DPF για το πετρέλαιο, GPF για τη βενζίνη!

¶λλο ένα μέσο για των εξαγνισμό των καυσαερίων είναι το φίλτρο κατακράτησης μικροσωματιδίων, ή αλλιώς DPF όπως το γνωρίζουμε οι περισσότεροι. Η ιστορία του στον χώρο του αυτοκινήτου είναι μεγαλύτερη από το σχετικά πρόσφατο AdBlue που προαναφέραμε και ξεκίνησε περίπου το 2009 με το καθεστώς «Euro 5».

Σήμερα βρίσκεται σε όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα με κινητήρα πετρελαίου, μοιάζει εμφανισιακά με «καζανάκι» εξάτμισης και συνήθως βρίσκεται πριν από τον SCR καταλύτη. Βασικός του στόχος είναι να καταπολεμήσει τα μικροσκοπικά σωματίδια άνθρακα (αιθάλη) που παράγονται και να «λυτρώσει» τους κινητήρες πετρελαίου από τον μαύρο καπνό που αντικρύζουμε μόλις ένας οδηγός πετρελαιοκίνητου παλαιάς τεχνολογίας βυθίζει το γκάζι στο πάτωμα. Μέσα από το μεταλλικό του περίβλημα συναντάμε ένα κυψελοειδές πορώδες κεραμικό σώμα που έχει την ικανότητα να αποθηκεύει τον καπνό, μειώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις εκπομπές ρύπων. Βέβαια, αυτού του είδους τα φίλτρα δεν έχουν απεριόριστη χωρητικότητα, με αποτέλεσμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να είναι απαραίτητη η λεγόμενη «αναγέννηση». Η αύξηση της ροής και θερμοκρασίας των καυσαερίων για μερικά λεπτά είναι αρκετή ώστε το φίλτρο να «ξεμπουκώσει» και να συνεχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά.

Παρόμοια τακτική βλέπουμε ότι εφαρμόζεται σιγά-σιγά και στου κινητήρες βενζίνης, με τα αντίστοιχα φίλτρα GPF. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση οι υψηλότερες θερμοκρασίες καθιστούν πολύ πιο εύκολη τη διαδικασία της «αναγέννησης».