Όταν μετρήσεις την παραγωγή ρεύματος, τις πρώτες ύλες στην κατασκευή τους και το τέλος ζωής τους, τι γίνεται;
Από την παραγωγή & τη χρήση του, έως τη στιγμή που πάει για σκραπ
Η «στροφή» προς τα ηλεκτρικά δεν γίνεται γιατί εμείς, οι οδηγοί, τα θέλουμε. Γίνεται γιατί μας υποχρεώνουν οι κυβερνήσεις των κρατών για να προστατευτεί το περιβάλλον. Είναι όμως τα ηλεκτρικά πιο φιλικά προς το περιβάλλον από τα συμβατικά αυτοκίνητα;
Είναι ξεκάθαρο πως η σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με βάση τι βγαίνει από την εξάτμιση ενός αυτοκινήτου, αφού τα ηλεκτρικά δεν έχουν, και με πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς πως «ναι» είναι ξεκάθαρα πιο φιλικά.
Όμως τα ηλεκτρικά φορτίζουν από το δίκτυο, και το δίκτυο παράγει ρεύμα είτε καίγοντας λιγνίτη, είτε πετρέλαιο, είτε φυσικό αέριο, που έχουν τη δική τους «εξάτμιση». Όταν μετρήσεις και την παραγωγή ρεύματος, παραμένουν πιο φιλικά;
Η απάντηση έρχεται μετά από έρευνα 12 ετών στις ΗΠΑ και είναι πως ναι, ακόμη και όταν η παραγωγή ρεύματος γίνεται σε μονάδες που καίνε λιγνίτη ή κάρβουνο. Ο λόγος είναι η αποδοτικότητα και η οικονομία κλίμακας των μονάδων παραγωγής, σε σχέση με έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης κάτω από το καπό, και φυσικά τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος που αυτές οι μονάδες εφαρμόζουν, παγιδεύοντας σωματίδια και άλλους ρύπους πριν φτάσουν στην ατμόσφαιρα. Αν μιλάμε για φυσικό αέριο, ή ακόμη περισσότερο για ΑΠΕ και φυσικά πυρηνική ενέργεια στην παραγωγή ρεύματος, τότε η απόσταση που χωρίζει τα ηλεκτρικά από τα συμβατικά γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Μην ξεχνάμε πως τα καύσιμα των συμβατικών έχουν και επιπλέον ρύπους από την καύση τους στα αυτοκίνητα, κατά την εξόρυξη και μεταφορά τους.
Η εικόνα είναι τελείως διαφορετική όταν μιλάμε για την παραγωγή των ίδιων των αυτοκινήτων. Ένα ηλεκτρικό αμάξι χρειάζεται διπλάσια ενέργεια, με ότι αυτό σημαίνει για το περιβάλλον για την παραγωγή του σε σχέση με ένα συμβατικό. Όμως αυτό αλλάζει όσο οι παραγωγή μπαταριών γίνεται πιο μαζική και νέα υλικά αντικαθιστούν άλλα, που παραδοσιακά δημιουργούν μόλυνση κατά την εξόρυξή τους.
Ακόμη και έτσι πάντως, συνδυάζοντας τις δύο αυτές παραμέτρους, τα ηλεκτρικά παραμένουν πιο φιλικά, αν και θα χρειαστούν 50.000 χλμ. χρήσης για να πάρουν κεφάλι από τα συμβατικά. Για να αποσβέσουν δηλαδή το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα, που είναι το ζητούμενο.
Αν όμως προστεθούν στα πλεονεκτήματα των ηλεκτρικών, η μεγαλύτερη (αναμενόμενη) διάρκεια ζωής, οι λιγότερο συχνές επισκέψεις στα συνεργεία, η μηδενική χρήση λιπαντικών κινητήρα και παρά την αυξημένη φθορά των ελαστικών τους, τότε η «απόσβεση» κατεβαίνει στις 30.000 χιλιόμετρα. Δηλαδή μετά από 2 χρόνια στο δρόμο, ένα ηλεκτρικό είναι πλέον ξεκάθαρα φιλικότερο προς το περιβάλλον από ένα συμβατικό, και θα είναι πολύ πιο φιλικό για τα επόμενα χρόνια μέχρι και το τέλος της ζωής του. Και αυτό, σταδιακά περιλαμβάνει και την αποσυναρμολόγησή του και ανακύκλωση της μπαταρίας του.
Με αυτό το δεδομένο, συμφωνείς πως η ηλεκτροκίνηση, όσο και να μη μας αρέσει, πρέπει να επιβληθεί; Τι λες; Υπάρχει άλλος τρόπος; Και ποιος;
