Σε πανέμορφο ελληνικό χωριό!

Για παραδοσιακή και αυθεντική φιλοξενία ο απόλυτος προορισμός πρέπει να είναι προσεκτικά διαλεγμένος και σας προτείνουμε τον καλύτερο.

Στον ξενώνα Σαμπούκο στη Βυζίτσα Πηλίου ετοιμαστείτε να γνωρίσετε την αυθεντικότητα και την ομορφιά της παραδοσιακής φιλοξενίας. Τα ευχάριστα και άνετα δωμάτια θα σας βοηθήσουν να απολαύσετε την  ηρεμία της φύσης του πανέμορφου πηλιορείτικου τοπίου ενώ θα μυηθείτε στη γαστρονομική μαγεία της περιοχής και δοκιμάζοντας παραδοσιακές και τοπικές γεύσεις από επιλεγμένα φυσικά και βιολογικά προϊόντα.

Τα δύο πέτρινα κτίρια του ξενώνα Σαμπούκο, χαρακτηρισμένα παραδοσιακά, είναι χτισμένα στην πιο παλιά γειτονιά του χωριού κατ΄ εκτίμηση πριν από τον 19ο αιώνα. Συμπεριλαμβάνονται στα αρχικά σπίτια του οικισμού καθώς  η τοποθεσία επιλέχθηκε από τους πρώτους κατοίκους της Βυζίτσας γύρω στο 1600.

Η προηγούμενη ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε το 1920 παίρνοντας τη μορφή που διατηρήθηκε και στην πρόσφατη ανακαίνιση, δηλαδή την προσθήκη νεοκλασικών στοιχείων, το 2013. Οι ιθύνοντες του ξενώνα Σαμπούκο κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να διατηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δύο κτιρίων, με στόχο τη δημιουργία απαραίτητων χώρων για τη φιλοξενία 26 ατόμων, προσφέροντας παράλληλα μια ασφαλή διαμονή και σύγχρονες ανέσεις με τις μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η εφαρμογή του πρόσφατου αντισεισμικού κανονισμού ήταν προτεραιότητα καθώς και η εφαρμογή των κανονισμών πυρασφάλειας και του κτιριοδομικού κανονισμού.

Το όνομα σαμπούκο

Ο σαμπούκος είναι ένα από τα σπάνια φυτά που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας. Υπήρξε ένα από τα φαρμακευτικά φυτά που χρησιμοποιούσαν ο Ιπποκράτης (3ος πΧ) και ο Διοσκουρίδης (1ος μΧ). Η λαϊκή δοξασία αναφέρει ότι, ο σαμπούκος που φυτεύεται σε ένα σπίτι, προστατεύει τους ενοίκους του από τα κακά πνεύματα και τον κεραυνό.

Η Αφροξυλιά ή αλλιώς Σαμπούκος (Sambucus nigra) είναι ένας φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δέντρο που απαντάται συχνά στη χώρα μας τόσο σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές όσο και σε παραθαλάσσιες αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.

Όλα τα μέρη του φυτού,ο φλοιός, τα άνθη, οι καρποί και τα φύλλα, έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες  και από τα προϊστορικά  ακόμη χρόνια χρησιμοποιήθηκαν σαν τροφή και σαν φάρμακο. Σήμερα τα λουλούδια  και τα φρούτα  και λιγότερο τα φύλλα, είναι τα μέρη του δέντρου που χρησιμοποιούνται στη φυτοθεραπεία. Οι καρποί περιέχουν: αμινοξέα – βιοφλαβονοειδή – φλαβονοειδή – καροτενοειδή -ζάχαρη – τανίνες, βιταμίνες Α- Β- C (βιταμίνη C σε μεγάλη ποσότητα).Θα συναντήσουμε πολλές αναφορές γι αυτό το φυτό τόσο στην βιβλιογραφία της παραδοσιακής "λαϊκής ιατρικής" της χώρας μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη.