Ρομαντζάδα στο Κάστρο!

Μπορεί κάποτε να λεγόταν Λέπαντο, από τους Ενετούς, όμως το όνομα «Ναύπακτος» προέρχεται από την παράδοση των ναυπηγείων και σήμερα επιφυλάσσει ρομαντικά πακέτα με αφροδισιακά μενού και γεύσεις. Φτάνοντας στο παλιό λιμάνι, της Ναυπάκτου, απόλαυσε το καφεδάκι σου και ξεκίνα για το κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή του δασωμένου λόφου. Ο δρόμος ξεκινά μέσα από την πόλη της Ναυπάκτου και καταλήγει στην είσοδό του. Αλλος τρόπος είναι να έρθεις με τα πόδια από το λιμάνι ακολουθώντας το παλιό λιθόστρωτο καλντερίμι. Ειδικά για του Αγίου Βαλεντίνου, ενδείκνυται το δεύτερο, ώστε να είστε τετ-α-τετ, πιασμένοι χέρι χέρι και να αποφύγετε την κανονική ζωή της μικρής πόλης.

Συνεχίζοντας πάλι στην παλιά πόλη, διακρίνεις παραδοσιακές γειτονιές με παλιά αρχοντικά σπίτια, κρήνες, τούρκικα αρχοντικά, και χαμάμ καθώς και το αναστηλωμένο σπίτι του Τζαβέλα. Ο ρομαντισμός αυτοπροσώπως! Είστε το ζευγάρι που εξερευνά την ευρύτερη περιοχή της παλιάς πόλης, το Βεζίρ Τζαμί, όπως ονομάζεται. Τραβήξτε για το ρολόι Σαραφείμ» προς τιμήν του δωρητή Μητροπολίτη, δημιούργημα του 1914. Θα το δείτε πίσω από τον νεόκτιστο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου στην καρδιά της παλιάς πόλης.

Ρομαντισμός χωρίς περιήγηση δεν γίνεται, οπότε μία από τις καλές προτάσεις είναι η βόλτα στη συνοικία πίσω από την κεντρική πλατεία του λιμανιού, στα λεγόμενα «Μποτσαρέικα», όπου ξεχωρίζει ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια της Ναυπάκτου, ο πύργος του Μπότσαρη. Τον 15ο αιώνα ο πύργος χρησιμοποιούνταν ως κατοικία του φρούραρχου. Σήμερα άριστα διατηρημένος ανήκει στο Ίδρυμα Δημητρίου και Αίγλης Μπότσαρη, ενώ στους χώρους του φιλοξενούνται ιστορικά αντικείμενα σε σχέση με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Τι πιο όμορφο από μια επίσκεψη, για να βγάλετε και ξεχωριστές, τοπικές φωτογραφίες;

Στη Ναύπακτο, από τα παράλια του Κορινθιακού και τα ήπια καταπράσινα τοπία μέχρι τα ορεινά χωριά και τις όχθες του ποταμού Εύηνου, το ρομαντικό στοιχείο είναι κρυμμένο σε αναπάντεχες μικρές χαρές, τις οποίες ανακαλύπτεις περπατώντας. Στο άγαλμα του Ανεμογιάννη, στο δυτικό βραχίονα του λιμανιού βρίσκεις μία από αυτές τις στιγμές. Το  άγαλμα του Παξινού αγωνιστή Γιώργου Ανεμογιάννη, που σε ηλικία 23 χρόνων προσπάθησε ανεπιτυχώς να πυρπολήσει μια τουρκική κορβέτα ανοικτά της Ναυπάκτου και είχε το φρικτό προβλεπόμενο τέλος, δίνει έναν άλλο αέρα αυτοθυσίας στη βόλτα σου, ιδέα που συγγενεύει με το ρομαντικό ιδεώδες.

Περπατώντας αγκαλιά, κάτω από τα θεόρατα πλατάνια που αγκαλιάζουν τη θάλασσα με θέα στο βάθος τη γέφυρα Ρίου – Αντίρριου, είσαι σίγουρος για την καλή επιλογή που έκανες και ήρθες στην Ναύπακτο του Αγίου Βαλεντίνου.

Θέλεις και μια δεύτερη εξόρμηση; Στη θέση «Χάνι Ρέρεσης», ο Μόρνος που έρχεται από τα ανατολικά συναντιέται με το ποτάμι της Ελατούς, το οποίο κατεβαίνει από τον Bορρά. Περνάς τη γέφυρα, αφήνεις πίσω τον δρόμο που φεύγει για τα χωριά του Λιδορικίου και «παίζεις» ανηφορικά. Συναντάς το χωριό Λιμνίτσα στα 650 μέτρα υψόμετρο και μετά την Τερψιθέα. Τα πρώτα έλατα σου ανεβάζουν το ηθικό. Πίσω από τα πυκνόφυτα δάση και σε υψόμετρο που αγγίζει τα 900 μέτρα, τα σπίτια της Ελατούς και στη συνέχεια οι γειτονιές της Ανω και Κάτω Χώρας σε πείθουν να δεις τη ζωή αλλιώς και να βάλεις την εξοχή και την Ναύπακτο στο προσωπικό σου πρόγραμμα.