- Τα 500 ακόμη και 1.000, άλογα σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι πλέον κάτι εύκολο
- Πολλά άλογα, μεγάλο βάρος & ψηλό αμάξωμα είναι κακός συνδυασμός για το πώς συμπεριφέρεται ένα αυτοκίνητο στο δρόμο
- Πολύ λίγοι από τους οδηγούς των γρήγορων ηλεκτρικών ξέρουν να ελέγξουν τόση δύναμη
- Υπαρκτός πλέον ο κίνδυνος στους δρόμους και πρέπει να βρεθεί λύση
Τα πολλά, ακόμη και 1.000, άλογα σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι πλέον κάτι εύκολο
Με ένα δίπλωμα οδήγησης αγοράζεις και οδηγείς ότι θέλεις. Από ένα γιγαντόσωμο Hammer μέχρι μια ταχύτατη Ferrari, λεφτά να έχεις, και κανείς δε θα σε ρωτήσει αν μπορείς να οδηγήσεις ένα τέτοιο αμάξι. Όταν όμως τα μοντέλα με 300, 500 ή και 1000 άλογα είναι πλέον τόσα πολλά, και όχι ιδιαίτερα ακριβά, τι κάνουμε;
Τα 500 άλογα γίνονται όλο και πιο διαδεδομένα ακόμη και σε βασικές εκδόσεις ηλεκτρικών μοντέλων με τιμή αρκετά χαμηλότερη από τις 100.000 ευρώ. Με την ιπποδύναμη πιο προσιτή από ποτέ, είναι θέμα χρόνου να κυκλοφορούν ανάμεσά μας τόσο ισχυρά αυτοκίνητα, με εξωφρενικές επιδόσεις, απίθανες επιταχύνσεις και τελικές, που παρά το σχήμα τους, θα φτάνουν άνετα τα 300 χλμ.ώρα. Η ηλεκτροκίνηση έκανε τα σούπερ αυτοκίνητα «προσιτά», όμως δεν τα έκανε και supercars.
Πολλά άλογα, μεγάλο βάρος & ψηλό αμάξωμα είναι κακός συνδυασμός για το πώς συμπεριφέρεται ένα αυτοκίνητο στο δρόμο
Βλέπεις αυτά τα νούμερα και οι επιδόσεις μέχρι τώρα ήταν προνόμια αυτοκινήτων που εκτός από μεγάλα και ισχυρά μοτέρ, είχαν και όλο το υπόλοιπο που χρειάζεται για να τα περάσουν στο δρόμο. Με εξαίρεση τα υπερογκώδη SUV στις μεγάλες τους εκδόσεις, 500 άλογα μέχρι τώρα είχαν σπορ αυτοκίνητα, χαμηλά, φαρδιά, με φρενάρες, λαστιχάρες, κοφτερά τιμόνια και πολλές σχέσεις στο κιβώτιο. Πιο σημαντικό όμως από τα χαρακτηριστικά αυτών των αυτοκινήτων, είναι το ότι λόγω ακριβώς του είδους τους, αγοράζονταν συνειδητά, από οδηγούς που ήξεραν τι αγόραζαν, τι συμβιβασμούς (πχ σε άνεση) πρέπει να κάνουν, και οδηγούς που ήξεραν πως προϋπόθεση για την οδήγηση αυτών των μοντέλων είναι ένα «κλικ» ικανότητα πίσω από το τιμόνι, παραπάνω από το μέσο όρο.
Πολύ λίγοι από τους οδηγούς των γρήγορων ηλεκτρικών ξέρουν να ελέγξουν τόση δύναμη
Όταν όμως μιλάμε για οικογενειακά, και νορμάλ, κατά τα άλλα SUV, με 300 ή 500 άλογα και βάλε, αυτοί που τα διαλέγουν δεν έχουν υπόψη τους τίποτα από αυτά. Απλά επιλέγουν το οικογενειακό που τους γυάλισε, στη μεγάλη έκδοση γιατί αντέχει η τσέπη τους και το απαιτεί το πρεστίζ τους, αλλά και γιατί τα νούμερα ακούγονται καλύτερα. Και ξαφνικά κοιτάς τον καθρέφτη να βγεις να προσπεράσεις στην Εθνική και πριν το καταλάβεις πίσω σου έχει «κολλήσει» το Tesla με τα 1000 άλογα από εκεί που δεν το περιμένεις. Οι σφήνες παίρνουν και δίνουν, και με δεδομένο ότι ούτε το αυτοκίνητο μπορεί, ούτε ο οδηγός ξέρει (ή το περιμένει), αν γίνει το οτιδήποτε, είμαστε σε φάση «όποιον πάρει ο Χάρος».
Υπαρκτός πλέον ο κίνδυνος στους δρόμους και πρέπει να βρεθεί λύση
Τι κάνουμε τώρα; Πώς γίνεται ο κάθε κουλομαρίας να οδηγεί 1000 άλογα όταν μέχρι χθες δεν ήξερε ούτε να κατεβάσει ταχύτητα και ανέβαινε την ανηφόρα με τετάρτη; Πώς εμπιστευόμαστε την κυρα-Περμανθούλα ότι θα ξέρει τι να κάνει αν το σανιδώσει κάνοντας μια τόση-δα σφήνα, που με το Fiat 500 μέχρι χθες και τα 60 άλογα ήταν ακίνδυνη, αλλά με τα 400 και άπειρη ροπή ανά πάσα στιγμή, εκτοξεύεται και πάει για τροχιά στον ¶ρη, παίρνοντας μαζί και όποιον άτυχο βρεθεί μπροστά της;
Υπάρχει τρόπος να βάλουμε φρένο σε αυτή την κατάσταση; Με ειδικές εξετάσεις ή μαθήματα πριν την αγορά του γρήγορου ηλεκτρικού; Ή θα βασίσουμε την ασφάλεια και τις ζωές μας, αποκλειστικά στα ηλεκτρονικά που έχουν αυτά τα αυτοκίνητα;
