Ήταν μια εποχή που τα αυτοκίνητα χαρακτηριζόντουσαν σαν κινούμενα φέρετρα λόγω της ασφάλειας που -δεν- παρείχαν. Στις μέρες μας, ο χαρακτηρισμός φέρετρα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα.
Η εξέλιξη της ασφάλειας στο πέρασμα των δεκαετιών
Τα τελευταία χρόνια η ασφάλεια των αυτοκινήτων έχει κάνει τρομακτική πρόοδο συγκριτικά με πριν από λίγες δεκαετίες και τα αυτοκίνητα που οδηγούσαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Και αυτό τόσο επειδή ο Euro NCAP έχει δυσκολέψει κατά πολύ τις δοκιμασίες του, όσο και επειδή οι ίδιοι οι κατασκευαστές έχουν κάνει τα αυτοκίνητά τους ασφαλέστερα εξελίσσοντας όλο και πιο προηγμένα συστήματα ασφάλειας.
Ενδεικτικά θα σας θυμίζουμε πως το 1993 υπήρχαν αυτοκίνητα χωρίς αερόσακους και την ίδια περίοδο το σύστημα ABS δεν υπήρχε καν σαν σκέψη. Τώρα, οι αερόσακοι σε πολλά αυτοκίνητα είναι αυτονόητοι, τα φρένα πλέον διαθέτουν όχι μόνο ABS, αλλά και ESP και EBD (ηλεκτρονικός κατανεμητής) και το BAS (υποβοήθηση πέδησης). Χώρια το γεγονός πως πολλά αυτοκίνητα πλέον έχουν την δυνατότητα να φρενάρουν... και μόνα τους!
Η πρώτη αξιολόγηση του Euro NCAP έγινε στις 4 Φεβρουαρίου του 1997 και προκάλεσε πληθώρα αντιδράσεων, αφού κάθε άλλο παρά κολάκευε την ασφάλεια που προσέφεραν τα 7 αυτοκίνητα πόλης που είχε δοκιμάσει. Παρά τις αντιδράσεις όμως, ήταν η πρώτη φορά που ο καταναλωτής μπορούσε να έχει στα χέρια του μια αντικειμενική αξιολόγηση από έναν ανεξάρτητο φορέα. Με τον καιρό λοιπόν ο Euro NCAP μετατράπηκε σε έναν από τους πιο σημαντικούς μοχλούς πίεσης προς τις αυτοκινητοβιομηχανίες, ώστε αυτές να κατασκευάζουν πιο ασφαλή οχήματα. Έτσι, ενώ το 1997 δήλωναν ότι «τα κριτήρια υπολογισμού είναι τόσο σκληρά, που κανένα δε θα μπορέσει να ξεπεράσει τα τέσσερα αστέρια στην προστασία των ενηλίκων», σήμερα οι ίδιες χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα του Euro NCAP ακόμη και για λόγους marketing, ενώ ο Euro NCAP θέτει ολοένα και πιο υψηλά στάνταρ, αξιολογώντας τη συνολική εικόνα του οχήματος, σε ενεργητική και παθητική ασφάλεια.
Οι αερόσακοι άλλαξαν τον ρου της ιστορίας
Ο αερόσακος στην αρχή ήταν ένας και αφορούσε αποκλειστικά στον οδηγό και την προστασία του σε μια μετωπική σύγκρουση. Λίγο αργότερα έγινε το επόμενο βήμα και εισήχθη αερόσακος συνοδηγού. Σήμερα, εκτός από τους μετωπικούς, υπάρχουν πλευρικοί αερόσακοι για προστασία από τις αντίστοιχες συγκρούσεις, οι πλευρικοί τύπου κουρτίνας, αλλά και γονάτων οδηγού. Πέραν αυτών, κατά καιρούς έχουμε δει αερόσακους για τη ζώνη ασφαλείας των πίσω επιβατών, όπως και αερόσακο στα προσκέφαλα του πίσω καθίσματος. Τέλος την εμφάνισή τους έχουν κάνει ακόμα και αερόσακοι προστασίας πεζών.
Οι ζώνες παραμόρφωσης απογείωσαν την παθητική ασφάλεια
Αν δει κανείς και συγκρίνει crash tests σύγχρονων και παλαιότερων οχημάτων, ίσως παρατηρήσει ότι τα μεν πρώτα «τσαλακώνονται» σε μεγάλο βαθμό, ενώ τα δεύτερα μεταφέρουν τις κρουστικές δυνάμεις στους επιβάτες. Υπεύθυνες για αυτό το φαινόμενο είναι οι λεγόμενες «ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης».
Πρόκειται για περιοχές στο εμπρός και το πίσω τμήμα των αυτοκινήτων, οι οποίες κατασκευάζονται από ειδικά εύκαμπτα υλικά και παραμορφώνονται ελεγχόμενα προκειμένου να «κατευθύνουν» την καταπόνηση σε μεγαλύτερη επιφάνεια, μειώνοντας έτσι όσο το δυνατόν περισσότερο τις δυνάμεις που περνούν στην καμπίνα.
Σε σταματούν μόνα τους
Σε κάθε περίπτωση, τα σημερινά αυτοκίνητα είναι ασφαλή και εφοδιάζονται με συστήματα ενεργητικής ασφάλειας που πριν 25 χρόνια δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους. Φανταζόσασταν ότι υπάρχει ένα σύστημα που φρενάρει μόνο του το αυτοκίνητο για να αποφύγετε μια σύγκρουση; Και όμως πλέον είναι πραγματικότητα και μάλιστα όχι μόνο για ακριβά και πολυτελή οχήματα, αλλά και για αυτά που είναι «ευρείας κατανάλωσης», όπως το Toyota Yaris, το Opel Corsa και το Peugeot 208.
Αυτό το σύστημα έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει μόνο του στα φρένα του αυτοκινήτου και να το σταματάει, όταν αντιληφθεί πως επίκειται σύγκρουση. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις αποφεύγεται η σύγκρουση ή στη χειρότερη περίπτωση μειώνεται σε μεγάλο βαθμό τη σφοδρότητά της.
