O Carretera de los Yungas, ή στα Ελληνικά, ο αυτοκινητόδρομος του Yungas, είναι μάλλον ο διασημότερος δρόμος στον κόσμο. Έχει έκταση περίπου 35 χιλιόμετρα και συνδέει το La Paz με το Coroico, στην ευρύτερη περιοχή Yungas της Βολιβίας.
Ο "δρόμος του θανάτου" (El Camino de la Muerte) αποτελούσε τον βασικό δρόμο για να πάει κανείς από το La Paz στο Coroico και πίσω. Πλέον, δεν θεωρείται ο πιο επικίνδυνος δρόμος στον κόσμο, μιας έχουν γίνει νέα έργα και μια καινούρια οδική αρτηρία απομακρύνει την κίνηση από εκεί, έχει όμως κερδίσει "άξια" το όνομά του. Ο στενός αυτός δρόμος, σκαρφαλώνει τις κατάφυτες πλαγιές του βουνού μέχρι τα 3.151 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με διαρκείς στροφές και απότομους γκρεμούς.
Ο δρόμος αυτός έχει αποκτήσει μυθολογική φήμη για την επικινδυνότητά του. Εκτιμάται ότι κάτα την περίοδο που έβρισκε καθημερινή χρήση (πλέον η περισσότερη κίνηση ακολουθεί τη νέα οδό Ruta National 3), 200 έως 300 άνθρωποι έβρισκαν το θάνατο στις απόκρυμνες πλαγιές του, ετησίως. Το δρόμο "διακοσμούν" ως μακάβρια ενθύμια, σταυροί οι οποίοι σηματοδοτούν τα σημεία που κάποιο όχημα έφυγε εκτός δρόμου και άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Το χειρότερο από τα ατυχήματα που έχουν συμβεί κατά μήκος του δρόμου Yungas, ήταν τον Ιούλιο του 1983, όταν ένα λεωφορείο έφυγε εκτός δρόμου και πάνω από 100 άτομα απεβίωσαν.
Πως οδηγά κανείς εκεί;
Οι οδηγικοί κανόνες στο δρόμο του θανάτου είναι, κατά το ελάχιστο, ρευστοί. Ο δρόμος Yungas, ενώ είναι διπλης κατεύθυνσης, έχει μόνο μια λωρίδα, χωρίς μπαριέρες και προστατευτικά. Ενώ στην υπόλοιπη χώρα η κίνηση γίνεται από τη δεξιά μεριά του δρόμου, στον δρόμο Yungas είναι από τα αριστερά, επιτρέποντας στους οδηγούς να έχουν καλύτερη οπτική επαφή με την άκρη του δρόμου. Προτεραιότητα έχουν πάντα τα οχήματα που ανεβαίνουν σε υψόμετρο, με τους οδηγούς που εκτελούν κατάβαση να υποχρεούνται να κάνουν στην άκρη και να σταματήσουν, ώστε η συνεννόηση μεταξύ οδηγών να γίνεται πιο εύκολη.
Τι σε περιμένει
Η οδήγηση εδώ, γίνεται υπό εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες ομίχλης ή βροχής, που καθιστούν την ορατότητα κοντά στο μηδέν και την ολισθηρότητα του δρόμου στο μάξιμουμ. Ο δρόμος είναι μόλις πάνω από 3 μέτρα φαρδύς και στο παρελθόν κυκλοφορούσαν φορτηγά και λεωφορεία σε καθημερινή βάση. Το καλοκαίρι, λόγω της κίνησης τα σύννεφα σκόνης ήταν διαρκή, ενώ το χειμώνα οι βροχές έκαναν το χωματόδρομο να γλιστρά επκίνδυνα, εννίοτε παίρνοντας και κομμάτια δρόμου μαζί της, στις απότομες πλαγιές. Σε πάρα πολλά μέρη, ειδικά σε μεγαλύτερα υψόμετρα, συναντούσαν κανονικά σύννεφα και σε κάποια σημεία υπήρχαν καταρράκτες μέσα στη μέση του δρόμου.
Τι συμβαίνει σήμερα
Σήμερα, ο δρόμος αποτελεί σημαντική τουριστική ατραξιόν, προσελκύοντας περίπου 25.000 τουρίστες το χρόνο, από το 1990 και έπειτα. Η βασικότερη δραστηριότητα είναι η ποδηλασία, με πολλούς τουριστικούς οδηγούς, προσφέροντας πληροφορίες, καθοδήγηση, μεταφορά και εξοπλισμό. Ο δρόμος όμως δεν παύει να είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Από το 1998, μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 20 ποδηλάτες έχουν χάσει τη ζωή τους κατά μήκος του δρόμου του θανάτου.
