Παίζουμε πρώτοι με το χιόνι!

Η Δίρφη είναι το  ψηλότερο βουνό της Εύβοιας και ο ηφαιστειογενής κώνος που καταλήγει στην κορφή Δέλφι αγγίζει τα 1743 μέτρα ύψος. Αν και δεν συγκαταλέγεται στα ψηλότερα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, η άμεση γειτνίαση με τη θάλασσα του Αιγαίου έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο μικροκλίμα. Έτσι, όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν οι χιονοπτώσεις που παρατηρούνται εδώ είναι ασυνήθιστα έντονες για το υψόμετρο του βουνού. Η ευρύτερη ορεινή περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας καθώς προφέρει εύκολη πρόσβαση μέσω Χαλκίδας, είναι ιδανική για κοντινές – ακόμη και μονοήμερες - αποδράσεις από την πρωτεύουσα καθώς σε αυτήν την περίπτωση δεν θα χρειαστεί να οδηγήσετε ατέλειωτες ώρες, ούτε να δαπανήσετε μια μικρή περιουσία σε διόδια και καύσιμα. Εδώ λοιπόν, κάτω από τα χιονισμένα ελάτια της Δίρφης και του Ξεροβουνίου θα εντυπωσιαστείτε με τη λευκή μαγεία της χιονισμένης ορεινής φύσης, θα παίξετε χιονοπόλεμο με την παρέα σας, θα  απολαύσετε το καλό φαγητό πλάι στο φουντωμένο τζάκι.
Στενή, η φωλιά της Δίρφης: Η πιο συνηθισμένη ορεινή διαδρομή είναι αυτή που ξεκινά από την Αρτάκη και οδηγεί sτην πασίγνωστη Στενή, που είναι  κτισμένη στις κατάφυτες πλαγιές σε υψόμετρο 500. Συνολικά από την Αθήνα δεν θα χρειαστείτε περισσότερο από 80-90 λεπτά (105 χιλιόμετρα) για να βρεθείτε στην αγκαλιά της πιο όμορφης ορεινής φύσης.  Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και εκτός από λίγες στροφές δεν θα συναντήσετε κάποιο άλλο πρόβλημα
Στη Στενή η παρουσία ενός μικρού ποταμού που κυλά τα γάργαρα νερά του ανάμεσα σε αιωνόβιους πλάτανους, συμπληρώνει αρμονικά τη φυσική παλέτα του οικισμού με χρώματα και ήχους.
Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες αυτήν την εποχή να βρείτε τον οικισμό σκεπασμένο με χιονόλευκα πέπλα. Αν δεν έχει συμβεί αυτό, μην απογοητευτείτε, αφήστε πίσω τα τελευταία σπίτια και τις ταβέρνες στη θέση "Βρύση Γιατρού" και ανηφορίστε τον ορεινό δρόμο που συνεχίζει με αρκετές στροφές στις πλαγιές του βουνού, διατρέχοντάς δάσος ελάτης και καστανιάς. Στα 8 περίπου χιλιόμετρα καθώς θα βγείτε σε χαρακτηριστικό διάσελο, θΆ απολαύσετε την πανοραμική θέα. Αριστερά σας υψώνεται στον βορρά ο κώνος της Δίρφης, χιονισμένος ως αργά την άνοιξη, ενώ δεξιά στον νότο κυριαρχεί στο τοπίο η μακρόστενη βράχινη σιλουέτα του Ξεροβουνίου.
Ορειβατικό καταφύγιο : Λίγο βορειότερα, στη θέση Λειρί (υψόμ. 1150 ) - υπάρχει πρόσβαση από χωματόδρομο –βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο όπου μπορείτε να έρθετε και με τα πόδια. Αν ο καιρός το επιτρέπει και δεν έχει χιόνι ή πάγο στο οδόστρωμα, αξίζει να συνεχίσετε τον ασφάλτινο δρόμο που θα σας φέρει μετά από έντονη κατάβαση και άφθονες στροφές στο χωριό Στρόπωνες.  Παρεκκλίνοντας λίγο από την πορεία σας μπορείτε να επισκεφθείτε το επίσης ορεινό χωριό Μετόχι που κρύβεται ανάμεσα στα βράχια της ακτής, τα πλατάνια  και τα θαλερά δάση που κατεβαίνουν από τις παρυφές του Ξεροβουνίου. Η διαδρομή ως το Μετόχι στο σύνολό της πραγματοποιείται σε ασφάλτινο οδόστρωμα μέσα από υπέροχο δάσος πανύψηλων ελάτων. Επαναλαμβάνουμε ότι η παραπάνω διαδρομές χρειάζονται προσοχή αν έχει προηγηθεί χιονόπτωση, καθώς οι δρόμοι εύκολα κλείνουν μετά από κακοκαιρία.

Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης  www.viewsofgreece.gr

Αφήστε πίσω το μποτιλιάρισμα της Αράχοβας και τον συνωστισμό στα πάρκινγκ των χιονοδρομικών κέντρων και αναζητήστε τον αυθεντικό Παρνασσό της αμόλυντης φύσης, των  χιονισμένων δασών, των μοναχικών παγωμένων τοπίων. Το μεγάλο βουνό της Ρούμελης καθώς στρογγυλοκάθεται ανάμεσα στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας προσφέρει μέσα σε 2 ώρες εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα, αλλά και από αρκετές μεγάλες πόλεις της Στερεάς Ελλάδας. Δεν χρειάζεται να έχετε κάνει κράτηση σε κάποιο ξενοδοχείο ή σε  ξενώνα. Ξεκινήστε νωρίς το πρωί και χωρίς να το καταλάβετε θα βρεθείτε να παίζετε χιονοπόλεμο και να στήνετε χιονάνθρωπους στο αφράτο χιόνι.

Αγόριανη αγκαλιά με τα έλατα: Η Αγόριανη, το κεφαλοχώρι του Παρνασσού  (υψομ. 900) είναι κτισμένο σε τοποθεσία που φημίζεται για τα πυκνόφυτα ελατοδάση της και τα πλούσια τρεχούμενα νερά της. Ο οικισμός βρίσκεται σκαρφαλωμένος στις βόρειες υπώρειες του βουνού και απέχει από την Αθήνα 195 χιλιόμετρα, 68 χλμ.  από τη Λαμία, 145 χλμ. από τη Χαλκίδα και μόλις 55 από τη Λιβαδειά.  Εύκολα  από εδώ θ` ανηφορήσετε οδηγώντας μέσα σ` ένα πανέμορφο ελατόδασος για τα Λιβάδια. Μόνο που το πρωί, ακόμη κι αν δεν έχει χιονίσει, χρειάζεται προσοχή στον παγετό που σίγουρα θα βρείτε στο οδόστρωμα, τούτη την εποχή.  Η διαδρομή αυτή σε αντίθεση με εκείνη που οδηγεί από την Αράχοβα προς τα Λιβάδια, παρουσιάζει ακόμη και  τα Σαββατοκύριακα, σαφώς λιγότερη κίνηση. Σε πολλά σημεία της διαδρομής θα έχετε την ευκαιρία να σταματήσετε και να απολαύσετε το μοναδικό τοπίο. Συνολικά να υπολογίζετε ότι δεν θα χρειαστεί να διανύσετε περισσότερα από 11 χιλιόμετρα ως το Λιβάδι και 25 ως την Αράχοβα.

