Λίγα αυτοκίνητα μπορούν να προσφέρουν την οδηγική απόλαυση που παρέχει η Cayman.
Όποιος πιστεύει πως η Cayman S έχει να κάνει με το συνώνυμο κροκόδειλο, απατάται αφού πρόκειται εμφανώς για όργανο μουσικής. Ένα όργανο ακριβείας ικανό να ξυπνήσει κάθε συναίσθημα και πάθος στο βιρτουόζο που το έχει στα χέρια του. Ένα όργανο που ζητά προσοχή και αφοσίωση για να σου δοθεί μέχρι τέλους, μέχρι τελευταίας κραυγής.
Οι ομοιότητες με τη Boxster τελειώνουν στα φώτα και την εξάτμιση. Από κει και πάνω τα πράγματα θυμίζουν πιο πολύ 911. Όσοι ακολουθούν πάντως αμείβονται εκτός από οπτικά, (κυρίως) και ακουστικά.
Prelude - εισαγωγή Η Cayman δεν είναι από τα αυτοκίνητα που κάνουν συστάσεις. Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό, σαν την 5η συμφωνία του Μπετόβεν που από την πρώτη νότα, σου δείχνει τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η λογική πάντως του "κλειστού Boxster" αδικεί ένα αυτοκίνητο που τελικά, όπως ανακαλύπτεις, δικαιωματικά αποτελεί ξεχωριστό μοντέλο στη γκάμα της Porsche. Adagio - λογική Το ντύσιμο της πάνινης οροφής της Boxster με λαμαρίνα δίνει στο αυτοκίνητο άλλο ειδικό βάρος. Λίγο η ομοιότητα με την 911, λίγο το καλύτερο οπτικό ζύγισμα με το πίσω κεκλιμένο παρμπρίζ, -έτσι όπως πρέπει, με μεγαλύτερη κλίση από το εμπρός- μόνο αν παίξεις "βρείτε τις διαφορές", αντιλαμβάνεσαι τα κοινά στοιχεία με τη μικρή κάμπριο αδελφή του. Andante - κινητήρας Σε αυτό βοηθάει και ο κινητήρας. Την ξεχωρίζει από τις Boxster, αφού είναι μεγαλύτερος (3,4 λίτρα) και ισχυρότερος. Μπορεί οι τριψήφιες ιπποδυνάμεις, με πρώτο ψηφίο το 2, να έχουν γίνει πλέον κοινότυπες σε αυτοκίνητα κόστους κοντά στο 1/4 της Cayman. Το πράγμα έχει όμως αλλιώς, όταν τα 295 αυτά άλογα προέρχονται από το ατμοσφαιρικό 6κύλινδρο αντικριστό (boxer) κινητήρα, που ταξιδεύει μαζί σου, μέσα στην καμπίνα, ακριβώς πίσω από την πλάτη σου. Δύναμη που είναι αρκετή για να πείσει ακόμη και τους πιο έμπειρους πως, η Cayman δεν υπολείπεται σε επιδόσεις. Τουλάχιστον στην έκδοση S. Allegro - στο δρόμο Η προσθήκη της οροφής τριπλασίασε τη στρεπτική ακαμψία στο ήδη άκαμπτο πλαίσιο της Boxster, το οποίο χρησιμοποιεί και η Cayman. Αυτό έχει επιτρέψει πιο σφιχτή ρύθμιση των αναρτήσεων που σε συνδυασμό με το μικρό μεταξόνιο, τα μεγάλα μετατρόχια, την πολύ καλή κατανομή βάρους γύρω από το κέντρο περιστροφής του αυτοκινήτου (μοτέρ στο κέντρο γαρ). Με ένα παίξιμο του τιμονιού, η Cayman αλλάζει πορεία αστραπιαία. Με σκοπό το ταχύτερο πέρασμα από τη στροφή με γραμμές, το αυτοκίνητο κολλάει στο έδαφος, ενώ, αντίθετα, μία κοφτή τιμονιά, πριν την είσοδο, της αλλάζει γωνία αλλά όχι και τροχιά. Το μόνο που μένει είναι, ταξιδεύοντας με το πλάι, όταν δεις το δρόμο να ανοίγεται πάλι μπροστά σου, να βυθίσεις το γκάζι περισσότερο, μέχρι το πάτωμα.
