Alfa Romeo 33: Έκανε τους Alfisti να ξεχάσουν την πίσω κίνηση

- Η πρώτη πραγματική Alfa «του λαού», βασιζόταν στην Alfasud
- Οι boxer κινητήρες και το «εύκολο στρίψιμο»
- Η 4κίνητη station wagon έκδοση δια χειρός Pininfarina
- Για 2 χρόνια κατασκευαζόταν και έξω από την Αθήνα, στον Aγιο Στέφανο

Η πρώτη Alfa με 4κίνητη έκδοση & η «άγνωστη» παραγωγή της στην Ελλάδα

Η προσθιοκίνητη «Αλφα» που κατάφερε να αγαπηθεί τόσο από τους φίλους της ιταλικής φίρμας και να δημιουργήσει νέες γενιές Alfisti, άκουγε στο κωδικό όνομα 33. Ένα μικρομεσαίο οικογενειακό που έκανε την εμφάνισή του το 1983, ως αντικαταστάτης της «Νότιας» Alfasud και έμεινε στην ιστορία για τους ισχυρούς boxer κινητήρες και τον ευχάριστο, στριφτερό της χαρακτήρα.

Η παραγωγή της ολοκληρώθηκε το 1995, όταν και αντικαταστάθηκε από τις επίσης αγαπημένες και με boxer κινητήρες Alfa 145 & 146 οι οποίες πλέον ήταν βασισμένες σε διαφορετική πλατφόρμα (αυτή του Fiat Tipo). Συνολικά κατασκευάστηκαν σχεδόν 990 χιλιάδες μονάδες (867.000 hatchback & 122.000 station wagon).

Η στριφτερή Alfa 33 και τα γνωστά προβλήματα του τότε

Βασισμένη στην Alfasud, την οποία διαδέχθηκε, αποτελούσε μια βελτιωμένη εξέλιξή της, καθώς βασίστηκε στο ίδιο σασί και φορούσε τα ίδια μηχανικά μέρη με αυτή, έκανε ντεμπούτο το 1983, αρχικά ως 5θυρο hatchback, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο παρουσιάστηκε και η station wagon εκδοχή της δια χειρός Pininfarina, με το όνομα Giardinetta.

Η 33 ήταν φθηνή, με πολύ καλό στήσιμο, γνήσιο τιμόνι Alfa Romeo σε αίσθηση και πληροφόρηση, έστριβε εξαιρετικά χωρίς να απαιτεί περίτεχνους χειρισμούς και «φορούσε» κινητήρες με νεύρο και ευχάριστο «γουργουρητό» παρά τον περιορισμένο κυβισμό τους. Αυτά την έκαναν να αγαπηθεί όσο λίγα οχήματα εκείνη την εποχή. Ωστόσο υπήρχαν και… προβλήματα, όπως για παράδειγμα η περίεργη θέση οδήγησης, τα θέματα αξιοπιστίας του ηλεκτρικού συστήματος και ότι ήταν επιρρεπής στη σκουριά, σύνηθες για αρκετά ιταλικά οχήματα της εποχής.

Στα 12 χρόνια της καριέρας της, η Alfa 33 δέχθηκε δύο facelift, ένα «ελαφρύ» το 1986 και μία εκτενέστερη ανανέωση το 1990. Οι αλλαγές ήταν τόσο στην εξωτερική σχεδίαση, με βελτιώσεις του ήδη εξαιρετικού για την εποχή αεροδυναμικού συντελεστή (Cd 0,36), μικροβελτιώσεις στο εσωτερικό και συνεχή ανανέωση της γκάμας των κινητήρων της.

3 Φωτογραφίες »

Συνολικά κατασκευάστηκαν σχεδόν 1 εκατομμύριο μονάδες, στα 12 χρόνια παραγωγής της Alfa 33.

Τα πρώτα χρόνια: Η πρώτη 4κίνητη Alfa και η 33 QV

Η Alfa 33 λοιπόν μας συστήθηκε αρχικά με δύο 4κύλινδρα Boxer σύνολα 1,3 (1.350 cc) και 1,5 (1.490 cc) λίτρων, με ένα διπλό καρμπυρατέρ και 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο, προερχόμενα από την Alfasud, με 79 και 84 ίππους αντίστοιχα.

Στα τέλη του 1983, η Alfa Romeo έκανε την έκπληξη, παρουσιάζοντας την 4κίνητη «33 1,5 4x4». Η νέα αυτή 4κίνηση έκανε τη διαφορά, καθώς ήταν επιλεκτική, δηλαδή το αυτοκίνητο είχε κίνηση στον εμπρός άξονα, με τον οδηγό να έχει τη δυνατότητα εν κινήσει, να ενεργοποιήσει την 4κίνηση (αρχικά με ένα δεύτερο λεβιέ και στη συνέχεια μέσω ενός κουμπιού χαμηλά στο κέντρο του ταμπλό). Μάλιστα, οι 33 4x4, είχαν ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση από το έδαφος, σαν ένα 4κίνητο crossover, πολλά χρόνια πριν «μάθουμε» αυτόν τον όρο.

Λίγους μήνες αργότερα, το 1984, παρουσιάστηκε και η δεύτερη εκδοχή αμαξώματος της 33, η Giardinetta. Πρόκειται για ένα station wagon αμάξωμα, που αρχικά ήταν διαθέσιμο μόνο ως 4κίνητο, ενώ αργότερη προσφερόταν και σε 2κίνητη έκδοση.

Την ίδια χρονιά λανσαρίστηκε και η κορυφαία σπορ έκδοση της Alfa 33, με την θρυλική ονομασία Quadrifoglio Verde. Αρκετές διαφορές στο εξωτερικό, με νέους μεγαλύτερους προφυλακτήρες, νέα εμπρός γρίλια και ζάντες αλουμινίου, ενώ στην καμπίνα υπήρχαν σπορ καθίσματα, δερμάτινο τιμόνι και έξτρα όργανα ενδείξεων στο ταμπλό. Ωστόσο η σημαντική διαφορά βρισκόταν κάτω από το καπό, όπου ο γνώριμος 1.500άρης μπόξερ, δέχτηκε βελτιώσεις, με σημαντικότερη την προσθήκη των δύο διπλών καρμπυρατέρ της Alfasud Sprint, με αποτέλεσμα να αποδίδει 105 άλογα και η τελική ταχύτητα να ξεπερνά τα 185 χλμ./ώρα.

Στα τέλη του 1984, οι Ιταλοί αποφάσισαν να αναβαθμίσουν με δύο διπλά καρμπυρατέρ όλες τις εκδόσεις κινητήρα για το ΜΥ 1985 μοντέλο. Πλέον ο «μικρός» των 1.350 κυβικών θα απέδιδε 85 ίππους και θα έπαιρνε νέο όνομα, 1,3 S, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και στον «απλό» 1.500άρη, που πλέον απέδιδε 95 ίππους (10 παραπάνω).