Όταν μιλάμε για λάστιχα αυτοκινήτου, εσύ το ξέρεις ότι κάποιες μάρκες είναι καλύτερες, ή απλά το υποθέτεις; Ακολουθείς τα test του AutoΤρίτη ή ότι σου είπε ένας φίλος που δεν ξέρεις πως οδηγεί και πόσο καιρό τα έχει;
Ελαστικά: Καμία άλλη αγορά δεν είναι τόσο «καπελωμένη» από το σηματάκι
Σκέψου μια αγορά που οι τέσσερις γνωστές μάρκες πουλάνε γιατί ο κόσμος δέχεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι τα προϊόντα τους είναι ανώτερα από αυτά οποιαδήποτε άλλης μάρκας, ειδικά αν αυτή δεν είναι γνωστή. Αυτό συμβαίνει με τα λάστιχα. Γιατί;
Η αγορά ελαστικών είναι ανάμεσα στη Σκύλα του υψηλού κόστους και τη Χάρυβδη της ασφάλειας που το λάστιχο προσφέρει. Θες το καλύτερο για να είσαι σίγουρος, αλλά το φθηνότερο γιατί απλά… δεν έχεις.
Όμως το φθηνότερο δεν μπορεί πάντα να είναι και το καλύτερο. Ή μάλλον, το φθηνότερο σπάνια είναι το καλύτερο. Δε σημαίνει όμως ότι είναι υποχρεωτικά το χειρότερο. Ή όταν μιλάμε για λάστιχα, δε σημαίνει πως επειδή μια μάρκα την ξέρεις, έχει απαραίτητα καλύτερα λάστιχα από μία που ακούς για πρώτη φορά. Τουλάχιστον όχι απαραίτητα.
Το πρόβλημα έχει να κάνει με το τι εννοούμε όταν λέμε «καλύτερο». Ένα λάστιχο έχει μια σειρά χαρακτηριστικών. Το κράτημα στο στεγνό, το κράτημα στο βρεγμένο, το φρενάρισμα στο στεγνό ή το βρεγμένο, το θόρυβο, την αντίσταση κύλισης, την ενέργεια που χρησιμοποιεί, ακόμη και την αισθητική της χάραξής του. Χώρια η τιμή, η εγγύηση, και φυσικά η μακροζωία ή ακόμη πιο πολύπλοκα, η απόδοση όλων αυτών των χαρακτηριστικών μετά από κάποια, ή μετά από αρκετά χιλιόμετρα. Η λέξη «καλύτερο» είναι πολύ δύσκολη όταν μιλάμε για λάστιχα.
Δες ας πούμε τις δοκιμές που κάνουμε εδώ. Η απόσταση φρεναρίσματος είναι η βασική μέτρηση όταν μιλάμε για ασφάλεια. Και έτσι όταν ένα λάστιχο δίνει ακόμη και 10 εκατοστά μικρότερη απόσταση, είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για διαφορά μερικών μέτρων! Και πάντα μετρημένα με το ίδιο αυτοκίνητο, στις ίδιες συνθήκες και τον ίδιο δρόμο.
Αρκεί όμως αυτό από μόνο του για να διαλέξεις ένα λάστιχο; Σίγουρα είναι μια πρώτη εντύπωση για ένα ελαστικό. Το κράτημα συμπληρώνει την εικόνα, αν και όχι τόσο σημαντικό, ειδικά αν δεν σκοπεύεις να οδηγείς κοντά στο όριο. Τι μένει;
Μένει η μέτρηση που κανείς δεν μπορεί να κάνει. Πως συμπεριφέρεται το ελαστικό μετά από μερικά ή αρκετά χιλιόμετρα. Αυτή η μέτρηση δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία ή σιγουριά, γιατί είναι αδύνατον τεχνικά να κρατήσεις κάθε άλλη παράμετρο εκτός από το λάστιχο, ίδια. Μπορείς να πεις, δύο ίδια αυτοκίνητα να κάνουν χιλιόμετρα με δύο διαφορετικές μάρκες. Θα είναι όμως τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει, ίδια, πέρα από το πόσα; Με τόσο χρονικό διάστημα από την τοποθέτηση, μέχρι τη στιγμή της μέτρησης, πως μπορείς να διασφαλίσεις πως τα δύο σετ ελαστικών έχουν κάνει τους ίδιους δρόμους, έχουν παρκάρει στην ίδια σκιά ή τον ίδιο ήλιο, πως έχουν διατηρηθεί στην ίδια πίεση, πως έχουν ανεβεί τα ίδια πεζοδρόμια, πως έχουν στρίψει τις ίδιες στροφές, πως έχουν την ίδια φθορά από χρήση, καιρό και χρόνο. Δεν γίνεται, και γι` αυτό δεν μπορεί να μετρηθεί ώστε να δώσει ασφαλή αποτελέσματα.
Τι μένει; Οι φήμες. Ο φίλους που είχε αυτή τη μάρκα και κράτησαν μέχρι τέλους. Ο κουμπάρος που είχε την άλλη και μετά από 10.000 χλμ. βγήκαν τα λινά, ο ξάδελφος που του σκίστηκε το πλαϊνό στο δεύτερο πεζοδρόμιο. Φήμες και ανέκδοτα. Που όμως δέχεσαι όταν η μάρκα είναι γνωστή αλλά απορρίπτεις όταν δεν είναι. Ή όχι;
Γιατί τελικά αν οι μετρήσεις στα καινούργια λάστιχα δεν αρκούν, πως εμπιστεύεσαι τις φήμες και τις προτιμάς για να διαλέξεις; Τι κάνεις λοιπόν; Αγνοείς τις μετρήσεις και προτιμάς τις «μαρτυρίες»; Τι λες;
