Μέχρι τώρα η μετάδοση της κίνησης στον πίσω άξονα ήταν ένας πυλώνας, βασικότατος σε ό,τι αφορά τον ορισμό της έννοιας premium. Ίσως όχι πλέον όμως… Τι άλλαξε;
Ο όρος «premium» είναι ούτως ή άλλως κάτι θολό και δύσκολο να το ορίσει κανείς. Για παράδειγμα, η αίσθηση πολυτέλειας, η εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας, ο ξεχωριστός και exclusive χαρακτήρας (εν μέρει και λόγω της υψηλής τιμής αγοράς), το ειδικό βάρος του σήματος της κάθε εταιρείας: όσους κι αν ρωτήσουμε θα έχουν σίγουρα όλοι κάτι διαφορετικό να μας πουν για το τι είναι premium.
Στο τεχνικό κομμάτι, ένα τέτοιο στοιχείο είναι και η μετάδοση της κίνησης στον πίσω άξονα. Οι λιμουζίνες και τα σεντάν κυρίως από τη μεσαία πολυτελή κλάση και πάνω, είθισται να είναι πισωκίνητα. Στα μικρομεσαία η λογική αυτή δέχεται «πολύ νερό στο κρασί» της και δεν προβάλει την πίσω κίνηση ως μια εντελώς απαραίτητη δομή πλαισίου.
Ενδιαφέρον παράδειγμα αποτελεί η BMW. Η Σειρά 1, από την πρώτη της γενιά ήδη, είχε βάλει στη «βιτρίνα» της την μετάδοση της κίνησης στον πίσω άξονα. Καλύτερο, «πιο καθαρό» σε αίσθηση τιμόνι, καλύτερο ζύγισμα της μάζας με τοποθέτηση αρκετού βάρος και στον πίσω άξονα και φυσικά η περίφημη «σπορτίφ» αίσθηση. Η νέα γενιά της BMW Σειράς 1 βέβαια, τρίτη κατά σειρά στην ιστορία του μοντέλου, θα κινηθεί εντελώς διαφορετικά και θα είναι προσθιοκίνητη.
Αρα; Το μεγάλο οδηγικό πλεονέκτημα, η διαφορετικότητα (το exclusive που λέγαμε) πάει περίπατο; Πάει το αβαντάζ; Η εταιρεία λέει «όχι» και προσπαθεί να ηρεμήσει τους φανατικούς φίλους της οι οποίοι θα βλέπουν όλο και πιο σπάνια στο μικρομεσαίο επίπεδο τουλάχιστον, τον εμβληματικό εξακύλινδρο κινητήρα-συνυφασμένο με την πίσω κίνηση.
Από την άλλη, οι πρώτες οδηγικές επαφές με τη νέα Σειρά 1, όπως τις δημοσιεύσαμε προ μερικών εβδομάδων (AutoΤρίτη Νο 14/2019), αναφέρουν ότι όχι απλώς «όλα καλώς» αλλά ο νέος Ασος, με την κίνηση εμπρός, μπαίνει με περισσότερα στις στροφές και έχει πιο γεμάτη αίσθηση. Όπως ισχύει εξάλλου με τη Mercedes η οποία ήθελε από την αρχή προσθιοκίνητη την A-Class.
Οι Βαυαροί από την πλευρά τους, είχαν ήδη δείξει με τη Σειρά 2 Active Tourer ότι μπορούν να βγάλουν σπορτίφ αίσθηση όχι μόνο από ένα προσθιοκίνητο «σασί» αλλά ακόμα κι αν από πάνω του μπαίνει ένα πολυχρηστικό αμάξωμα. Συνεπώς δικαιολογείται η αισιοδοξία και οι φανατικοί της BMW μπορούν να ηρεμήσουν.
Αυτό που μένει όμως είναι η αποδυνάμωση της πίσω κίνησης ως ιδέας. Ή μήπως το πλεονέκτημα της Σειράς 1 μέχρι τώρα, δεν ήταν τελικά και τόσο «πλεονέκτημα»;
Να μην ξεχνάμε βέβαια και τον παράγοντα κόστος. Η BMW έφτιαξε μια νέα πλατφόρμα πάνω στην οποία θα χτίσει και τα μελλοντικά Mini. Οπότε εξασφαλίζοντας υψηλούς αριθμούς παραγωγής και μεγάλο ποσοστό κοινών εξαρτημάτων θα ρίχνει κατά πολύ το κόστος εξέλιξης και παραγωγής του κάθε μοντέλου.
Εσείς τι πιστεύετε; Ο προσανατολισμός της μετάδοσης της κίνησης ορίζει την έννοια του premium; Ή είναι μια αρχιτεκτονική πλαισίου ή οποία χάνει σε ισχύ στην αγορά και σταδιακά θα απαξιωθεί δίνοντας χώρο στην εμπρός κίνηση και την τετρακίνηση;