Τεχνολογία απενεργοποίησης κυλίνδρων ACT

Η ιδέα της απενεργοποίησης των κυλίνδρων σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης προκειμένου να μειωθεί η κατανάλωση δεν είναι καινούρια. Υπάρχει από τα τέλη του 19^ου αιώνα (hit-and-miss engines), ωστόσο στην αυτοκινητοβιομηχανία εφαρμογή βρήκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Συγκεκριμένα, ήταν η Cadillac η οποία παρουσίασε έναν 6λιτρο V8 κινητήρα (LS2 V8-6-4) στον οποίο απενεργοποιούνταν οι 2 ή οι 4 κύλινδροι για μείωση της κατανάλωσης. Την ίδια περίοδο (1981) η Alfa Romeo σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Γένοβα παρουσίασε μία έκδοση της Alfetta όπου απενεργοποιούνταν οι 2 από τους 4 κυλίνδρους του 2λίτρου κινητήρα των 128 ίππων και η κατανάλωση έπεφτε κατά 25% σε σχέση με τον ίδιο καρμπυρατεράτο κινητήρα. Μάλιστα, συνολικά κατασκευάστηκαν 10 μοντέλα τα οποία δόθηκαν σε οδηγούς ταξί, όμως τελικά το project δεν προχώρησε. Όπως δεν προχώρησε πολύ και το αντίστοιχο project της Mitsubishi (Modulated Displacement, 1982) παρόλο που είχε πιο ευρεία εφαρμογή. Καλύτερη τύχη είχε μία δεκαετία μετά η Mercedes η οποία παρουσίασε το 2001 στις S600 και CL600 την τεχνολογία Active Cylinder Control (ACC), οι οποίες φορούσαν ένα V12 5,8 λίτρων με σύστημα απενεργοποίησης των κυλίνδρων. Ωστόσο, το 2002 οι κινητήρες αυτοί βγήκαν από την παραγωγή.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου η τεχνολογία απενεργοποίησης των κυλίνδρων σε ένα κινητήρα εσωτερικής καύσης δεν εφαρμόζεται μόνο σε  μεγάλου κυβισμού μοτέρ, αλλά και μικρότερα, 4κύλινδρα σε σειρά. Αυτή τη στιγμή, η πιο επιτυχημένη εκδοχή είναι αυτή του Volkswagen Group γιατί αφενός «δουλεύει» επιτυχώς, αφετέρου εφαρμόζεται σε ένα μικρού κυβισμού κινητήρα που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Γιατί υπήρχε και πιο πριν στους W12 κινητήρες, όμως αυτοί αφορούν πολύ λίγους…

Ας δούμε, λοιπόν, πως λειτουργεί το σύστημα απενεργοποίησης των κυλίνδρων του VW γκρουπ, αλλά και τις πολλαπλές εκφάνσεις του, δηλαδή σε ποια μοντέλα συναντάται και πως τα καταφέρνει ο 1,4 TSI των 150 ίππων από μοντέλο σε μοντέλο.