Για Ζαγορίσια φιλοξενία

Δίλοφο Κεντρικού Ζαγοριού, κοντά στα χωριά Τσεπέλοβο, Κήποι, Μονοδέντρι, Βίτσα.

Στο Δίλοφο, 31 χλμ από τα Ιωάννινα, στο Κεντρικό Ζαγόρι, βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα χωριά που έμεινε ανέπαφο στο χρόνο, - με πολλά αρχοντικά και ανέγγιχτα παραδοσιακά καλντερίμια.

Εδώ μπορείτε να φιλοξενηθείτε, σε ένα παλιό παραδοσιακό αρχοντικό 9 δωματίων και μιας σουίτας, που αναπαλαιώθηκε με ζήλο και μεράκι, διαμορφωμένο σε ξενώνα.

Στο χωριό και στη γύρω περιοχή μπορείτε να γευθείτε παραδοσιακές συνταγές και να αισθανθείτε τη Ζαγορίσια φιλοξενία.

Μπορείτε επίσης να περιηγηθείτε στη χαράδρα του Βίκου, στη σαρακατσάνικη στάνη, στα φημισμένα γεφύρια της περιοχής καθώς και στα δεκάδες βυζαντινά μοναστήρια και εκκλησίες πλούσια σε τοιχογραφίες και ξυλόγλυπτα τέμπλα.

Στο Αρχονταρίκι μπορείτε να γευτείτε ένα πλούσιο παραδοσιακό πρωινό με μεγάλη ποικιλία τοπικών προϊόντων και το βράδυ επιστρέφοντας από τις περιηγήσεις μπορείτε να χαρείτε με την παρέα σας τη ζεστή ατμόσφαιρα του τζακιού καθώς και τις παραδοσιακές πίτες, τα ντόπια χειροποίητα αλλαντικά, τα διάφορα είδη τοπικών τυριών καθώς και κόκορα κρασάτο, χοιρινό πρασοσέλινο και γίδα βραστή συνοδευόμενο από εκλεκτό ντόπιο κρασί και τσίπουρο.

Σύμφωνα με τις επιτοίχιες επιγραφές, το Αρχοντικό δημιουργήθηκε σε τρεις περιόδους: 1633, 1864 και 1865. Στο πρώτο κτίσμα ( καλύβα του 1633) προστέθηκε το υπόλοιπο τμήμα του κυρίως αρχοντικού το 1864. Στον αύλιο χώρο και έναντι του κυρίως Αρχοντικού, προστέθηκαν οι βοηθητικοί χώροι κουζίνα, αποθήκη καυσοξύλων, και στάβλος κατσικιών.

Σήμερα το κυρίως κτήριο έχει διαμορφωθεί σε 7 δωμάτια (4 τρίκλινα 3 δίκλινα) το παρασκευαστήριο και την αίθουσα πρωινού. Το δεύτερο κτήριο έχει διαμορφωθεί σε μία δίχωρη σουίτα και ένα δωμάτιο. Οι τοιχογραφίες που υπήρχαν στο εσωτερικό του - Χιονιαδιτών λαϊκών ζωγράφων - έχουν αποτοιχισθεί, συντηρηθεί από ειδικούς και τοποθετηθεί στους κοινόχρηστους χώρους.

Βασικοί χώροι του Ζαγορίτικου σπιτιού είναι το Μαντζάτο (αρ. 4 & 5) (κουζίνα και χώρος διημέρευσης) με τζάκι και φούρνο. Στον όροφο (αρ. 11) και σπανιότερα στο ισόγειο υπήρχε η κρεββάτα (μεγάλη σάλα) και οι οντάδες (αρ. 7 & 8) (υπνοδωμάτια) στον όροφο όλοι με τζάκια και φαρδιά σταθερά κρεβάτια (μπάσια). Χαρακτηριστικός χώρος στο ισόγειο είναι συχνά η αποθήκη τροφίμων το κατώγι (αίθουσα πρωινού), ημιυπόσκαφη και χωρίς παράθυρα για την διατήρηση χαμηλής θερμοκρασίας ακόμα και κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης η σάλα στο ισόγειο που έχει παραμείνει ως χώρος υποδοχής. Εδώ σε δυο, σεντούκες (μεγάλα μπαούλα) οι νύφες έβαζαν τα προικιά τους. Δίπλα ο οντάς ( αρ. 6, το δωμάτιο υποδοχής των επισκεπτών με τζάκι). Πάνω υπήρχαν τα χειμερινά δωμάτια (αρ. 7 & 8) όπου η οικογένεια περνούσε τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα. Ήταν τοιχογραφημένα από λαϊκούς Χιονιαδίτες ζωγράφους. Στο ισόγειο ήταν τα αμπάρια όπου διατηρούσαν τα δημητριακά, τα όσπρια και τους ξηρούς καρπούς, και τα κελάρια για τα τρόφιμα και το κρασί, εδώ υπήρχε το καδί χωρητικότητας 2 τόνων.

Πιο μέσα από όλα η μπίμτσα, χώρος υγρός και δροσερός για να συντηρούν τα πιο ευπαθή προϊόντα όπως το τυρί, το βούτυρο κλπ..