Ποιος αποφασίζει για τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα;
5.586 Επισκέψεις στο άρθρο (27/10/2018)
Ποιός αποφασίζει στη χώρα μας και με τι κριτήριο για τις πολιτικές που χρειάζονται στο αυτοκίνητο;
autotriti team
Ψηφιακή Έκθεση: «Τώρα που τα Ηλεκτρικά γίνονται φθηνότερα από τα βενζινοκίνητα...»
Όταν η αυτοκίνηση βρίσκεται μια ανάσα από τη μεγαλύτερη αλλαγή στην ιστορία της, όταν το περιβάλλον πιέζεται περισσότερο από ποτέ, όταν είναι η ώρα να παρθούν αποφάσεις για το μέλλον του αυτοκινήτου, στην Ελλάδα, ποιός και πως αποφασίζει;
Από το 1980 ως σήμερα οι αποφάσεις και οι πολιτικές που πάρθηκαν για την αγορά αυτοκινήτου έχουν δημιουργήσει μια σειρά προβλημάτων που έκαναν την Ελλάδα, για ακόμη μία φορά, ιδιαίτερη περίπτωση. Από την υπερφορολόγηση που είδε όλη τη δεκαετία του 80 την Ελλάδα να μένει με σαράβαλα, την απελευθέρωση και μετά κατακρεούργηση των δίλιτρων πριν 10 χρόνια, την εμμονή με το Ειδικό Τέλος Ταξινόμησης που καθιστά το αυτοκίνητο ακριβό, και την κρίση που έκλεισε κάθε χρημοατοδότηση που θα βοηθούσε την ανανέωση του στόλου, η πολιτική που έχει ακολουθηθεί από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, είναι λάθος.
Λάθος γιατί κανείς που αποφάσιζε για την αγορά αυτοκινήτου δεν είχε ιδέα τι συμβαίνει. Και σήμερα αυτό είναι περισσότερο πρόβλημα από ποτέ. Γιατί σήμερα οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, πρέπει να είναι οι σωστές.
Πως θα γίνει όμως αυτό; Μιλάμε για αποφάσεις που πρέπει να παρθούν σε τρεις άξονες: ηλεκτρικά ή αυτοκίνητα χαμηλών ρύπων, αυτόνομα αυτοκίνητα, και υποδομές για ηλεκτρικά και αυτόνομα αυτοκίνητα.
Βλέποντας τι κάνουν εκτός Ελλάδας, στον πρώτο άξονα, πρέπει να παρθούν αποφάσεις για το ποιά αυτοκίνητα θα είναι ο στόχος να αντικαταστήσουν το σημερινό στόλο μέχρι το 2030. Στην Ευρώπη φαίνεται πως ο στόχος είναι τα 75 γραμμάρια διοξειδίου ανά χιλιόμετρο και έτσι εκτός από τα ηλεκτρικά, θα πρέπει να πριμοδοτηθούν και τα υβριδικά, κυρίως αυτά με ηλεκτρική αυτονομία τουλάχιστον 20 χλμ. Αυτό σημαίνει φοροελαφρύνσεις και κίνητρα (απόσυρσης), και απαγορεύσεις (ντίζελ Euro3/4/5 και σταδιακά 6).
Για τα αυτόνομα αυτοκίνητα απαιτούνται νομοθετικά πλαίσια υψηλής τεχνογνωσίας, μελέτες και αποφάσεις που θα προωθήσουν τη χρήση τους χωρίς να θέτουν ζωές σε κίνδυνο. Επίσης απαιτείται όραμα επενδύσεων και κίνητρα για νέες εταιρείες που θα ξεκινήσουν να ετοιμάζουν υποδομές. Που θα φορτίζουν τα ηλεκτρικά; Πως θα διαμορφωθεί το ηλεκτρικό δίκτυο; Πως θα επικοινωνούν τα αυτόνομα αυτοκίνητα με τον δρόμο, τα σήματα, τα φανάρια, το ένα με το άλλο; Μιλάμε για πολύ υψηλή τεχνολογία, με πολλές κοινωνικές και ηθικές πτυχές.
Ποιός θα θέσει τους στόχους για το τι στόλο αυτοκινήτων θέλουμε μέχρι το 2030; Ποιός θα χαράξει τις πολιτικές για το πως θα το πετύχουμε; Ποιό πολιτικό προσωπικό μπορεί να νομοθετήσει για τις νέες τεχνολογίες και τις ριζικές αλλαγές που έρχονται στο αυτοκίνητο; Πως μπορούμε να αφήσουμε πίσω τα λάθη 30 ετών και να ξεκινήσουμε από την αρχή; Τί λέτε;
Από το 1980 ως σήμερα οι αποφάσεις και οι πολιτικές που πάρθηκαν για την αγορά αυτοκινήτου έχουν δημιουργήσει μια σειρά προβλημάτων που έκαναν την Ελλάδα, για ακόμη μία φορά, ιδιαίτερη περίπτωση. Από την υπερφορολόγηση που είδε όλη τη δεκαετία του 80 την Ελλάδα να μένει με σαράβαλα, την απελευθέρωση και μετά κατακρεούργηση των δίλιτρων πριν 10 χρόνια, την εμμονή με το Ειδικό Τέλος Ταξινόμησης που καθιστά το αυτοκίνητο ακριβό, και την κρίση που έκλεισε κάθε χρημοατοδότηση που θα βοηθούσε την ανανέωση του στόλου, η πολιτική που έχει ακολουθηθεί από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, είναι λάθος.
Λάθος γιατί κανείς που αποφάσιζε για την αγορά αυτοκινήτου δεν είχε ιδέα τι συμβαίνει. Και σήμερα αυτό είναι περισσότερο πρόβλημα από ποτέ. Γιατί σήμερα οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, πρέπει να είναι οι σωστές.
Πως θα γίνει όμως αυτό; Μιλάμε για αποφάσεις που πρέπει να παρθούν σε τρεις άξονες: ηλεκτρικά ή αυτοκίνητα χαμηλών ρύπων, αυτόνομα αυτοκίνητα, και υποδομές για ηλεκτρικά και αυτόνομα αυτοκίνητα.
Βλέποντας τι κάνουν εκτός Ελλάδας, στον πρώτο άξονα, πρέπει να παρθούν αποφάσεις για το ποιά αυτοκίνητα θα είναι ο στόχος να αντικαταστήσουν το σημερινό στόλο μέχρι το 2030. Στην Ευρώπη φαίνεται πως ο στόχος είναι τα 75 γραμμάρια διοξειδίου ανά χιλιόμετρο και έτσι εκτός από τα ηλεκτρικά, θα πρέπει να πριμοδοτηθούν και τα υβριδικά, κυρίως αυτά με ηλεκτρική αυτονομία τουλάχιστον 20 χλμ. Αυτό σημαίνει φοροελαφρύνσεις και κίνητρα (απόσυρσης), και απαγορεύσεις (ντίζελ Euro3/4/5 και σταδιακά 6).
Για τα αυτόνομα αυτοκίνητα απαιτούνται νομοθετικά πλαίσια υψηλής τεχνογνωσίας, μελέτες και αποφάσεις που θα προωθήσουν τη χρήση τους χωρίς να θέτουν ζωές σε κίνδυνο. Επίσης απαιτείται όραμα επενδύσεων και κίνητρα για νέες εταιρείες που θα ξεκινήσουν να ετοιμάζουν υποδομές. Που θα φορτίζουν τα ηλεκτρικά; Πως θα διαμορφωθεί το ηλεκτρικό δίκτυο; Πως θα επικοινωνούν τα αυτόνομα αυτοκίνητα με τον δρόμο, τα σήματα, τα φανάρια, το ένα με το άλλο; Μιλάμε για πολύ υψηλή τεχνολογία, με πολλές κοινωνικές και ηθικές πτυχές.
Ποιός θα θέσει τους στόχους για το τι στόλο αυτοκινήτων θέλουμε μέχρι το 2030; Ποιός θα χαράξει τις πολιτικές για το πως θα το πετύχουμε; Ποιό πολιτικό προσωπικό μπορεί να νομοθετήσει για τις νέες τεχνολογίες και τις ριζικές αλλαγές που έρχονται στο αυτοκίνητο; Πως μπορούμε να αφήσουμε πίσω τα λάθη 30 ετών και να ξεκινήσουμε από την αρχή; Τί λέτε;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει ν' αλλάξει αν θέλουν αντικατάσταση του γερασμένου στόλου, είναι να ενισχυθεί η αγοραστική δύναμη του κόσμου. Με μισθούς 500-700€, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τίποτα, όσοι νόμοι και όσες απαγορεύσεις κι αν ψηφιστούν. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς το κόστος αγοράς ενός ηλεκτρικού ή υβριδικού οχήματος, γιατί για τέτοια οχήματα μιλάμε αν θέλουμε να προστατέψουμε το περιβάλλον και να κάνουμε την πραγματική μετάβαση στο μέλλον. Μέχρι τότε λοιπόν....σαραβαλάκι αγάπη μου!
Ποιος αποφασίζει; Μα φυσικά αυτοί που μας χρεοκόπησαν.
Καλά, μπείτε όλοι στη σειρά πίσω από ένα ταξί χωρίς φίλτρο ή ένα φορτηγό 30 ετίας να πιείτε τον καθημερινό σας καρκίνο να σας περάσει το μεράκι... Δυστυχώς είμαστε για κλάματα και σωτηρία δεν υπάρχει από πουθενά αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι μυαλά...
Αν εμείς οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων Ιδιωτικής Χρήσης είχαμε έναν ισχυρό συνδικαλιστικό φορέα, θα αποφασίζαμε οι ίδιοι για το παρόν και το μέλλον μας. Δυστυχώς είμαστε η μόνη ίσως ομάδα ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα, που δεν είμαστε συνδικαλισμένοι και μας κάνουν ότι θέλουν. Θα μπορούσαμε ακόμα και την κυβέρνηση να ρίξουμε, αρκεί να αποφασίζαμε να ακινητοποιήσουμε τα αυτοκίνητα μας, για λίγες μέρες και θα βλέπατε τι θα πάθαιναν, από το σοκ στην εθνική οικονομία. Αν μάλιστα κλείναμε και τα κέντρα των πόλεων, με τα αυτοκίνητα μας, θα γινόταν το σώσε.
