Στους κλασικούς κινητήρες βενζίνης που υπακούν στον κύκλο Otto η ανάφλεξη του μίγματος γίνεται από το σπινθήρα που παράγεται από τα μπουζί. Αντίθετα στους τετράχρονους diesel, η ανάφλεξη του μίγματος γίνεται από την υψηλή θερμοκρασία του είδη συμπιεσμένου αέρα με την ανάμιξη του με το πετρέλαιο (λιγότερο πτητικό από τη βενζίνη) να λαμβάνει χώρα μέσα στο θάλαμο καύσης του κυλίνδρου. Στις παλαιότερες περιπτώσεις κινητήρων diesel χωρίς turbo ο αέρας –στην φάση της συμπίεσης- συμπιέζεται από 30 έως 55 bar. Στα σημερινά μηχανικά σύνολα που πάνε πάντα πακέτο με turbo μεταβλητής γεωμετρίας –δουλεύει πιο αποτελεσματικά σε χαμηλούς ρυθμούς περιστροφής- η πίεση κατά τη φάση της συμπίεσης μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 200 bar με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να ανεβαίνει μέχρι περίπου τους 1.250 βαθμούς. Η θερμοκρασία αυτή είναι ο λόγος της αυτόματης ανάφλεξης με το πετρέλαιο που ψεκάζεται στους κυλίνδρους. Εκεί κρύβεται και το μεγάλο μυστικό των diesel, που εκμεταλλεύεται το υψηλά συμπιεσμένο καύσιμο μίγμα, το οποίο μεταφράζεται σε μεγαλύτερη πίεση των καυσαερίων, δίνοντας μεγαλύτερη πίεση στο κατέβασμα του πιστονιού, στοιχείο που προκαλεί την δεδομένη οικονομία καυσίμου.