Τι έχουν τα παλιότερα αυτοκίνητα που δεν έχουν τα καινούργια;

- Πολλοί επιμένουν στο ότι «δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά»
- Όμως ο βασικός λόγος που το κάνουν είναι γιατί θεωρούν ακριβά τα καινούργια
- Και έτσι όσοι δεν μπορούν να τα αγοράσουν, απλώς τα «κράζουν»
- Για άλλους τα παλιά αυτοκίνητα έχουν ψυχή, όμως τα καινούργια είναι πιο ασφαλή, άνετα & δεν καίνε

Έχουν τα παλιά συναίσθημα ή απλώς τα καινούργια είναι «όσα δεν πιάνει η αλεπού..»;

Πού αρχίζουν να έχουν δίκιο όσοι παραπονιούνται πως τα καινούργια αυτοκίνητα δεν είναι σαν τα παλιά; Και που αρχίζουν μάλλον το χάνουν, γιατί ότι και να λέμε, τα καινούργια δεν έχουν καμία σχέση; Το θέμα είναι πότε αυτή η καμία σχέση είναι για καλό και πότε για κακό;
 
Τα παράπονα για τα καινούργια αυτοκίνητα είναι περισσότερα από ποτέ. Πάντοτε υπήρχε αυτή η νοσταλγία για το παλιό, πάντοτε υπήρχε η λογική «κάθε πέρσι και καλύτερα» και πάντοτε αρκετοί έβλεπαν το καινούργιο με μια κάποια καχυποψία. Θα ήταν ίσως πιο ξεκάθαρο το τοπίο ως προς τι ισχύει, ή αν είναι όντως τώρα τα παράπονα περισσότερα από ποτέ, αν τα καινούργια αυτοκίνητα δεν ήταν ακριβά.

Και όχι μόνο ακριβά, αλλά την ίδια στιγμή η αγοραστική δύναμη για πολλούς είναι πολύ χαμηλή, ενώ ο δανεισμός είναι ανύπαρκτος, και το leasing ασύμφορο για τους ιδιώτες. Και έτσι είναι πιθανό μεγάλο μέρος της γκρίνιας να μην έχει τίποτε να κάνει με το παλιό και το καινούργιο, αλλά να είμαστε στην καρδιά του ρητού «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
 
Αφού δεν μπορείς να αγοράσεις καινούργιο αμάξι, απλά θεωρείς ότι τα καινούργια είναι μάπα. Ισχύει όμως; Βλέπεις το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Αν συγκρίνεις αυτοκίνητα από τις δεκαετίες του 70, του 80 ή του 90, πιθανώς μοντέλα που ποτέ δεν είχες, αλλά βλέπεις με νοσταλγία, αυτοκίνητα που σήμερα είναι θρύλοι αλλά τότε ήταν πανάκριβα, απρόσιτα και απλά το ίδιο «φανταστικά» όσο και τα σημερινά, ναι, τα καινούργια δεν είναι το ίδιο.
 
Δεν υπάρχει μία Alfa Veloce ή ένα Escort RS, ούτε ένα Subaru Impreza WRX ούτε ένα σωρό άλλα αυτοκίνητα που χωρίς το βραχνά των Euro για τους ρύπους, των κανονισμών για την ασφάλεια, και το άγχος της κατανάλωσης, μπορούσαν να είναι απόλυτα, γρήγορα, ζωντανά, θεϊκά. Δεν μπορεί να υπάρξει ένα αυτοκίνητο τόσο άμεσο, τόσο οδηγοκεντρικό, τόσο στεγνό ξανά, γιατί απλά τόσο οι απαιτήσεις σήμερα, όσο και οι νομοθεσίες δεν το επιτρέπουν.
 
Και καθόμαστε και κλαίμε πάνω από το «χυμένο γάλα», λες και μπορεί κάτι να αλλάξει και να μπει μόνο του πίσω στην καρδάρα. Δεν θα αλλάξει. Τα σημερινά αυτοκίνητα δεν θα είναι ποτέ σαν τα παλιά, δεν θα έχουν τόση ψυχή, γιατί απλά δεν επιτρέπεται. Γιατί πρέπει να μπορούν να προστατεύουν τους επιβαίνοντες, τους πεζούς, το περιβάλλον και την τσέπη μας. Και αυτό πλέον είναι απαίτηση, δεν είναι απλά μια «τυφλή» νομοθεσία ή μια εμμονή του μάρκετινγκ. Είναι αυτό που πλέον απαιτούμε από ένα αυτοκίνητο.
 
Ναι, μπορεί να πει κανείς πως τα παλιότερα αυτοκίνητα είχαν περισσότερη ψυχή. Ακόμη και τα απλά, λιτά, προσιτά μοντέλα, ήταν πιο ζωντανά, και έκαναν τον οδηγό τους να νιώθει ζωντανός όταν τα οδηγούσε. Όμως τα καινούργια είναι πιο πολυτελή, άνετα, ασφαλή και οικονομικά. Μπαίνεις-βγαίνεις ατσαλάκωτος, έχεις τεχνολογία που έχεις συνηθίσει να έχεις, στα δάχτυλά σου, και τα εμπιστεύεσαι να ταξιδέψεις χωρίς να μείνεις, και με τη σιγουριά πως θα φτάσεις εκεί που πας.
 
Οπότε ναι, τα καινούργια δεν είναι όπως τα παλιά. Για καλό και για κακό. Εσύ πως το βλέπεις όμως; Είναι καλύτερα ή χειρότερα; Και γιατί;