Οι υποδομές φόρτισης χωρίζονται σε 3 κατηγορίες: Οικιακή φόρτιση, φόρτιση στις εγκαταστάσεις και δημόσια φόρτιση. Ας ξεκινήσουμε με την οικιακή φόρτιση. Φυσικά σε ιδανικές συνθήκες η οικιακή φόρτιση επιτρέπει την εύκολη φόρτιση κατά τη διάρκεια της νύχτας ώστε ο εργαζόμενος να διαθέτει ένα γεμάτο όχημα στην αρχή της μέρας. Όμως δεν έχουν όλοι φορτιστή στο σπίτι, ούτε ιδιόκτητη θέση πάρκινγκ έξω από το σπίτι.
Οι εταιρείες χρειάζεται να διεξάγουν έρευνες οδηγών για να εκτιμήσουν ποιος μπορεί να φορτίσει στο σπίτι και να συνυπολογίσουν το κόστος εγκατάστασης. Και τι γίνεται αν ο εργαζόμενος φύγει από την εταιρεία; Κρατάει τον φορτιστή ή τον ξηλώνει και τον παίρνει πίσω η εταιρεία; Η καλή θέληση των οδηγών έχει επομένως τεράστια σημασία, παράλληλα με την πολυπλοκότητα των ερευνών για την τοποθεσία του σπιτιού, την αναβάθμιση της ισχύος και τις εγκρίσεις του δικτύου. Η μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση θα πρέπει να έχει μελετηθεί διεξοδικά, με τις πιθανές προκλήσεις να έχουν αξιολογηθεί πριν από την παραγγελία των πρώτων οχημάτων.
Η φόρτιση στις εγκαταστάσεις του χώρου εργασίας φαντάζει λογική, ενώ αν τα οχήματα δε χρειάζονται διαρκώς φόρτιση, οι δημόσιοι φορτιστές αποκτούν επικουρικό ρόλο. Μπορεί το κόστος πολλών φορτιστών να είναι άμεσα υψηλό, ωστόσο κάνει σύντομα απόσβεση με την τιμή της κιλοβατώρας στον δημόσιο ταχυφορτιστή να φτάνει τα 60 λεπτά του ευρώ.