Ψάξε για χρυσάφι στη σπηλιά του Δράκου

5863 Επισκέψεις στο άρθρο

Νιώσε χρυσοθήρας στη σπηλιά του Δράκου, σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη της Ελλάδας.

Επισκεφθείτε το μοναδικό Σπήλαιο του Δράκου στην Καστοριά
Το σπήλαιο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης στο 2ο χλμ της παραλίμνιας οδού Σουγγαρίδη και λίγο πριν από την Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας. Η είσοδος απέχει περίπου είκοσι (20) μέτρα από τις όχθες της λίμνης και 14 μέτρα από τον δρόμο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλα χερσαία και λιμναία τμήματα με εντυπωσιακό σταλακτικό διάκοσμο καθώς περιλαμβάνει επτά (7) υπόγειες λίμνες, δέκα (10) αίθουσες, πέντε (5) διαδρόμους – σήραγγες. Η μεγαλύτερη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 45Χ17 μέτρα με το κεντρικό της τμήμα υπερυψωμένο και τις πλευρές της να καταλήγουν σε λίμνες. Η μεγάλη λίμνη του σπηλαίου που είναι και η βαθύτερη βρίσκεται δυτικά. Η θερμοκρασία εντός του Σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18οC, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου του Δράκου εντοπίστηκαν παλαιοντολογικά κατάλοιπα, με κυριότερα τα οστά σπηλαίας άρκτου ή αρκούδας των σπηλαίων (UrsusSpeleaus). Είναι σημαντικό ότι έχει ληφθεί κάθε απαραίτητο μέτρο για την ασφάλεια των επισκεπτών και οι επεμβάσεις στο εσωτερικό έγιναν με τρόπο ώστε να μη θιγεί η φυσική κατάσταση του Σπηλαίου.

Ο Μύθος του Σπηλαίου
"Πριν από πολλούς αιώνες η μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται πριν από το μοναστήρι της Μαυριώτισσας ήταν χρυσορυχείο και το φύλαγε ένας δράκος που ανέπνεε και έβγαζε από το στόμα του φλόγες και δηλητηριασμένους ατμούς. Ύστερα από το κτίσιμο της Καστοριάς (Ή ή Ι αιώνας) ο πρώτος βασιλιάς ο Κάστωρ, θέλοντας να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδελφό του Πολυδεύκη και τον πεθερό του Κέλι ιερέα του θεού, απεκάλυψε το τεράστιο αυτό σπήλαιο. Η παρουσία όμως του δράκου τους εμπόδιζε την προσέγγιση στη σπηλιά. Τότε ο βασιλιάς υπεσχέθη μεγάλα δώρα σ?αυτόν που θα σκότωνε τον δράκο. Ένας νέος δυνατός παρουσιάστηκε. Επηκολούθησε άγρια πάλη με τον δράκο. Χτυπώντας τον με το κοντάρι του έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά της λίμνης. Το τέρας κτυπήθηκε και έπλεε νεκρό επάνω στα νερά της λίμνης. Πανηγύρισαν το γεγονός και ευχαριστίαι ανεπέμφθησαν στον Πάνα. Και κατόπιν με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν στη σπηλιά με σκυφτά τα κεφάλια τους για να μην κτυπήσουν τους σταλακτίτες. Το βάθος εκτεινόταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν πνιγηρή από έλειψιν οξυγόνου. Σε ένα μέρος που η σήραγγα στενεύει έσβησαν οι δαυλοί και πηχτό σκοτάδι τους σφιχταγκάλιασε όλους. Τότε άκουσαν μια απόκοσμη φωνή να λέει : "εκείνος που θα σκύψει να πάρει μια χούφτα της λάσπης που πατάει θα μετανοιώσει". Οι πιο θαρετοί έσκυψαν και επήραν λάσπη και εγέμισαν τους κόρφους τους. Οι άλλοι φοβήθηκαν και δεν τόλμησαν να πάρουν. Όταν βγήκαν στο φως του ηλίου εκείνοι που κρατούσαν τη λάσπη είδαν με έκπληξη πως κρατούσαν υγρή χρυσόσκονη…". Έτσι περιγράφει ο λαογράφος Δ. Γιαννούσης ( Ακρόπολη, 11-7-54) την παράδοση σχετικά με το Σπήλαιο του Δράκου.


Τοιχογραφίες 750 χρόνων στη Μονή Παναγίας Μαυριώτισσας
Το μοναστήρι βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου, που εισχωρεί στη λίμνη, σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη. Ιδρύθηκε μάλλον επί των ημερών του αυτοκράτορος Αλεξίου Α Κομνηνού (1081-1118). Η ζωγραφική του καθολικού ανήκει σε διαφορετικές περιόδους. Σε τμήμα του ανατολικού τοίχου υπάρχουν παραστάσεις που χρονολογούνται στο πρώτο μισό του 12ου αιώνα, ενώ σε άλλο τμήμα του ίδιου τοίχου και σε όλο τον δυτικό υπάρχουν παραστάσεις από τα τέλη του 12ου αιώνα. 
Η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, που εξελίσσεται στον ανατολικό και νότιο τοίχο του νάρθηκα, είναι άκρως ενδιαφέρουσα από εικονογραφικής άποψης και εκτιμάται ότι ανήκει στο τέλος του 12ου αιώνα. Η σκηνή της Βάπτισης, που εικονίζεται κάτω από αυτήν, είναι ίσως λίγο μεταγενέστερη. Οι εξωτερικές τοιχογραφίες τοποθετούνται χρονικά γύρω στα 1260. Η μονή Μαυριωτίσσης διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σαν πνευματικός χώρος σε όλες τις φάσεις τις ιστορίας της Καστοριάς. Έτσι εξηγείται και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειχναν για αυτήν αξιωματούχοι του Βυζαντίου. 

Αγιος Γερμανός-Πισοδέρι με 4x4 μέσα στα βουνά!
Από τον Αγιο Γερμανό ακολουθήστε τον δασικό δρόμο που οδηγεί στα υψίπεδα του όρους Βαρνούντας και στις στάνες των καλοκαιρινών βοσκότοπων. Ξεκινώντας από την πλατεία, θα περάσετε τον παλιό νερόμυλο και θα βρείτε το χωματόδρομο. Μετά από συγκλονιστική βόλτα θα βρεθείτε στον αυχένα ύψους 1.950μ., όπου βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο του Βαρνούντα. Από εδώ ξεκινά η διαδρομή 25χλμ. που ολοκληρώνεται στο Πισοδέρι. Ρωτήστε τους ντόπιους αν ο δρόμος είναι προσπελάσιμος, γιατί τα χιόνια καλύπτουν το βουνό, από τα μέσα Νοέμβρη έως τα μέσα Μαΐου. Να θυμάστε ότι απαιτείται όχημα με κίνηση στους τέσσερις τροχούς και ανάλογη εμπειρία σε τέτοιες διασχίσεις, ενώ πρέπει οπωσδήποτε να έχετε μαζί σας κάποιον που γνωρίζει τα κατατόπια.

Tags: ΚΑΣΤΟΡΙΑ