Τις προηγούμενες μέρες όλοι παρακολουθήσαμε, είτε από τα μέσα είτε ιδίοις όμμασι, την τρομερή κίνηση που δημιουργήθηκε από την έξοδο του Πάσχα. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο ενώ οι δρόμοι είναι καλύτεροι από ποτέ;
Είναι γεγονός ότι οι δρόμοι στην χώρα μας έχουν βελτιωθεί θεαματικά τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Προφανώς υπάρχουν πολλές ακόμα εξαιρέσεις, με δρόμους «καρμανιόλες», ωστόσο τουλάχιστον οι οδικοί άξονες που ενώνουν τις 3 μεγαλύτερες πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας βρίσκονται.. «στα καλύτερά τους».
Τα έργα στην Εθνική Οδό από την Πάτρα έως και τη Θεσσαλονίκη έχουν ολοκληρωθεί, τόσο μέσω Αθήνας όσο και μέσω Ιωαννίνων. Ωστόσο, κάθε φορά που έχουμε μαζική μετακίνηση οχημάτων, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Ατελείωτες ουρές χιλιομέτρων, σε συγκεκριμένα σημεία, κυρίως πριν και μετά από συγκεκριμένους σταθμούς διοδίων.
Είτε πρόκειται για τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, είτε για την επιστροφή του 15αύγουστου, ή ακόμα και σε 3ήμερα, μια διαδρομή 1 ώρας μπορεί να διαρκέσει 3 και 4 ώρες, με χιλιάδες οχήματα να πραγματοποιούν ένα ατελείωτο «σταμάτα-ξεκίνα» και τον εκνευρισμό να πιάνει κόκκινο. Και το θέμα είναι ότι παλιότερα αυτό ήταν… «νορμάλ». Ποιος δεν θυμάται τις ατελείωτες ώρες κίνησης στην «Κακιά Σκάλα», τα φανάρια της Κηφισιάς, τα Τέμπη και τόσα τόσα ακόμα. Όμως σήμερα, με ολοκληρωμένους οδικούς άξονες, από τους καλύτερους της Ευρώπης, που τους πληρώνουμε αδρά με διόδια, πώς γίνεται να γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές;
Σίγουρα δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος για αυτό και προφανώς δεν φταίει το «είναι πολλά τα αυτοκίνητα πλέον». Οι παράγοντες που οδηγούς σε αυτή την κατάσταση είναι πολλοί. Κάποιοι που μας έρχονται στο μυαλό: Τοπικά έργα ανά σημεία του αυτοκινητόδρομου, κάποιο τροχαίο ατύχημα, η συνεχής παραβίαση της ΛΕΑ, οι οδηγοί που «καβατζάρουν» μια λωρίδα με 100 χλμ./ώρα και αναγκάζουν όλους τους άλλους οδηγούς να κάνουν προσπέραση από δεξιά, η κυκλοφορία φορτηγών σε ημέρες και ώρες αιχμής, η ελλιπής στελέχωση των σταθμών διοδίων (ή ακόμα χειρότερα οι πάρα πολλοί στον αριθμό σταθμοί διοδίων), η μη ελεύθερη πρόσβαση από αυτούς για μικρά διαστήματα όταν απαιτείται, η παραχώρηση λωρίδων από το αντίθετο ρεύμα όταν έχουμε μαζική έξοδο ή επιστροφή από τα μεγάλα αστικά κέντρα κλπ.
Προφανώς, δεν είμαστε συγκοινωνιολόγοι και ίσως να μην είναι όλες αυτές οι ιδέες, πραγματοποιήσιμες. Ωστόσο, αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε, είναι ότι η κατάσταση τα τελευταία χρόνια επιδεινώνεται και δεν φταίει η κατάσταση των αυτοκινητόδρομων για αυτό.
Εσείς όμως τι λέτε; Τι πιστεύετε ότι φταίει και γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές κάθε τρεις και λίγο και πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση;