Πολύδροσος ήσυχες καταστάσεις: Μόλις 15 χιλιόμετρα μακριά από την Αγόριανη και 48 από τη Λαμία βρίσκεται το κεφαλοχώρι Πολύδροσος, γνωστό και με την παλαιότερη ονομασία του Κάτω Σουβάλα. Η Πολύδροσος βρίσκεται σε σχετικά χαμηλό υψόμετρο  (400 μέτρα) και δεν την πιάνει τόσο εύκολα το χιόνι. Διαθέτει καλούς ξενώνες και εξαιρετικές ταβέρνες γι` αυτό και αρκετοί χιονοδρόμοι την προτιμούν για διαμονή και φαγητό.  Εύκολα από την Πολύδροσο θα πάτε στην `Aνω Πολύδροσο ή `Aνω Σουβάλα (6,5 χλμ.) που βρίσκεται σε ύψος 850 και μέχρι το 1870 ήταν ένα ζωντανό ορεινό χωριό κτηνοτρόφων. Από τη διασταύρωση για `Aνω Πολύδροσο ο δρόμος με έντονα ανηφορικές διαθέσεις, θα σας ανεβάσει σε ακόμη μεγαλύτερα υψόμετρα. Καθώς θα οδηγείτε προς το χιονοδρομικό κέντρο της Φτερόλακκας, σύντομα θα βρεθείτε σε τόπους όπου το βασίλειο του χιονιού απλώνει τη λευκή του επικράτεια.

Βάργιανη, ξεχασμένο χωριό: Οδηγώντας στον εθνικό δρόμο που συνδέει τη Λαμία με την `Aμφισσα και αφού θα περάσετε την ιστορική Γραβιά, θα προσεγγίσετε με σύντομη παράκαμψη το χωριό Βάργιανη.  Πρόκειται για ένα μικρό, παλιό χωριό του Παρνασσού που θα το συναντήσετε σκαρφαλωμένο στα 950 υψόμετρο. Στη μικρή πλατεία με την υπέροχη θέα στις βουνοκορφές της Γκιόνας, δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, ενώ λίγο ψηλότερα στη θέση «Μπουρμπούλα» αναβλύζει από το κεφαλάρι το γάργαρο νερό του Παρνασσού. Από τη Βάργιανη εύκολα πλέον θα κατηφορίσετε για `Aμφισσα (32 χλμ.), Γαλαξίδι (58 χλμ.) ή θα συνεχίστε το ταξίδι σας προς Δελφούς (52 χλμ.) και Αράχοβα (63 χλμ.).

Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης  www.viewsofgreece.gr

Αφήνοντας πίσω την εθνική οδό Τριπόλεως – Κορίνθου, ο δρόμος τραβά ανατολικά για τα «χιονοχώρια» της Γορτυνίας. Πρώτα συναντάμε  την Κάψια,  μετά το Λεβίδι και ακολουθεί η κοσμοπολίτικη Βυτίνα, η ιστορική Δημητσάνα, η Στεμνίτσα και στο δρόμο προς Πύργο τα πετρόκτιστα Λαγκάδια. Αν βρεθείτε εδώ μόλις θα έχει χιονίσει, πραγματικά δεν θα αναγνωρίσετε το τοπίο. Αν πάλι ο καιρός είναι ήπιος, έχετε περισσότερες πιθανότητες να συναντήσετε το αγαπημένο σας χιόνι ανηφορίζοντας για τα χωριά Αλωνίσταινα, Χρυσοβίτσι, Βαλτεσινίκο και Μαγούλιανα που βρίσκονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Μάλιστα τα Μαγούλιανα  είναι το ψηλότερο κατοικημένο  χωριό της Πελοποννήσου, κτισμένο  καθώς είναι σε ύψος 1350.

Η αρχοντική Δημητσάνα και τα άλλα χωριά του Μαίναλου: Οι όχθες του Λούσιου ποταμού όπου κατά τον μύθο λούστηκε ο Δίας, προσφέρουν ντυμένες στα λευκά, ένα μοναδικό θέαμα. Το σούρουπο η σκεπασμένη με χιόνι Δημητσάνα  θαρρείς και ξεπήδησε από παιδικό παραμύθι. Το ίδιο και η αρχοντική Στεμνίτσα.  Από το Λεβίδι και τη Βυτίνα θα προσεγγίσετε τις πίστες του Χιονοδρομικού κέντρου Μαίναλου που βρίσκονται σε ύψος 1650 μέτρων και σπάνια το χειμώνα ξεμένουν από χιόνι.  Τις ομορφότερες εικόνες σε χιονισμένο ελατόδασος θα τις αντικρύσετε αν από τα  Μαγούλιανα  ακολουθήσετε τον ασφάλτινο δρόμο που διασχίζει το εντυπωσιακό ελατόδασος της Μάνας και καταλήγει  στον κεντρικό δρόμο Βυτίνας – Πύργου.

Εξίσου μαγευτική είναι η διαδρομή από Βυτίνα προς Αλωνίσταινα, Πιάνα, Δαβιά με τελική κατάληξη την Τρίπολη. Επίσης ενδιαφέρουσα -πάντα σε ασφάλτινο δρόμο- είναι αυτή που οδηγεί από τη Στεμνίτσα στην Ελάτη και τερματίζει στην Βυτίνα. Προσοχή αν έχει προηγηθεί χιονόπτωση. Όλοι οι δευτερεύοντες οδικοί άξονες  χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή καθώς τα εκχιονιστικά μηχανήματα ίσως καθυστερήσουν λίγο να καθαρίσουν το οδόστρωμα. 

`Aγονη διαδρομή: Ακολουθώντας τον παλιό εθνικό δρόμο Τρίπολης – Πατρών, γνωστό στους ντόπιους με την ονομασία «111»,  θα έχουμε την ευκαιρία να προσεγγίσουμε τα χωριά των νότιων παρυφών του Χελμού και του Ερύμανθου, τις όχθες του ποταμού Λάδωνα, τα ξεχασμένα χωριά του Αφροδίσιου όρους Βεσίνι, Πάος Σειρές. Πιο ανατολικά συναντάμε το χωριό Τριπόταμα που βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω στο σταυροδρόμι των νομών Αχαΐας , Ηλείας και Αρκαδίας. Σε αυτό το σημείο συμπλέκονται οι ορεινοί όγκοι του Χελμού, των Λάμπειων ορέων με  τον Ερύμανθο, του Αφροδίσιου με τα Γορτυνιακά βουνά και σμίγουν τα νερά τους  τα ποτάμια Αροάνιος, Σειραίος και Ερύμανθος.

Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης  www.viewsofgreece.gr

Οδηγώντας στην εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών, σύντομα θα αντικρύσετε στον προς νότο ορίζοντα τα βράχυνα σκαλοπάτια, τους γκρεμούς και τις ορθοπλαγιές των βουνών της Μικρής και Μεγάλης Ζήριας να φράζουν το βάθος του οπτικού σας πεδίου.  Ακόμη και το πιο έμπειρο μάτι δύσκολα θα διακρίνει που αρχίζει ο ένας ορεινός όγκος και που τελειώνει ο  άλλος.  Αυτό το θεόρατο γήινο τείχος που ορθώνει το ανάστημά του λίγο πιο μέσα από την ακτογραμμή, εμπόδιζε κάποτε τις μετακινήσεις των ορεσίβιων προς τις ακτές και τα  λιμάνια της θάλασσας του Κορινθιακού κόλπου. Σήμερα ένα πλήθος ασφαλτοστρωμένων  δρόμων δρασκελίζει με τολμηρά βήματα τα ορεινά περάσματα και συνδέει μεταξύ τους πόλεις και χωριά. Αυτές οι διαδρομές, καθώς δαμάζουν ένα τραχύ ορεινό ανάγλυφο,  σκαρφαλώνουν αναγκαστικά σε μεγάλα υψόμετρα που συνήθως τον χειμώνα καλύπτονται από παχύ στρώμα χιονιού. Είναι εκπληκτικό αν συλλογιστεί κάποιος, πως συχνά οι αποστάσεις που χωρίζουν τα χιονισμένα τοπία από τη ζεστή θαλάσσια ακτογραμμή είναι μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα!

