και στους πρόποδες του βουνού υπάρχουν μεγάλα κομμάτια παγετώνων που δεν λιώνουν ούτε με τους καύσωνες του καλοκαιριού. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό τοπίο, καθώς οι κορφές του βουνού φαίνονται πραγματικά κατακόκκινες, προκαλώντας δέος.

Οι βράχοι των Μετεώρων
Μόλις περάσεις την πόλη των Τρικάλων θα δεις τα Μετέωρα στο βάθος του ορίζοντα να ορθώνονται σαν πελώριοι απολιθωμένοι γίγαντες. Φτάνοντας στην Καλαμπάκα θα τα θαυμάσεις από κοντά και θα σταθείς με δέος στη σκιά τους. Και όταν ακολουθήσεις το δρόμο που γλιστρά ανάμεσα σε αυτούς τους θεόρατους βράχινους όγκους, θα νοιώσεις μια πρωτόγνωρη εμπειρία: σαν να ταξιδεύεις πίσω, στην απαρχή του χρόνου... Τότε που γεωλογικές ανακατατάξεις ταλάνιζαν τη λεκάνη της Μεσογείου και πάνω στα Μετέωρα που ήταν μικρά ξερονήσια, ξέσπαγαν τα κύματα μιας ρηχής θάλασσας η οποία σκέπαζε το Θεσσαλικό κάμπο. Με την πάροδο των χιλιετηρίδων, τα νερά βρήκαν διέξοδο από τα στενά των Τεμπών και χύθηκαν στo Aιγαίο. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα έντονα καιρικά φαινόμενα και η διάβρωση που σμίλεψε αργά το σχήμα των πέτρινων ογκόλιθων. Πίσω στην ιστορία Το απόκοσμο τοπίο των Μετεώρων προσέλκυσε χριστιανούς ασκητές από όλα τα Βαλκάνια. Πολύ πριν ακόμα κτιστούν τα μοναστήρια, σκήτες μοναχών είχαν ήδη στηθεί στις κορφές και στις σχισμές των βράχων από τον 12ο αιώνα. Αργότερα ιδρύθηκαν οι πρώτες μοναστικές κοινότητες φθάνοντας σε αριθμό τις εικοσιτέσσερις τον 14ο αιώνα. Έτσι δημιουργήθηκε η μοναστηριακή πολιτεία των Μετεώρων που έφτασε στο απόγειο της ακμής της μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα. Τα Μετέωρα έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς».