Απόγονοι θρυλικών αυτοκινήτων, που άφησαν εποχή με την απήχηση που είχαν στο καταναλωτικό κοινό παλιότερων ετών, όταν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις ήταν διαφορετικές. Η φιλοσοφία των "ελίτ" απογόνων, απέχει παρασάγγας απο αυτή των πρώτων mini και Beetle. Είναι ωστόσο και τα δύο ξεχωριστά αυτοκίνητα που "δανείζουν" στοιχεία του χαρακτήρα τους και στον ιδιοκτήτη, ο οποίος πιθανόν να μην ήταν και οπαδός των παλαιών εκδόσεων.
Οταν ένα μοντέλο που έχει αφήσει εποχή για την εμπορική του πορεία ή την απήχηση που είχε στο κοινό αποσύρεται από την κυκλοφορία, το θέμα που προκύπτει για την κατασκευάστρια εταιρεία είναι σύνθετο. Ο αντικαταστάτης πρέπει να είναι αντάξιος σε πολλά επίπεδα (σχεδιασμός-εμφάνιση) αλλά και καλύτερος σε άλλα (ποιότητα-ασφάλεια), έτσι ώστε να καλύπτονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι σύγχρονες ανάγκες. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μοντέλα που έχουν συνδεθεί με την αυτοκίνηση, όπως είναι τα αειθαλή Mini και Beetle. Τα δύο αυτά μοντέλα είναι διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις. Το μεν Beetle παράγεται από την ίδια εταιρεία που κατασκεύαζε το πρότυπο. Η VW κάνοντας μια έξυπνη κίνηση αναβίωσης του θρυλικού "σκαθαριού", παρουσίασε το 1998 τη νέα έκδοση που μπορεί να απέχει παρασάγγας από το παλιό στους περισσότερους τομείς, δεν παύει όμως να θυμίζει το ένδοξο παλιό μοντέλο που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1938 (ως KDF στον Α. Χίτλερ για τις ανάγκες του γερμανικού στρατού) και αποτελούσε μια από τις πιο προσιτές λύσεις αυτοκίνησης. Από την άλλη μεριά, το Mini που δημιούργησε ο Ελληνικής καταγωγής Α. Ισιγόνης, κατασκευάστηκε για να καλύψει αντίστοιχες ανάγκες (αυτοκίνηση με ελάχιστο κόστος). Το 1959, όταν πρωτοεμφανίστηκε, πρόσφερε τη δυνατότητα απόκτησης αυτοκινήτου σε ένα ευρύτατο φάσμα καταναλωτών. Η παραγωγή του σύγχρονου Mini πραγματοποιείται υπό την υψηλή επιστασία της BMW, γεγονός που ναι μεν επιφέρει την κάθετη βελτίωση στην ποιότητα κατασκευής και υλικών, έχει δε ανάλογη επιβάρυνση σε οικονομικό επίπεδο.
Οι "δόξες" των προτύπων με την παρουσίαση των απογόνων φαντάζουν πολύ μακρινό παρελθόν. Αν εξαιρέσει κανείς την αισθητική συγγένεια που εμφανίζουν τα σημερινά μοντέλα με τους προγόνους τους, τίποτα άλλο δε θυμίζει το παρελθόν. Η "ταπεινή" οικονομική καταγωγή έχει ξεχαστεί, αφού τόσο το Mini όσο και το Beetle κοστίζουν πολύ περισσότερο από όσο αναλογικά συνέβαινε με τους προγόνους-πρότυπα. Είναι και ο κυβισμός των κινητήρων τους (1,6 λίτρα) που επισύρει αρκετά μεγάλες φορολογικές υποχρεώσεις και οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές μικρής ηλικίας πρέπει να καταφύγουν σε "τεχνάσματα" προκειμένου να καλύψουν το τεκμήριο. Βέβαια οι καιροί αλλάζουν αλλά κατά πόσο αυτό πρέπει να επηρεάζει τόσο πολύ το καλώς ή κακώς ήδη διαμορφωμένο προφίλ ενός αυτοκινήτου; Αυτή η ερώτηση θα απαντηθεί από τους καταναλωτές και μόνο, αφού αυτοί είναι και οι τελικοί κριτές, καθώς δε φτάνει μόνο η νοσταλγία αλλά και οι μνήμες που επανέρχονται, πρέπει να πληρούνται και κάποιες προδιαγραφές που να κάνουν τα αυτοκίνητα προσιτά σε ευρύ φάσμα αγοραστών. Οι βασικές εκδόσεις των δύο μοντέλων ξεπερνούν το οικονομικό "φράγμα" των 6,5 εκατομμυρίων δραχμών. Ο εξοπλισμός τους περιλαμβάνει αερόσακους για οδηγό/συνοδηγό (2 μετωπικούς και 2 πλευρικούς), ABS, κλιματισμό, ηχοσύστημα και τις ηλεκτρικές ευκολίες (παράθυρα-καθρέφτες-κλειδαριές με τηλεχειρισμό).
H τιμή σε συνδυασμό και με την περιορισμένη χρηστικότητα που ορίζουν οι μικροί εσωτερικοί χώροι μπορεί άνετα να χαρακτηρίσει τα δύο μοντέλα "ειδικές" επιλογές- αλλά και άμεσα ανταγωνιστικές μεταξύ τους- οι οποίες γίνονται με γνώμονα κυρίως το συναίσθημα και λιγότερο την πρακτική αξία τους αυτοκινήτου ως μέσο μεταφοράς.
Με στοιχεία από το παρελθόν, τα σχήματα των σύγχρονων Mini και Beetle δείχνουν τόσο οικεία παρά το
"νεανικό της ηλικίας τους". Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το παρελθόν, βρίσκεται στο μέγεθος.
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ Mini One-VW Beetle 1,6 Για πάντα θρύλοι