Από τη Στυμφαλία λίμνη στο Φενεό: Εφορμώντας από το Κιάτο με κατεύθυνση προς τη Στυμφαλία λίμνη, το πιο πιθανό αυτήν την εποχή είναι να δείτε χιόνι στον αυχένα της Καστανιάς (υψόμ. 1200), που συνδέει τα βουνά Γερόντιο όρος και Μαυροβούνι.  Όμως αν ο χιονιάς είναι δριμύς, σίγουρα θ` αφήσει τα ίχνη του και χαμηλότερα. Τότε λευκός κλοιός κάνει την εμφάνισή του γύρω από τις όχθες της Στυμφαλίας συνθέτοντας το μοναδικό σκηνικό. Το παραμύθι αρχινά με κυρίαρχο πρωταγωνιστή το νερό σε όλες του τις εκφάνσεις. Οι ομίχλες τρέχουν αποκαλύπτοντας αυτήν την ιδιαίτερη φυσιογραφία και αναδεικνύοντας τη μυθική διάσταση της λίμνης. Ποιος ξέρει, ίσως κάπου εδώ ξεμυτίσουν και οι τρομερές όρνιθες... Παρόμοιο το σκηνικό και στην κοιλάδα του Φενεού που αν τύχει και έχει χιονίσει δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα πολυδιαφημισμένα τοπία των `Aλπεων!

Στις πλαγιές της Ζήριας:  Εφορμώντας και πάλι από το μηδενικό υψόμετρο της θάλασσας, ανηφορίζουμε από το Ξυλόκαστρο τον γνωστό δρόμο που θα μας φέρει μετά από 26 χιλιόμετρα  στις γειτονιές των Τρικάλων (υψόμ. 800 έως 1100 μέτρα). Όχι σπάνια το χωριό ντύνεται στα λευκά, όμως για να πιάσετε σίγουρα χιόνι θ` ανηφορίσετε ψηλότερα ακόμη, ως το υψίπεδο της Ζήριας (13 χλμ. από `Aνω Τρίκαλα) όπου υπάρχει το μικρό χιονοδρομικό κέντρο (υψόμ. 1500). Αν διαθέτετε καλό εξοπλισμό χειμερινού βουνού και ορειβατική εμπειρία, μπορείτε να προσεγγίσετε τα δυο ορειβατικά καταφύγια ή να πάτε ως τη λίμνη Δασίου.

Στα ελατοδάση του Σαραντάπηχου: Από το παραλιακό Δερβένι (60 χλμ. από Κόρινθο) αρχινά μια όχι ιδιαίτερα γνωστή διαδρομή –πάντα σε καλοστρωμένο ασφάλτινο δρόμο- που περνά από το ορεινό κεφαλοχώρι Εβροστίνα,  βγαίνει στον αυχένα του Σαραντάπηχου (υψόμ. 1300) και κατηφορίζει για την  κοιλάδα του Φενεού. Συνήθως αυτήν την εποχή τα ελατοδάση του Σαραντάπηχου και τα απόμερα χωριά του που κυριολεκτικά ερημώνουν μοιάζουν να βυθίζονται σε χειμερία νάρκη, σκεπασμένα καθώς είναι με τη λήθη του χιονιού. Όμως το τοπίο, περίκλειστο από τις κορφές των βουνών Σαϊτάς, Ντουρντουβάνα, Χελμός και Ζήρια είναι πανέμορφο και αξίζει να το αναζητήσετε.

Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης  www.viewsofgreece.gr

Από  το Διακοφτό που προσεγγίζετε εύκολα πια μέσω της Εθνικής οδού Κορίνθου – Πατρών θα ανηφορείτε για τις πλαγιές του όρους Χελμός με προορισμό την πρωτεύουσα των χειμερινών σπορ της Πελοποννήσου που δεν είναι άλλη από τα Καλάβρυτα. Ο Χελμός είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου μετά τον Ταΰγετο με ύψος 2.355 μ.. Η παρουσία του σφραγίζεται από συμπαγείς όγκους και έντονο ανάγλυφο. Στην αρχαιότητα το όνομά του ήταν Αροάνια Όρη και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην ιερότητά του, αφού από εδώ ανάβλυζαν τα σκοτεινά νερά της Στυγός όπου οι θεοί του Ολύμπου ορκίζονταν τον πιο απαράβατο όρκο. Το όνομα Χελμός έχει πιθανόν σλαβική ρίζα και σημαίνει "χιονισμένο βουνό".

Από τα Καλάβρυτα στο χιονοδρομικό κέντρο: Το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού απέχει μόλις 14 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και βρίσκεται στην τοποθεσία "Βαθιά Λάκα" σε ύψος 1.650μ-2.340μ. Διαθέτει 7 αναβατήρες και 12 πίστες ενώ ανάμεσά τους συγκαταλέγεται  και η μεγαλύτερη σε μήκος πίστα της νότιας Ελλάδας. Λειτουργούν σαλέ, τεράστιος χώρος στάθμευσης, καταστήματα ενοικίασης και εξοπλισμού, σχολές σκι, παιδικός σταθμός, ιατρεία κλπ. ( τηλ. 26920 24452 www.kalavrita-ski.gr ).

Χιονισμένη Ζαρούχλα: Από το χώρο στάθμευσης του χιονοδρομικού κέντρου ξεκινά μια πανέμορφη, άγνωστη διάσχιση που καθώς έχει πλέον στο σύνολό της ασφαλτοστρωθεί, θα σας φέρει στα χωριά Περιστέρα – Μεσορούγγι κι από εκεί στην πανέμορφη Ζαρούχλα, απ` όπου αν θέλετε επιστρέφετε στην εθνική οδό Πατρών Κορίνθου μέσω της λίμνης Τσιβλού. Το μόνο μειονέκτημα αυτής της  διαδρομής είναι οι αμέτρητες, συνεχόμενες στροφές που μπορεί να κουράσουν ακόμη και τους πιο έμπειρους οδηγούς και συνεπιβάτες. Προσοχή τώρα το χειμώνα! Πριν κατηφορίσετε προς Ζαρούχλα ενημερωθείτε από το σαλέ του χιονοδρομικού αν ο δρόμος έχει εκχιονιστεί.

Παραμυθένια λίμνη Τσιβλού: Πρόσβαση στην περιοχή της Ζαρούχλας προσφέρει και η παραλιακή πόλη Ακράτα. Ο δρόμος με γρήγορες δρασκελιές σκαρφαλώνει μέσα από γκρεμούς, βράχια και έλατα σε ύψος 1000 – 1100 μέτρων. Λόγω του τοπικού μικροκλίματος η περιοχή αυτή κυριολεκτικά θάβεται στο χιόνι και οι μετακινήσεις γίνονται αρκετά δύσκολες λόγω του παγετού για τους ελάχιστους χειμερινούς κατοίκους των χωριών αυτών. Αν  είστε σωστά προετοιμασμένοι και βάλετε όταν πρέπει τις αλυσίδες στο όχημά σας,  θ` απολαύσετε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς που από παντού αγκαλιάζουν κρυσταλλιασμένα ακροβούνια. Ευκολίες στο φαγητό και στη διαμονή θα βρείτε στα παραδοσιακά πετρόκτιστα χωριά Ζαρούχλα, Περιστέρα, Αγία Βάρβαρα και στις όχθες της  λίμνης Τσιβλού.

Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης  www.viewsofgreece.gr