Περιοδικό - Test

Tο Daihatsu Cuore παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1976 και αποτελεί μια από τις πρώτες ιαπωνικές προτάσεις στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων πόλης. Οι "λιλιπούτειες" εξωτερικές του διαστάσεις, το καθιστούν μια άριστη επιλογή για την κίνηση και το παρκάρισμα στα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ προκαλούν έκπληξη αν συγκριθούν με τον εσωτερικό χώρο του αυτοκινήτου, ο οποίος δείχνει... τεράστιος, όντας ικανός να φιλοξενήσει με μεγάλη άνεση τέσσερις ενήλικους επιβάτες, φυσιολογικών διαστάσεων.
Η πρώτη ανανέωση του μοντέλου ήρθε το 1992, οπότε οι γωνίες του αμαξώματος άρχισαν να δίνουν τη θέση τους σε περισσότερο στρογγυλεμένες επιφάνειες. Το 1994, ο μέχρι τότε τρικύλινδρος κινητήρας των 850 κ.εκ. αντικαταστάθηκε από έναν 4κύλινδρο 16βάλβιδο, ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι το 1999, οπότε και έδωσε τη θέση του στον τρικύλινδρο 12βάλβιδο 1 λίτρου, που εξακολουθεί να εφοδιάζει μέχρι και σήμερα το μικρό μοντέλο. Η απόδοσή του κρίνεται ικανοποιητική, καθώς κινεί το μικρό αμάξωμα σε... σπιρτόζους ρυθμούς, με μόνο μελανό σημείο την αρκετά θορυβώδη λειτουργία του. Το 1999, η ανανέωση του μοντέλου ήταν ολοκληρωτική και πέρα από τον κινητήρα, το μικρό της Daihatsu υπέστη αλλαγές τόσο όσον αφορά τις εξωτερικές του διαστάσεις όσο και την εμφάνισή του, ενώ πλέον είχε αρχίσει να διατίθεται στη χώρα μας εκτός από την πεντάθυρη και η τρίθυρη έκδοση.
Οπως είναι λογικό, η αύξηση των εξωτερικών του διαστάσεων επέδρασε θετικά στη βελτίωση των διαθέσιμων χώρων για τους επιβάτες, αλλά εκείνων για τις αποσκευές. Η ποιότητα κατασκευής του Cuore είναι καλή, κάτι που φαίνεται και στο ταμπλό του. Τα πλαστικά, αν και σκληρά στην αφή, είναι ποιοτικά. Ο δε πίνακας οργάνων είναι πλήρης και ευανάγνωστος. Τα περιθώρια πρόσφυσης του αυτοκινήτου είναι ικανοποιητικά και κάθε δύσκολη κατάσταση αντιμετωπίζεται άμεσα από το σαφές σύστημα διεύθυνσης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι αντιδράσεις του αμαξώματος είναι προοδευτικές.
Ο βασικός του εξοπλισμός είναι πλέον επαρκής σε θέματα άνεσης, όμως μπορεί να χαρακτηριστεί πλούσιος στον τομέα της παθητικής ασφάλειας, με στάνταρ δυο αερόσακους και προαιρετικό το ABS με BAS.
Η αξιοπιστία του μοντέλου κινείται σε αρκετά καλά επίπεδα, με μόνο πρόβλημα το κάπως ευπαθές σύστημα σερβομηχανισμού των φρένων, αλλά και τα ηλεκτρικά παράθυρα, όταν δεν έχουν τοποθετηθεί από το εργοστάσιο.
Αμεσοι ανταγωνιστές του είναι τα Seat Arosa, Ford Ka και Fiat Seicento