Αν οι κακές συνήθειες στοιχίζουν σε πρόστιμα, πρέπει να αλλάξουμε τους νόμους ή μήπως τις συνήθειες;

Πόσο μάλλον τώρα που μιλάμε για δύο μισθούς αν σε πιάσουν με κόκκινο, ενώ και στο διπλοπαρκάρισμα θες δύο-τρεις μέρες δουλειά για να πληρώσεις την κλίση. 

Ακόμη ένας νόμος ήθελε μέχρι και 1.200 ευρώ πρόστιμο αν καπνίζεις στο αυτοκίνητο με ανήλικο επιβάτη. Φυσικά τέτοιο πρόστιμο δεν εισπράχθηκε ποτέ. Θα ήταν και αυτό δύσκολο να το χωνέψει μία πονεμένη κοινωνία (και ας ντουμάνιαζε το παιδάκι σε κλειστό χώρο).

Και φτάσαμε σήμερα να βρισκόμαστε σε μία θέση όπου τα προβλήματα στους δρόμους είναι ακόμη άλυτα, ο δε τρόπος να λυθούν να περιλαμβάνει σίγουρα πρόστιμα, και μάλιστα υψηλά.

Στη Μ. Βρετανία, για παράδειγμα, δεν κάνουν έλεγχο για τα τέλη κυκλοφορίας. Ξέρουν αν έχεις πληρώσει από τη βάση δεδομένων. Στο εικοσαήμερο, σου έρχεται ο έλεγχος στο σπίτι, και αν πετύχουν το αυτοκίνητο να πατάει άσφαλτο, στο κλειδώνουν επιτόπου (στον τροχό) με επιπλέον κόστος για να στο λύσουν. 

Στα δε ανασφάλιστα γίνεται επί τόπου κατάσχεση και καταστροφή του αυτοκινήτου. Μέτρα δραστικά και απάνθρωπα, ειδικά αν ερχόντουσαν σε μία χώρα που δυσκολεύεται ούτως ή άλλως. Όμως στη Μ. Βρετανία το ποσοστό ανασφάλιστων αυτοκινήτων είναι κάτω του 3%, και αυτά με απλήρωτα τέλη κάτω από 1%. Το διπλοπαρκάρισμα έχει εξαφανιστεί οριστικά, ενώ το «κόκκινο» αποτελεί έγκλημα ίδιας βαρύτητας με φόνο. Και δεν το κάνει κανείς. To ίδιο και η χρήση κινητού, ή η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.Στην Ελλάδα πως θα τα λύσουμε αυτά τα προβλήματα; Σαφώς ζούμε σε μια χώρα που έχει μετατρέψει τα πάντα σε εισπρακτικές μηχανές. 

Δεν είναι όμως πιο εύκολο να αφήσουμε τα υψηλά πρόστιμα να υπάρχουν και απλά να κόψουμε τις κακές συνήθειες; Υπάρχει κάτι απάνθρωπο σε αυτό; 

Τι λέτε όμως εσείς; Αν τα πρόστιμα είναι υψηλά, είναι απάνθρωπα, ή απλά αφορμή να κόψουμε ότι κακές (και παράνομες) συνήθειες έχουμε; Είναι τα πρόστιμα μία μορφή του κοινωνικού κράτους και πρέπει να είναι χαμηλά, ή το κοινωνικό κράτος πρέπει αντίθετα να πατάξει όλες τις κακές συμπεριφορές για όφελος των πολλών; Τι λέτε;