Οδική συμπεριφορά

“Η νέα Toyota Corolla εκτός από πανέμορφο, είναι και ένα απολαυστικό αυτοκίνητο στο δρόμο”, μας έλεγαν συνεχώς οι Ιάπωνες τεχνικοί, πριν ακόμη δούμε το μοντέλο από κοντά, στη σύντομη παρουσίαση των τεχνικών χαρακτηριστικών του. Όσο να ναι, τόσο η απόλυτη εμπιστοσύνη στο προϊόν τους, όσο και η εις βάθος ανάλυση των τεχνικών χαρακτηριστικών μας κέντρισαν το ενδιαφέρον.

Αρχικά, λοιπόν, να πούμε πως η Corolla βασίζεται πάνω στη νέα TNGA GA-C πλατφόρμα της Toyota. Αυτό σημαίνει περισσότερη ακαμψία (60%), μικρότερο βάρος, χαμηλότερο κέντρο βάρους (10 χλστ.) και μια ανάρτηση που αποτελείται από γόνατα ΜακΦέρσον μπροστά και πολλαπλούς συνδέσμους πίσω (!), διάταξη την οποία δεν βλέπουμε πλέον ως στάνταρ στην κατηγορία. Επίσης, η ανάρτηση φέρει ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ τα οποία μπορούν να μεταβάλλουν την απόσβεση ανάλογα με την επιλογή του οδηγού (για την ακρίβεια υπάρχουν μέχρι 5 διαφορετικά οδηγικά modes, τα Eco, Normal, Sport S, Sport S+, Custom), έχει γίνει ειδική μελέτη στην αίσθηση και αποτελεσματικότητα του συστήματος διεύθυνσης, ενώ από το 2012, κατά τον Rembert Serrus (Senior Manager για την οδική συμπεριφορά), το τμήμα Έρευνας και Εξέλιξης δούλευε συστηματικά σύμφωνα με τα υψηλά ευρωπαϊκά στάνταρ όσον αφορά την οδηγική αίσθηση, την απτή ποιότητα, το κομμάτι “noise & vibration”.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν οι προσδοκίες μας βρίσκονται στα ύψη, ακόμη ψηλότερα από αυτές που έχει κάποιος για ένα μοντέλο που φέρει το όνομα Corolla, και δεν βλέπουμε την ώρα που θα πάρουμε το κλειδί για να το δοκιμάσουμε από κοντά…

Για αρχή παίρνουμε το κλειδί της σπορ εκδοχής των 180 ίππων. Στο πάτημα του μπλε μπουτόν δεν ακούγεται τίποτα (είμαστε εξοικειωμένοι με αυτό), όμως το ενδιαφέρον είναι ότι στο πάτημα του γκαζιού ο θερμικός κινητήρας δεν παίρνει αμέσως μπροστά. Πλέον μπορείς να κινηθείς αμιγώς ηλεκτρικά με υψηλή ταχύτητα και σε αρκετή απόσταση. Σε αυτήν την έκδοση η Corolla έχει νεύρο, καθώς οι 6 προεπιλεγμένες σχέσεις ενισχύουν το οδηγικό της προφίλ στη χειροκίνητη λειτουργία, αν και το κιβώτιο eCVT δεν τονίζει ιδιαίτερα τον ενθουσιασμό στην αυτόματη λειτουργία. Επίσης, θα θέλαμε κάτι παραπάνω από τα 180 χλμ./ώρα μέγιστης ταχύτητας, όμως το κατανοούμε απόλυτα δεδομένου του προφίλ του μοντέλου. Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν τα επίπεδα ηχομόνωσης της καμπίνας (σ.σ. η έκδοση που οδηγήσαμε έχει διπλά τζάμια), αφού με το στροφόμετρο στις 2.000 σ.α.λ. και το κοντέρ να δείχνει 120 χλμ./ώρα επικρατεί σχετική ησυχία.

Αναφορικά με την ανάρτηση, οι Ιάπωνες έχουν κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά και το μοντέλο μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην ευρωπαϊκή λίγκα, το χαμηλό κέντρο βάρους είναι σύμμαχος στη γρήγορη οδήγηση, όπως και το τιμόνι. Ok, δεν έχει την αίσθηση ενός Ford Focus, όμως μπορείς να χαρείς την οδήγηση. “It΄s not a boring car” μας είχαν πει και τελικά συμφωνούμε. Τέλος, ψήφο εμπιστοσύνης δίνουμε και στα διαφορετικά οδηγικά modes, τα οποία όμως δεν εμφανίζουν τεράστιες αποκλίσεις μεταξύ τους από βήμα σε βήμα, ενώ κανένα παράπονο δεν έχουμε από τα φρένα, αν και η αίσθηση του πεντάλ είναι λίγο ιδιαίτερη. Αντίστοιχα τα σχόλια μας και για την μικρότερη εκδοχή των 122 ίππων. Σίγουρα εδώ η σπορ αίσθηση είναι μετριασμένη, όμως η συνολική θετική εικόνα για το αυτοκίνητα δεν αλλάζει...