Ένα τραγικό τροχαίο χωρίς πραγματική τιμωρία συνέβη πριν 6 χρόνια στην Κρήτη. Σήμερα, 6 χρόνια μετά η τιμωρία του θύτη φαντάζει... χάδι και μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Τι πρέπει να γίνει για να έχουμε πραγματικές ποινές που θα λειτουργούν αποτρεπτικά για τους δράστες;
Τελικά, «Πόσο αξίζουν οι ζωές μας αδερφούλη;»
Η υπόθεση με το σοβαρό τροχαίο που στοίχισε τη ζωή δύο νέων παιδιών το 2017 στα Χανιά, έκλεισε μετά από 6 χρόνια, τουλάχιστον στο νομικό της σκέλος, με την απόφαση όμως να προκαλεί απορία αλλά και… θυμό.
Στις 17 Αυγούστου του 2017, ένα ασημί Renault Megane που κινούταν με ταχύτητα 3πλάσια του ορίου ταχύτητας παρέσυρε δύο νέα παιδιά και το σκυλάκι τους και λίγα μέτρα μετά καρφώθηκε σε σταματημένη μηχανή. Σύμφωνα με τον 20χρονο τότε οδηγό του οχήματος, που δεν βρέθηκε αλκοόλ ή άλλες ουσίες στο σώμα του, «δεν τους είδε».
Το περιστατικό συνέβη γύρω στις 6.30 το πρωί στον δρόμο μπροστά από το Πολυτεχνείο Κρήτης, λίγο έξω από τα Χανιά. Τα δύο νέα παιδιά ηλικίας 19 και 20 χρόνων έκαναν βόλτα με το σκύλο τους και από τη σύγκρουση εκτοξεύτηκαν δεκάδες μέτρα μακριά, χάνοντας τη ζωή τους τόσο άδικα, ενώ δεν επέζησε ούτε το σκυλάκι τους. Εδώ να αναφέρουμε ότι ενώ το όριο ταχύτητας στο σημείο είναι 40 χλμ./ώρα, το μοιραίο όχημα κινούταν με περίπου 125 χλμ./ώρα.
Η δικαστική απόφαση και η φυλακή που δεν ήρθε ποτέ
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Πέρασαν 6 χρόνια με πολλές δικάσιμους τόσο πρωτόδικα όσο και στο εφετείο. Τελικά ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος, όχι όμως για κακούργημα, αλλά για ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή, σε βαθμό πλημμελήματος. Και εκεί είναι το… πρόβλημα.
Η ποινή που επιβλήθηκε, 6 χρόνια και 9 μήνες. Αλλά βλέπετε, ο ένοχος, δεν θα χρειαστεί να περάσει στιγμή στη φυλακή, καθώς η ποινή είναι όλη εξαγοράσιμη και μάλιστα με δόσεις (8 στον αριθμό), με κόστος 25 ευρώ για κάθε μέρα, ήτοι, 25.515 ευρώ. Ή όπως θα μπορούσε να πει κανείς, κάτι παραπάνω από 12,5 χιλιάρικα για την ζωή του κάθε παιδιού, χωρίς να υπολογίζουμε και τον 4ποδο σύντροφό τους.
Και μπορεί ο 26χρονος πλέον οδηγός του μοιραίου οχήματος να έχασε και το δικαίωμα να οδηγεί για το υπόλοιπο της ζωής του, ωστόσο σε κάθε περίπτωση η ποινή μπορεί να χαρακτηριστεί χάδι, καθώς σίγουρα δεν δρα αποτρεπτικάγια τους εν δυνάμει δολοφόνουςοδηγούς. Όσοι οδηγούν απρόσεκτα αδιαφορώντας για τους γύρω τους, κάνουν κόντρες στην άσφαλτο, οδηγούν μεθυσμένοι και γενικότερα… αποτελούν δημόσιο κίνδυνο πίσω από το τιμόνι.
Όπως εξηγούν και μέλη του συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα» (σύλλογος συγγενών θυμάτων από τροχαία δυστυχήματα) στην εφημερίδα Καθημερινή, δεν ζητούν την εξόντωση του θύτη, ούτε αποζητούν εκδίκηση για τα παιδιά που χάθηκαν. Όμως τέτοιες ποινές, σίγουρα δεν περνούν το μήνυμα ότι «αυτή η παραβατική συμπεριφορά έχει συνέπειες».
Σύμφωνα με μέλος του συλλόγου τα μηνύματα που περνά μια τέτοια απόφαση είναι δύο. Αφενός «ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στο οδικό δίκτυο, αφού όλα θα θεωρηθούν αμέλεια και οι ποινές θα είναι χάδια» και αφετέρου στους συγγενείς των θυμάτων «να μην προσφεύγουν στην δικαιοσύνη», περιγράφοντας πόσο ψυχοφθόρα είναι η διαδικασία για τους γονείς και συγγενείς. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έπρεπε να ταξιδέψουν πολλές φορές στην Κρήτη καθώς η δίκη έλαβε 3 αναβολές πρωτόδικα και άλλες 3 στο Εφετείο.
Και παρότι από το 2019 υπάρχει το άρθρο 290 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει «κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη», ουσιαστικά δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ έως σήμερα με μόνο μια εξαίρεση. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι πέρσι έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο 635 άνθρωποι, ενώ το 2021 η απώλειες ανθρώπινων ζωών ήταν 624.
Και μπορεί στο σημείο του τροχαίου να υπήρξαν παρεμβάσεις, με κατασκευή πεζοδρομίου και τοποθέτηση φαναριών, ωστόσο οι ντόπιοι ζητούν περαιτέρω παρεμβάσεις, όμως έναν κυκλικό κόμβο ώστε να αναγκάζονται οι οδηγοί να κόβουν ταχύτητα.
Εν τέλει όμως, θα αλλάξει τίποτα σε αυτή τη χώρα; Θα αποκτήσουμε ποτέ σωστή οδική παιδία και ποινές που θα δρουν αποτρεπτικά προς κάθε είδους παρανομία και… μαγκιά στους δρόμους; Πόσοι ακόμα γονείς πρέπει να κλάψουν τα παιδιά τους για να μπει τέλος στην γενοκτονία που συντελείται στους ελληνικούς δρόμους;
