Κανίβαλος το 1200, κανίβαλος κι ο αναβάτης. Αν δεν είστε κανίβαλοι, μη σκάτε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνετε, πάνω στη σέλα του 1200.
Είκοσι και πλέον χρόνια έχουν περάσει από την παρουσίαση του πρώτου Ducati Monster. Η πρώτη μας επαφή με τη νέα γενιά των γυμνών ιταλικών τεράτων είχε γίνει με την πανευρωπαϊκή παρουσίαση του Monster 821. Τώρα έπεσε στα χέρια μας ο μεγάλος αδελφός, στη βασική του έκδοση, το Monster 1200. Σημειώστε και την έκδοση 1200S, η οποία διαθέτει περισσότερη δύναμη (+10 ανακοινώσιμα άλογα και 0,7 Kgm ροπής περισσότερα), ακριβότερες, πιο ποιοτικές αναρτήσεις της Ohlins, και αρκετές ακόμα διαφορές που δικαιολογούν την ακριβότερη τιμή των 17.950 ευρώ. Αν τώρα το 821 στους ιταλικούς ορεινούς επαρχιακούς δρόμους μας είχε φανεί απολαυστικό εργαλείο στριψίματος, το 1200 στις ελληνικές συνθήκες απεδείχθη πραγματικός τραμπούκος, τσαμπουκάς και νταής πρώτου μεγέθους!Αισθητική / ποιότητα κατασκευής: Πιο sport, πιο σύγχρονοΤο νέο πλαίσιο ακολουθεί το παράδειγμα του Panigale, με στόχο τον διπλασιασμό της ακαμψίας, όπως αναφέρουν οι άνθρωποι της Ducati, και αποτελείται από ένα κοντό-κομμένο υπό-πλαίσιο, που ενώνει το λαιμό της μοτοσικλέτας με τις κεφαλές του κινητήρα. Αρκετοί hardcore οπαδοί των Monster πιθανώς να διαφωνήσουν με τον συγκεκριμένο «νεοτερισμό», όμως να θυμίσουμε πως αυτός είναι μηχανολογικά ορμώμενος, και το Borgo Panigale τον προτίμησε για τα απτά οφέλη στο sport χαρακτήρα του μεγάλου Monster, γεγονός που δύσκολα μπορούμε να κατακρίνουμε. Μόνο σε χώρες όπως η Ελλάδα, με το οδόστρωμα που διαθέτουμε, μπορεί να φανεί υπερβολική αυτή η επιπλέον ακαμψία, γιατί στο εξωτερικό οι αναβάτες θα κάνουν πάρτι στη σέλα του, στους ορεινούς δρόμους που διαθέτουν, με την άριστη άσφαλτο και τις ατελείωτες στροφές. Πέρα από τις αισθητικές διαφωνίες που μπορεί να έχει κανείς με το κόψιμο του εμβληματικού πλαισίου, η μοτοσικλέτα είναι αντικειμενικά πανέμορφη, με πολλά στοιχεία να τραβάνε, και να κρατούν, την προσοχή του παρατηρητή. Από το γλυπτό ρεζερβουάρ –πραγματικό έργο τέχνης-, στο μονόμπρατσο ψαλίδι, στην «πλέξη» των δεκάμπρατσων ζαντών, στη χαμηλά τοποθετημένη πινακίδα που πιάνει στο ψαλίδι για να αφήσει ανεμπόδιστη τη ροή των γραμμών της ουράς, στην πολύ όμορφη, επιθετική καρίνα (Streetfighter κανείς;), στους μικρούς καθρέπτες, στα μαύρα δοχεία των υγρών φρένων, στις διακριτικές χειρολαβές του συνεπιβάτη, στα μικροσκοπικά LED φλας, στα καλαίσθητα φωτιστικά σώματα, κλπ. Εντύπωση προκαλεί και με το μάτι (θα μιλήσουμε αργότερα για την επίδραση του και στη συμπεριφορά της μοτοσικλέτας) το μακρύ μεταξόνιο (1.511χλστ.) της μοτοσικλέτας. Πιο μεγάλο από τα 1.480χλστ. του Monster 821 (που δεν το λες και ιδιαίτερα κοντό), αρκετά κοντύτερο από τα 1.590χλστ. του Diavel, παρόλα αυτά αρκετά μακρύ για ιδανικό streetfighting στο κλεινόν άστυ. Πιο εύκολα το χαρακτηρίζεις γυμνό muscle bike.
