Πάτρα – Αθήνα σε 108 λεπτά!

Ήταν 10 και τρία λεπτά το πρωί της Δευτέρας όταν γύρισα το κλειδί στη μίζα του αυτοκινήτου στην Πάτρα. Αρχιζε ένα ταξίδι το οποίο έκανα για πρώτη φορά.

Tweet

Τα πρώτα χιλιόμετρα τα διάνυσα σε αυτοκινητόδρομο τριών λωρίδων και είχα αρχίσει να ευχαριστιέμαι ένα άλλο ταξίδι, αλλιώτικο από όλα τα προηγούμενα.

Δυστυχώς, όμως, προσγειώθηκα αρκετά γρήγορα, αφού για τα επόμενα πέντε χιλιόμετρα περίπου, βρέθηκα στο γνωστό μοτίβο της μιας λωρίδας ανά κατεύθυνση γιατί γίνονταν έργα. Δεκάδες φορτηγά, σκαπτικά μηχανήματα, μπολντόζες και μηχανήματα που στρώνουν την άσφαλτο σε μία μικρή σχετικά απόσταση, προσπαθούσαν να σμικρύνουν το χρόνο, ώστε να παραδοθούν σύντομα και τα χιλιόμετρα που τώρα κατασκευάζονται, ώστε οι εκδρομείς του Πάσχα να επιστρέψουν στην Αθήνα άνετα.

Πριν αρχίσω να αισθάνομαι ότι άλλη μία φορά η ελληνικά τσαπατσουλιά έκανε το θαύμα της, πλησίασα στο τούνελ της Παναγοπούλας, όπου ένας άψογος αυτοκινητόδρομος, μερικά μέτρα πιο ψηλά από τον παλιό σε οδηγεί στην είσοδο του τούνελ.



Κι εκεί, ώ του θαύματος, έχεις την αίσθηση ότι δεν κυκλοφορείς στην Ελλάδα, αλλά σε κάποιο ευρωπαϊκό αυτοκινητόδρομο. Τα πέντε χιλιόμετρα του τούνελ τα διανύεις με τη σκέψη ότι επιτέλους γλιτώσαμε από ένα από τα πλέον επικίνδυνα σημεία του δρόμου.



Η ίδια αίσθηση συνεχίζεται για λίγα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσω στις Καμάρες, όπου η ολοκλήρωση του αυτοκινητόδρομου θα καθυστερήσει κάποιες εβδομάδες.

Μετά τις Καμάρες όπου διανύω ένα χιλιόμετρο περίπου με τα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν σε μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, μπαίνω πάλι στον αυτοκινητόδρομο, οποίος παρακάμπτει το Αίγιο και σου προσφέρει ένα άνετο ταξίδι μέχρι την έξοδο για Καλάβρυτα.

Λίγο πιο κάτω συναντώ το τούνελ του Πλατάνου, το οποίο είναι το μόνο το οποίο δεν έχει ακόμα παραδοθεί στη διαδρομή από την Πάτρα ως την Κόρινθο. Για αρκετά χιλιόμετρα η διαδρομή γίνεται σε μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, αλλά εκείνο που σε εντυπωσιάζει είναι το πλήθος των οχημάτων, που εργάζονται πυρετωδώς για να παραδώσουν πριν από το Πάσχα ολόκληρο τον αυτοκινητόδρομο με εξαίρεση 4 με 5 σημεία, που καθυστερούν είτε γιατί βρέθηκαν αρχαία, είτε γιατί απαιτούνται δύσκολες και πρωτόγνωρες τεχνικές για να γίνουν τα έργα.



Μέχρι το Ξυλόκαστρο τα τμήματα αυτοκινητόδρομου που έχει τελειώσει, διαδέχονται άλλα υπό κατασκευή και από την Πάτρα χρειάστηκα 49 λεπτά για να διανύσω τη διαδρομή, ενώ άλλες φορές ξόδευα πάνω από μία ώρα και δέκα λεπτά.

Στο Ξυλόκαστρο τελειώνουν όλες οι δυσκολίες. Από το σημείο αυτό η οδήγηση είναι μεν προσεκτική, αλλά ξεκούραστη. Οι δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση μέχρι τη διασταύρωση με την Τρίπολη και οι τρεις στη συνέχεια μέχρι την Ελευσίνα σου προσφέρουν άνεση και ασφάλεια.

Και το ταξίδι συνεχίζεται στην Αττική οδό μέχρι το δαχτυλίδι στην Κηφισίας. Και όταν φτάνω στο φανάρι στην έξοδο από την Αττική οδό, το ρολόι δείχνει 11 και 51 λεπτά. Δηλαδή η διαδρομή από την Πάτρα ως την Αθήνα έγινε σε 1 ώρα και 48 λεπτά και ασφαλώς όταν ολοκληρωθούν τα έργα θα γίνεται σε λιγότερο χρόνο χωρίς να παραβιάζεται το όριο ταχύτητας.