Τρία χρόνια incharge: Το ταξίδι της ηλεκτροκίνησης αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς
Στρατηγική συνεργασία instacar με τον Όμιλο “Πέτρος Πετρόπουλος”
Εκπαιδευτής οδήγησης, ένα παρεξηγημένο επάγγελμα
1890 Επισκέψεις στο άρθρο
Αρθρο του Κίμωνα Λογοθέτη, Γενικού Γραμματέα της Ένωσης Εκπαιδευτών Οδηγών της Αθήνας, για τα προβλήματα του κλάδου και το νομοσχέδιο για τις νέες άδειες οδήγησης και την εξέταση οδηγών.
Ένας εκπαιδευτής Οδηγών , δουλεύει ημερησίως πάνω από 12 ώρες, δουλεύει και σωματικά και πνευματικά, αφού όλες του οι αισθήσεις θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση, ενώ μπορεί να χτυπάει την ώρα του μαθήματος συνεχώς το κινητό τους, ή κάποιος κλασσικός Έλληνας, να τους κορνάρει ή ακόμη και να τους μουντζώνει γιατί ο μαθητής, που τώρα μαθαίνει να οδηγεί, πηγαίνει αργά και εκείνος βιάζεται.
Δουλεύουν 6 μέρες την εβδομάδα , πάνε ελάχιστες διακοπές (αν πάνε) γιατί το επάγγελμά τους εκτός από όλα τα άλλα είναι και μια επιχείρηση, η οποία χρειάζεται συνεχώς κόπο, χρόνο και χρήματα .
Στερούν ώρες από τους εαυτούς τους, τους αγαπημένους τους ανθρώπους, λείπουν από σημαντικές στιγμές των παιδιών τους,Ζουν μέσα στο άγχος, και στις σκέψεις, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, πως αν κάποια στιγμή το μυαλό τους ξεφύγει, η το σώμα τους δεν λειτουργήσει σωστά, μπορεί να κοστίσει τη ζωή ενός ή και περισσότερων ανθρώπων στο δρόμο . Το μόνο που ενδιαφέρει έναν ευσυνείδητο εκπαιδευτή, οδηγών είναι να μπορέσει να βγάλει στο δρόμο, έναν άρτια καταρτισμένο νέο (επαγγελματία ή μη οδηγό), για να μην θρηνήσει κανένα θύμα, και να κοιμάται λίγο περισσότερο ήσυχος τα βράδια.
Αυτοί οι άνθρωποι ακόμη προσφέρουν με τον τρόπο τους στο κοινωνικό σύνολο. Παράγουν ασφάλεια, εισόδημα στο ελληνικό κράτος και οδική παιδεία . Προσφέρουν θέσεις εργασίες σε νέους ανέργους ανθρώπους, δημιουργώντας νέους επαγγελματίες οδηγούς Βοηθούν τους ανθρώπους να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη, μαθαίνοντας τους να οδηγούν. Μαθαίνουν στα παιδιά μας, να έχουν οδική παιδεία και οδική συμπεριφορά για να μην θρηνήσουμε κανένα άλλο θύμα, από απερισκεψία στο δρόμο, η από ημιμάθεια, όπως συμβαίνει τόσα χρόνια.
Το κράτος τους φορολογεί, πληρώνουν παραπάνω, από όσα τους μένουν για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειες τους, αλλά αυτοί συνεχίζουν να στέκονται εκεί, έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν.
Με ένα βιβλίο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας γραμμένο το 1989,με ύλη βασισμένη στα συμβατικά οχήματα, ,που διδάσκει τη λειτουργία του καρμπιρατέρ, με μαθήματα οδήγησης να περιστρέφονται γύρω από το συμπλέκτη και την ανησυχία του μαθητή αν θα καταφέρει να «το βρει με τον συμπλέκτη», με εξετάσεις οδήγησης να περιέχουν δοκιμασία της οπισθογωνίας δεν μπορείς να διδάξεις έναν νέο οδηγό, ούτε να τον εμπνεύσεις να διαβάσει το βιβλίο, ούτε να τον πείσεις να έρθει στο θεωρητικό μάθημα του ΚΟΚ, που σύμφωνα με την υπάρχουσα ύλη θα τον αφήνει ανενημέρωτο όχι μόνο για τη μηχανολογία αλλά και για τα όρια του αλκοόλ, που έχουν αλλάξει και τα πρόστιμα της Τροχαίας, που πλέον είναι σε ευρώ και όχι σε δραχμές.
Όταν αλλάξουν αυτά και επικαιροποιηθούν τα βιβλία, όταν δημιουργηθεί υλικό που προσελκύει τον μαθητή να έρθει στο θεωρητικό μάθημα ,όταν δημιουργηθεί μια βάση ολοκληρωμένης οδικής παιδείας από το σχολείο τότε προχωρήστε και στην εφαρμογή του νομοσχεδίου. Γιατί μόνο τότε θα δείτε αίθουσες γεμάτες από υποψήφιους οδηγούς που επιθυμούν να μάθουν στην ουσία το όχημα και την κυκλοφορία, που θα έρθει η ώρα να εξεταστούν και δεν θα ξεφτιλίζουν τον Δάσκαλο με την ερώτηση «πόσα θα δώσω για να περάσω;» γιατί θα έχουν εκπαιδευτεί σωστά και θα ζητούν επειδή το γουστάρουν να αξιολογηθούν.
Με αυτά λοιπόν έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά ο δάσκαλος οδήγησης και όχι δεν του είναι ευχάριστο ούτε αστείο είναι να χλευάζεις ένα επάγγελμα που κάποιος μάχεται και ζει από αυτό. Ένα μπράβο αξίζει λοιπόν στους δασκάλους οδήγησης που καταφέρνουν με αυτά τα δεδομένα να γεμίζουν τις αίθουσες τους και να εμπνέουν τους μαθητές!
Έτσι αντί να σταθούμε στο πλευρό τους μια φορά, τους κουνάμε το δάχτυλο, επειδή παλεύουν απέναντι σε ένα νομοσχέδιο, σε ένα νομοσχέδιο ταφόπλακα, για το κλάδο τους. Σε ένα νομοσχέδιο, που στην Ελλάδα της κρίσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Αυτοί οι άνθρωποι, φωνάζουν για μια πιο ασφαλή Ελλάδα. Για μια Ελλάδα που θα έχει σωστούς οδηγούς με παιδεία και κατάρτιση.
Υ.Γ Φυσικά και υπάρχουν κακοί επαγγελματίες, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, ανά τον κόσμο. Όμως αν μάθουμε μέσα από τις κατάλληλες υποδομές, και την κατάλληλη κατάρτιση να τους ξεχωρίζουμε, και να τους απομονώνουμε, τότε η χώρας μας θα γίνει πραγματικά μια χώρα πρότυπο, για την οδική ασφάλεια και παιδεία
Σχετικές ειδήσεις