Η θέση οδήγησης χαμηλά στο πάτωμα μαζί με το στήσιμο του αυτοκινήτου σε κάνει να νοιώθεις πως το… φοράς. Σα να σου έχουν δέσει στην πλάτη μια εξωλέμβια.
Non Troppo - εσωτερικό Στο εσωτερικό, τίποτα δεν κρύβει τη συγγένεια με την Boxster. Ταμπά δέρμα και καλής ποιότητας πλαστικό, χωρίς ιδιαίτερα ευφάνταστη σχεδίαση, κρατούν τα προσχήματα σε ποιότητα και εργονομία. Η σήτα πάνω από τα όργανα αφήνει το φως του ήλιου να περνά ανάμεσά τους, δίνοντας μια νωχελική αίσθηση σιέστας, σε πλήρη αντίθεση με τους φρενήρεις ρυθμούς, στους οποίους κινούνται οι βελόνες του στροφόμετρου στη μέση και του κοντέρ στα αριστερά. Όχι πως ασχολείσαι, αφού η Cayman θέλει αφοσίωση. Και δύναμη. Δε σε ξεγελά με ελαφρύ συμπλέκτη, τιμόνι ή λεβιέ ταχυτήτων. Όλα είναι σφιχτά, ώστε κάθε φορά που τα χειρίζεσαι, να ξέρεις ακριβώς τι κάνεις. Σαν το σκληρό θρανίο στο σχολείο. Να μην αναπαύεσαι, να συγκεντρώνεσαι Crescendo - αδρεναλίνης Και κει, από πίσω σου, κάθεται ο "επιβάτης" σου. Ο λόγος που πηγαίνεις από το σημείο Α στο Β: να κινηθείς με αυτόν τον κινητήρα. Χαμηλά είναι τραχύς. Οι κραδασμοί περνούν στην καμπίνα. Τους νοιώθεις στο πόδι σου στο συμπλέκτη, στο κάθισμα και στο λεβιέ των ταχυτήτων. Σα να κάθεσαι πάνω σε ηφαίστειο, που από κάτω σιγοβράζει η λάβα. Η λύτρωσή σου έρχεται από το δεξί σου πόδι. Οι "κούφιες" στο ρελαντί ανεβάζουν τις στροφές και οι κραδασμοί εξαφανίζονται. Και μετά πάλι τα ίδια. Πέφτοντας οι στροφές, νοιώθεις τους κραδασμούς να περνούν από τη ζώνη ασφαλείας, που τυλίγεται γύρω από τον ώμο σου. Σα να σε χτυπά με το δάχτυλο από πίσω, να σου θυμίζει πού βρίσκεσαι. Και τι πρέπει να κάνεις: να το πατήσεις το γκάζι μέχρι το πάτωμα και να το κρατήσεις εκεί, μέχρι τον κόφτη. Το 0-100 γίνεται σε 50 μέτρα και βρίσκεις τον εαυτό σου να το κάνει σε κάθε φανάρι, κάθε στενό, κάθε ευκαιρία. Η ορθότητα των πράξεών σου θολώνει από τη λύσσα του κινητήρα, που σε προκαλεί να τον κάνεις να ουρλιάξει, σα γυναίκα που δε χορταίνεις να ακούς, τη στιγμή της κλιμάκωσης.
Δεν κουράζονται πουθενά. Οι 4πίστονες φτάνουν και περισσεύουν. Μόνος προβληματισμός, το ABS που ελλείψει βάρους μπροστά, "τσιμπάει" εύκολα.
Με τα 200+ στο κοντέρ να μαζεύονται πολύ εύκολα, το τελευταίο που θα θυμηθείς είναι να της σηκώσεις. Γι αυτό σηκώνεται αυτόματα. Έχει πάντως και κουμπί.
Στρογγυλεμένα φανάρια και φουσκώματα στον πίσω "ώμο". Η πρώτη ματιά λέει 911. Μετά αρχίζουν οι διαφορές. Κατά όμως ή υπέρ της Cayman S;
