Ίσως το πιο όμορφο γεφύρι της Ελλάδας
22616 Επισκέψεις στο άρθρο
Ένα εκπληκτικό δίτοξο γεφύρι και φόντο του η είσοδος για ένα υπέροχο φαράγγι.
Γεφύρι Πορτίτσας: Ίσως το πιο όμορφο πέτρινο γεφύρι στην Ελλάδα
Σαν φρουρός στην είσοδο ενός υπέροχου φαραγγιού το γεφύρι της Πορτίτσας είναι η καλύτερη είσοδος είναι η καλύτερη επιλογή για μια μαγική εκδρομή στη Βόρεια Ελλάδα. Η δίτοξη κατασκευή του με τη σχεδόν 14 μέτρων μεγάλη καμάρα και την 5 μέτρων μικρή εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη ενώ το ύψος του πλησιάζει τα 8 μέτρα. Η θέση του, στην είσοδο του ομώνυμου φαραγγιού, το καθιστά ίσως το ομορφότερο γεφύρι της περιοχής αλλά και ένα από τα ωραιότερα της Ελλάδας.
370 ετών και με ...διπλή πρόσβαση
Μόλις μία ανάσα από το χωριό Σπήλαιο, το γεφύρι της Πορτίτσας κατασκευάστηκε το 1743 με χρηματοδότηση της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να το επισκεφτείτε με το αμάξι σας μπορείτε να ακολουθήσετε τον δρόμο που ξεκινά από το χωριό ενώ αν προτιμάτε την πεζοπορία ακολουθήστε το μονοπάτι που ξεκινά δίπλα από το δημοτικό σχολείο του Σπηλαίου.
Οι «συμπληγάδες» των 200 μέτρων και το φαράγγι.
Οι θεόρατοι βράχοι ακριβώς πίσω από το γεφύρι που αποτελούν την είσοδο για το φαράγγι της Πορτίτσας μοιάζουν με συμπληγάδες που οδηγούν στον παράδεισο. Κάτω από το γεφύρι και ανάμεσά τους περνά ο Βενέτικος, ο παραπόταμος του Αλιάκμονα που φημίζεται για τα πέτρινα γεφύρια του. Περπατήστε στα περίπου 500 μέτρα του φαραγγιού και μαγευτείτε από την ομορφιά που δημιουργεί η φύση.
Ο Ζιάκας και το γεφύρι του
Μιλώντας για τα πανέμορφα γεφύρια της περιοχής αξίζει να δείτε και το γεφύρι του Ζιάκα. Σχεδόν 20 χιλιόμετρα από τα Γρεβενά θα βρείτε το χωριό του οπλαρχηγού Θόδωρου Ζιάκα. Θαύμασε και περιπλανήσου στο πανέμορφο και καταπράσινο κοινοτικό δάσος ενώ εξερεύνησε και το όρος Όρλιακας που δεσπόζει πάνω από το χωριό και ανακάλυψε τα σπήλαια που αποτελούσαν καταφύγια των κατοίκων κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόλις 3 χιλιόμετρα από το χωριό του Ζιάκα βρες το ομώνυμο δίτοξο γεφύρι από όπου περνά ο ποταμός Βελονιάς.
Τα παρακάτω αχόλια αφορούν τη κατάσταση όπως την είδα τον Αύγουστο του 2020. Με ενέργειες της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας και προφανώς με την ανοχή των κατοίκων του Σπηλαίου, ασφαλτοστρώθηκε ο υπάρχων βατός χωματόδρομος, μέχρι ακριβώς εκεί που καταλήγει το πανάκριβο και λίγο-πολύ εγκαταταλελειμένο μονοπάτι, ακριβώς μπροστά στο γεφύρι-μνημείο της Πορτίτσας. Ταυτόχρονα καταργήθηκε το ανάχωμα που εμπόδιζε τα αυτοκίνητα να πλησιάζουν το γεφύρι, με αποτέλεσμα τα πάρα πολλά και παρκαρισμένα παντού αυτοκίνητα, ακόμη και να πατάνε τις πρώτες πέτρες της γέφυρας για να κάνουν αναστροφή. Στο ίδιο ακριβώς σημείο μπροστά στο γεφύρι εγαταστάθηκε μπαρ σε όχημα που μοιάζει με ...καρπούζι. Με τραπεζοκαθίσματα φυσικά. Το μπαρ προσέφερε μέσα στο καταμεσήμερο κάθε είδους αλκοολούχα ποτά και πολύχρωμα κοκτέηλ, σε ποτηράκια που τα εβρισκε κανείς πεταμένα παντού στο φαράγγι και το ποτάμι. Και όλα αυτά σε λάτιν ρυθμους φυσικά. Ο ηλεκτρισμός για το μπαρ και το ηχοσύστημα προερχόταν από μια εξαιρετικά θορυβώδη γεννήτρια. Τά πάρα πολλά αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα πάνω στον ασφαλτόδρομο μέχρι ακριβώς μπροστά στη γέφυρα, μετέφεραν πλήθη κόσμου που εμφανέστατα είχαν μπερδέψει τη Πορτίτσα με τη Μύκονο. Η (δημοσιευμένη) δικαιολογία της περιφέρειας για αυτό το αίσχος, είναι η αύξηση της τουριστικής κίνησης της περιοχής. Γνώμη μου είναι πως αν ο ασφαλτόδρομος κρινόταν εντελώς απαραίτητος, έπρεπε τουλάχιστον να σταματήσει εκεί που συναντά κατεβαίνοντας το ποτάμι. Εκεί να φτιαχνόταν το παρκινγκ και το μπιτς μπαρ της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Μακριά από ένα μνημείο της φύσης (το φαράγγι) και ένα μνημείο πολιτισμού (το γεφύρι). Και από εκέι και πέρα να συνέχιζε μέχρι το γεφύρι μόνο ως μονοπάτι και διάδρομος αναπηρικών αμαξιδίων. Προσωπικά πιστεύω ότι μόνο ντροπή αξίζει σε αυτούς που εμπνεύστηκαν και εφάρμοσαν αυτό το αίσχος με τα καρπούζια και τα αυτοκίνητα μπροστά σε ένα μνημείο. Και προτείνω σε όλους σας να μη πηγαίνετε στη Πορτίτσα και να μην αφήνετε ούτε ένα ευρώ στο χωριό από πάνω (το Σπήλαιο). Στις φωτογραφίες φαίνεται το μπαρ-καρπούζι που βρίσκεται σε ίση απόσταση από το μνημείο-γεφύρι και τη κατάληξη του πανάκριβου μονοπατιού που διακρίνεται δίπλα του.