Σύμφωνα με την Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου, το Εφετείο Αθηνών έβγαλε δικαστική απόφαση με την οποία κρίνει ως ανεφάρμοστες τις διατάξεις που ορίζουν πλαφόν στις αποζημιώσεις του Επικουρικού Κεφαλαίου. Ειδικότερα, να θυμίσουμε ότι λόγω της «ενισχυτικής» λειτουργίας του Επικουρικού Κεφαλαίου είχε επιβληθεί με νομοθετική ρύθμιση ανώτατο όριο στις αποζημιώσεις που καταβάλλονταν στους δικαιούχους, αναφορικά με περιπτώσεις ασφαλιστικών εταιρειών που έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους. Κάτι τέτοιο όμως –όπως κρίνει η εν λόγω απόφαση του Εφετείου- είναι αβάσιμο διότι ο ρόλος του Ταμείου είναι να διασφαλίζει αντί των εταιρειών τα ποσά των αποζημιώσεων. 

Μάλιστα, σε χαρακτηριστικό απόσπασμα της απόφασης αναφέρεται ότι: «…τα ανωτέρω μέτρα που προβλέπονται από τις διατάξεις αυτές υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου (και τα οποία κρίνονται ως αβάσιμα), δεν είναι ούτε αναγκαία, αλλά ούτε και πρόσφορα για την προστασία του Επικουρικού Κεφαλαίου και την αποζημίωση των παθόντων από τροχαία ατυχήματα, αφού το ανωτέρω επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτευχθεί με μέτρα χωρίς κόστος για τους ασφαλισμένους, όπως με την αποτελεσματική προληπτική επιτήρηση και τον έλεγχο των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά και τη μέριμνα για την εξάλειψη ή την – ελαχιστοποίηση των οχημάτων που κυκλοφορούν ανασφάλιστα». Επιπλέον, η ως τώρα νομοθετική ρύθμιση –σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου- «στερώντας από τον συνεπή οδηγό την ασφαλιστική κάλυψη, που, λόγω της συνεχούς εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του, ανέμενε και δικαιούται, μετατρέπει, ουσιαστικά, το ασφάλιστρο σε φόρο και μη ανταποδοτικό τέλος υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου και η οποία ρύθμιση, πέραν της αντίθεσης της προς τις ανωτέρω υπερνομοθετικές διατάξεις, έρχεται, για το λόγο τούτο, σε αντίθεση και με το περί δικαίου αίσθημα, μη δυνάμενη, επομένως και από το λόγο αυτό, να τύχει εφαρμογής».

Να σημειώσουμε τέλος ότι η απόφαση αυτή εκδικάσθηκε σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, ενώ αναμένονται και οι οριστικές δικαστικές αποφάσεις.