Η εν λόγω ενότητα της παρουσίασης είναι αυτή η οποία μαζί με την εξωτερική εμφάνιση δύναται να δημιουργήσει χάσμα ανάμεσα στα τέσσερα οχήματα της παρουσίασης.
Η Alfa Romeo κερδίζει αμέσως τον οδηγό χάρη στη λειτουργία του πίσω άξονα ο οποίος "γαντζώνει" το όχημα στο δρόμο παρέχοντας ουδετερότητα σε κάθε στροφή σχεδόν ανεξάρτητα από την ταχύτητα διέλευσης. Περιορισμένη έως ελάχιστη είναι η υποστροφή.
Το Audi Α3 διακρίνεται επίσης για τη σχεδόν εκνευριστική ουδετερότητά του ακόμη και στο όριο. Για την ακρίβεια το όχημα διέρχεται μια στροφή με τρομερή φυσικότητα ακόμη και στο όριο. Οριακά εντονότερη είναι η υποστροφή σε σχέση με την 147 και πιο πιθανή η πρόκληση υπερστροφής με επιβράδυνση και "τιμονιά" μέσα στη στροφή.
Το μοναδικό πισωκίνητο μικρομεσαίο η BMW σειρά 1, το οποίο στην έκδοση 116i κινείται κατά βάση ουδέτερα και μόνο σε ολισθηρό δρόμο ή υπό μεγάλη πίεση θα εμφανίσει εύκολα ελεγχόμενη υπερστροφή.
Η Mercedes A-Class διαχωρίζει τη θέση της πλήρως, διότι ενώ είναι γρήγορη, ασφαλής και φυσικά σταθερή δεν θα διεκδικήσει με τον ίδιο ζήλο το χαρακτηρισμό σπορτίφ. Παραμένει όμως αρχοντική στο δρόμο.