Επειδη το κρατος ειναι κολοχανιο και εχει καντατησει τους πολιτες του ζητιανους δεν προκειται να αλλαξει τιποτα ουτε σε 50 χρονια.Ο ελληνας θα κυκλοφορει με το σαραβαλο του οσα χρονια αντεξει,γιατι οι περισσοτεροι χρωστανε παντου, και κοιτανε να επιβιωσουνε.Εγω εχω ενα αυτοκινητο 14,5 χρονων με 200000χιλ. και θα το κρατησω οσο αντεξει.Εαν τα φτυσει θα παρω ενα μεταχειρισμενο με 5000ευρω 10ετιας.Οσο για ηλεκτρικα αυτα ειναι για τους λιγους (Τσιπρα καιΣΙΑ).
Το ζήτημα που θέτετε σχετικά με την χάραξη μακροπρόθεσμης πολιτικής σχετικά με τη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων είναι δευτερευούσης σημασίας για μένα. Για μια σύγχρονη χώρα που διέρχεται οικονομική κρίση είναι απαράδεκτο να μην έχει επιδίωξη την εγκατασταη και λειτουργία εγχώριας βιομηχανίας κατασκευής αυτοκινήτων. Είναι απαράδεκτο σήμερα η Ελλάδα να μην διαθέτει τουλάχιστον μια αυτοκινητοβιομηχανία ως κράτος μέλος της Ε.Ε.. Μια οικονομία ανατάσσεται με τη δημιουργία νεων θεσεων εργασίας στον πρωτογενή τομέα. Συνεπώς, αν θέλουμε να μιλάμε για εθνική πολιτική στον τομέα της αυτοκίνησης, ας επιδιωξουμε με κάθε τρόπο την ίδρυση βιομηχανίας αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, θα μπορούμε να ακολουθήσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική στο σημαντικό ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος με τρόπο που δεν θα ζημιώνει την εθνική οικονομία. Και βέβαια αυτή η νοοτροπία του κράτους-μεσάζοντα που εξουθενωνει τους πολίτες φοροεισπρακτικά και στρεβλώνει την αγορά αυτοκινήτου πρέπει επιτέλους να τερματιστεί. Κερδίστε τη ζωή με δημιουργία κι όχι με ανικανότητα κύριοι πολιτικοί της δύστυχης Ελλαδος.
...όταν έχουμε 2018 και οδεύουμε σε λίγους μήνες στο 2019 και η οικονομία της Ελλάδος έχει πάει στο 1965! και όπως βλέπουμε... φτάνει εως το 1950 και πιο κάτω... ε τότε δεν μπορείς να μιλάς, κ.τ.λ. για στόχους, χαράξει πολιτικών, πρόσωπα, λάθη, κ.τ.λ. ΚΟΙΤΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ.- Το επόμενο στοίχημα όλων των κυβερνήσεων εστιάζεται στο ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ=ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ και όχι στο θέμα όχημα.- Δεν μπορεί κάποιοι να ζουν με συντάξεις γονέων που και οι ίδιοι πολλές φορές ηλικιακά είναι 50 plus και να ομιλούμε επί της αρχής για τεχνολογικά προϊόντα, κ.τ.λ. όπως είναι και το όχημα.- Ο τιτάνας άλλαξε έδρα για να μπορεί να δανειστεί με 1%=φυσιολογικά για μία τέτοια εταιρεία αυτής της κλάσης... διαθέτουνε κάποιοι συνέλληνες μας εταιρείες οι οποίες σε οικονομικά μεγέθη είναι μεγαλύτερες από αυτοκινητοβιομηχανίες... όμως αλλού είναι το πρόβλημα, περισσότερο κοινωνιολογικά οικονομικό, κ.τ.λ. Η κατασκευή οχημάτων δεν είναι ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ.- Πρωτογενής τομέας είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία... όταν δεν έχεις να φας δεν θα ψήσεις ΤΟΥΡΜΠΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ, ΜΠΕΚ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ, ΚΑΙ ΒΑΤ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ... το να βγάλουμε πρώτη ύλη... και να την πουλούμε στους κατασκευαστές οχημάτων, κ.τ.λ. αυτό είναι ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ.- Αν κρίνουμε μετά μπορούμε να πάμε και στην κατασκευή τεχνολογικών προϊόντων ή όχι... Η κατάσταση στο θέμα αποφάσεων θα συνεχίσει να είναι πρόχειρη, κ.τ.λ. διότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα, συν του ότι οι επιταγές της Ευρώπης απαιτούν άλλα πράγματα... σύμφωνα με αυτά... θα πηγαίνουμε, ΕΚΤΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΟΛΟΙ ΜΑΣ...