Από Λαγκάδια στο Λάδωνα

Από τα άγρια κορφοβούνια του Μαινάλου μέχρι το φημισμένο μαστοροχώρι Λαγκάδια, η περιήγηση στα μονοπάτια της μυθικής γης του τραγοπόδη θεού Πάνα, αλλά και στον τόπο που γράφτηκε η νεότερη ελληνική ιστορία, είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ταξιδιωτική εμπειρία.

Για τους υποψήφιους εκδρομείς οφείλουμε να πούμε ότι ακόμη και ο σύντομος χρόνος ενός weekend αρκεί για να γνωρίσουν αρκετά ενδιαφέροντα σημεία της ευρύτερης περιοχής. Φτάνει να ξεκινήσουν πρωί με διάθεση για περιήγηση και περιπέτειες.

Τα Λαγκάδια από μόνα τους είναι ένα αξιοθέατο και αξίζει να τα γνωρίσετε καλύτερα. Δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από μια γρήγορη περιήγηση στα στενά καλντερίμια. Είναι ό,τι πρέπει για να στήσετε εδώ το στρατηγείο σας και από εδώ να εξορμήσετε σε κάθε γωνιά της Γορτυνίας, χρόνο και όρεξη για χιλιόμετρα να έχετε.

Ο Λάδωνας του Παυσανία

Ας στρέψουμε το βλέμμα λίγο βορειότερα των νομών Αρκαδίας και Αχαΐας. Ο ορεινός δρόμος που συδνέει την Τρίπολη με την Πάτρα ακολουθεί τα μονοπάτια αρχαίων περιηγητών, διασχίζοντας τοποθεσίες φυσικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Ειδικά το τμήμα της διαδρομής από το χωριό Βλαχέρνα της Αρκαδίας μέχρι την κωμόπολη Κλειτορία της Αχαΐας κρύβει τα περισσότερα αξιοθέατα. Το χωριό Παγκράτι βρίσκεται σε κατάφυτη τοποθεσία με τρεχούμενα νερά και άφθονα πλατάνια, γνωστή στους ντόπιους με το όνομα «το κλίμα του Παυσανία». Λίγο βορειότερα κοντά στο χωριό Λυκούρια γεννιέται ένα μεγάλο και όμορφο ποτάμι του Μοριά, ο Λάδωνας. Καθώς κυλά βιαστικά τα ορμητικά νερά του για το ραντεβού στα τυφλά με τον Αλφειό καθορίζει για λίγα χιλιόμετρα τα όρια μεταξύ των νομών Αχαΐας και Αρκαδίας.

Η σύντομη πορεία του ποταμού ανακόπτεται από το φράγμα που υψώθηκε από ανθρώπινο χέρι κοντά στο χωριό Βούτσης. Η κατασκευή του φράγματος άρχισε το 1950 και ολοκληρώθηκε το 1953. Τουριστικά, η περιοχή παρουσιάζει έντονο πολιτιστικό και περιηγητικό ενδιαφέρον.

Η λίμνη του Λάδωνα προσεγγίζεται εύκολα ακολουθώντας ασφάλτινους, αλλά και δασικούς δρόμους από τα χωριά Πουρνάρια, Συριαμάκος, Πτερία και Πέρα Βάχλια, Μυγδαλιά, Σπαθάρη και Μουριά. Ενδιαφέρουσα είναι η διαδρομή από το χωριό Δάφνη. Στην περιοχή διασώζονται παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια όπως της Βάχλιας και του Παλαιόπυργου.

Πιο γνωστό είναι της «Κυράς το Γεφύρι» που χρονολογείται από το 13ο αιώνα και βρίσκεται κοντά στο χωριό Μουριά, πάνω στο σημαντικό δρόμο επικοινωνίας της βόρειας με την κεντρική Πελοπόννησο. Σήμερα το γεφύρι είναι ορατό μόνο το καλοκαίρι, μιας και το χειμώνα καταπίνεται από τα λιμνίσια νερά.

Ιδέες για εξορμήσεις

Πίσω στα Λαγκάδια και πάλι, ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στην Ολυμπία. Περνάμε το όμορφο Λευκοχώρι και στο ύψος του χωριού Σταυροδρόμι στρίβουμε δεξιά με προορισμό το φράγμα του Λάδωνα. Στην πορεία μας συναντάμε το Βυζίκι, ένα από τα παλαιότερα χωριά της Αρκαδίας. Εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα πυργόσπιτου, ο Πύργος «Μπαμπίνη», κτισμένος σε σχήμα-γάμα με την «καταχύστρα» του και όλα τα «εξαρτήματα» της εποχής.

Μετά το Βυζίκι εύκολα συνεχίζουμε πάντα σε ασφάλτινο δρόμο για τα Τρόπαια, το κεφαλοχώρι της περιοχής. Εμπορικό και διοικητικό κέντρο της βόρεια Γορτυνίας, διατηρεί ακόμα πολλά παραδοσιακά στοιχεία. Μάλιστα αρκετά νεοκλασικά κτίρια των αρχών του 20ου αιώνα διασώζονται σε καλή κατάσταση μέχρι σήμερα. Ανάμεσα στις εκκλησίες ξεχωρίζει ο επιβλητικός μητροπολιτικός ναός του Αγ. Γεωργίου.

Η πορεία μας στη συνέχεια αν και ξεδιπλώνεται σε ασφάλτινο οδόστρωμα δυσκολεύει λιγάκι μιας και οι στροφές πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς. Η διαδρομή μας σε αυτή τη γωνιά της Γορτυνίας ολοκληρώνεται στο φράγμα του Λάδωνα. Στεκόμαστε για λίγο στη ράχη του τσιμεντένιου θηρίου που τιθασεύεσαι για πάντα στην ορμή του ποταμού και φέρνεις στο νου τα λόγια του Παυσανία που περιγράφει το Λάδωνα σαν τον ποταμό με τα ωραιότερα νερά σε όλη την Ελλάδα!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr