Ποιος ΚΟΚ; Αφού είμαι οδηγάρα!

Είναι η Ελλάδα σαν τη Γερμανία, χωρίς όρια ταχύτητας στις εθνικές οδούς; Όχι. Είναι μία πινακίδα με το όριο αρκετή για να το εφαρμόσει; Όχι. Αν θέλουμε να μειωθούν οι νεκροί στην άσφαλτο, μήπως είναι ώρα να αποδεχθούμε ότι πρέπει να υπάρχει και περισσότερη αστυνόμευση;

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »

Παίρνοντας ως αφορμή το σημερινό μας αφιέρωμα γύρω από τα 5 πιο κλασικά «μπερδέματα» στο δρόμο, αναλύουμε εν μέρει τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει μέρος των Ελλήνων οδηγών... 

Ποιος δεν βολεύεται από το γεγονός ότι η παράνομη στάθμευση ουσιαστικά επιτρέπεται αφού δεν υπάρχει αστυνόμευση; Ποιος δεν βολεύεται από το ότι μπορείς να μπεις ανάποδα σε όποιο στενό θες, και ακόμη και σε περιπολικό να πέσεις, δε σε γράφει κανείς. Και πόσες άλλες παρανομίες, μικρές ή μεγάλες που κάνουν οι περισσότεροι, από ένα «αθώο» διπλοπαρκάρισμα, μέχρι ένα επικίνδυνο πέρασμα με κόκκινο, που δεν γράφει κανείς.

Η αστυνόμευση των δρόμων και η εφαρμογή του ΚΟΚ είναι η διαφορά της Ελλάδας σε σχέση με τις άλλες χώρες τις Ευρώπης. Οι νόμοι δεν μας λείπουν, αλλά μήπως μας λείπει η βούληση να τους εφαρμόσουμε; Γιατί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που βολεύονται από τη μη εφαρμογή τους.

Και όλοι μας ίσως πέσουμε, κάποια στιγμή, θύματα της παραβίασης του ΚΟΚ από άλλους και τότε θα την πληρώσουμε. Έτσι ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται πάντα. Να μην τον εφαρμόζουμε μόνο σε σοβαρά ζητήματα όπως η υπερβολική ταχύτητα, αλλά και σε λιγότερο σοβαρά, όπως στην παράνομη στάθμευση. Αυτό δημιουργεί δέος απέναντι στο νόμο και άρα σεβασμό. Αυτό έχουν πετύχει στην υπόλοιπη Ευρώπη και έχουν δει τα θύματα στην άσφαλτο να μειώνονται.

Στην Ελλάδα όμως πόσο έτοιμοι είμαστε για εφαρμογή του νόμου; Για συνεχή μέτρηση ταχύτητας στις εθνικές οδούς, είτε μέση, με μετρήσεις σε μεγάλα διαστήματα για όλα τα αυτοκίνητα, είτε σε παγίδες, φορητές (με «πιστόλια») ή σταθερές (με κάμερες και διαγραμμίσεις).

Πόσο έτοιμοι είμαστε για κάμερες στα φανάρια για έλεγχο του κόκκινου, κάμερες στους μονόδρομους και περισσότερη παρουσία της τροχαίας; Πόσο έτοιμοι είμαστε να αφήσουμε τις θεριακλήδικες συνήθειες της παρανομίας και να προστατεύσουμε τις ζωές μας από την ασυδοσία των άλλων;