Η οδήγηση είναι για πολλούς απόλαυση, ακόμη και αν μιλάμε για μια σταθερή ταχύτητα στην εθνική στο δρόμο για το χωριό.
Εσείς διατηρείτε την όρεξή σας για οδήγηση, παρά το άγχος του κόστους χρήσης του αυτοκινήτου σας;
5.149 Επισκέψεις στο άρθρο (21/11/2013)
Πότε κάνατε μια όμορφη βόλτα με το αυτοκίνητό σας, μόνο και μόνο για να περάσετε ώρα μέσα σε αυτό; Μόνο για να οδηγήσετε και να ευχαριστηθείτε; Αλήθεια υπάρχει πλέον χρόνος για τέτοια χρήση του αυτοκινήτου, ειδικά όταν η άλλη χρήση είναι σταμάτα ξεκίνα στην κίνηση, και το άγχος για το κόστος παραμονεύει σε κάθε πάτημα του γκαζιού;
Δεν είναι όμως μόνο η ιπποδύναμη, ή το 0-100. Η οδήγηση είναι για πολλούς απόλαυση, ακόμη και αν μιλάμε για μια σταθερή ταχύτητα στην εθνική στο δρόμο για το χωριό.
Δεν είναι απαραίτητο να αδειάσουν οι δρόμοι στα βουνά για να «στρίψει» κανείς και να νοιώσει «πιλότος» για μια μέρα. Η οδηγική ευχαρίστηση μπορεί να προέλθει και από πολύ πιο απλές εμπειρίες μέσα στο αυτοκίνητο. Ακόμη και η χρήση των «γκάτζετ» του προσφέρει απόλαυση, όπως η χρήση κάθε γκάτζετ, εδώ που τα λέμε.
Και μετά είναι η περιποίηση. Μπορεί το αμάξι να έχει κλείσει δεκαετία, το μεράκι όμως είναι φρέσκο όσο την πρώτη μέρα. Ακόμη και ένα πλύσιμο, ένα κέρωμα, ή μια μικρή βελτίωση, αισθητική ή στον κινητήρα, ακόμη και ένα καινούργιο φίλτρο ή ένα σετ φρέσκα μπουζί, μπορούν να φτιάξουν τη διάθεση και να δώσουν το κατιτίς τους στον οδηγό. Είναι εξάλλου περίεργη η σχέση με το αυτοκίνητο.
Παραμένει όμως το αυτοκίνητο σημείο ή πηγή ευχαρίστησης; Είτε το δικό μας, είτε το μελλοντικό είτε η φωτογραφία σε ένα σάιτ ή περιοδικό. Είναι η εικόνα του αυτοκινήτου αυτή που ήταν πριν μερικά χρόνια; Ξυπνάτε ακόμη την Κυριακή έτοιμοι για βόλτα;
Είναι αλήθεια πως με τις προτεραιότητες σήμερα να έχουν βαρύνει προς την οικονομία, οι απολαύσεις τείνουν να εκλείψουν. Μήπως όμως είναι το αυτοκίνητο μια διέξοδος από τη μιζέρια, είτε η ενασχόληση μαζί του, είτε η οδήγησή του, πάντα με υπευθυνότητα και ασφάλεια; Εσείς πως το βλέπετε; Έχετε το χρόνο και τη διάθεση; Και τελικά μπορείτε να το ευχαριστηθείτε; Και πως;
Συνεχίζω, έκανα λάθος με το πληκτρολόγιο μου.Δόξα το θεό όλοι στο σόϊ μας ξεπερνάν τα 100, η γιαγιά μου ακόμα ζει και προσωπικά έχω σκοπό αν δεν αρρωστήσω να ζήσω πάνω από τα 120, αλλά να είμαι σαν την γιαγιά μου, να έχω το μυαλό μου, όσο μπορώ να αυτοεξυπηρετούμε, και να είμαι με ν.εους ανθρώπους, και δεν πα να λένε όλοι οι άλλοι.
Κύριε jnb5877, να πίνεται κάνα νερό από καμιά πηγή που θα βρίσκεται στο ταξίδι σας, στην υγεία της συζύγου σας, άλλωστε τι είναι η αιωνιότητα εμπρός στην ευαρέσκεια της ταχύτητας;Ένα τίποτα.
Κύριε Στάθη πεθαίνεις όταν πεθαίνουν τα όποια όνειρα σου, όσο δεν έχετε κάποια αρρώστια και προσέχεις τον εαυτό σου, αθλείσαι, δεν πίνεις, δεν καπνίζεις, δεν αγχώνεσαι τραγικά, τρως καλά και όσο το δυνατό πράγματα από τα χωριά, με όσους βρεις εκεί να σου στέλνουν τρόφιμα, ξεπερνάς τα 100.
Τι να πω, τα είπε όλα η Λουκία με την ποιητική της διάθεση.Αχ βρε κορίτσι μου, πόσα από αυτά που είπες έχω κάνει και εξακολουθώ να κάνω όποτε βρίσκω την ευκαιρία και ας γκρινιάζει τα τελευταία χρόνια η σύζυγος.Ναι ρε θα πατάω το γκάζι όποτε βρίσκω τις κατάλληλες συνθήκες για την σωτηρία της ψυχής μου που είναι πολύ μεγάλο πράγμα....
Όπως τα λέει η Λουκία είναι τέλεια. Εγώ προσωπικά οδηγώ και απολαμβάνω την οδήγηση όσο μπορώ. Το αυτοκίνητο για μένα είναι η μεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή μου και για το λόγο αυτό δεν αφήνω τίποτα να με εμποδίσει να το απολαμβάνω, με το δικό μου τρόπο και οπουδήποτε υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες. Π.χ. όταν χρειαστεί να κάνω ένα προσπέρασμα, θα το κάνω με κατέβασμα ταχύτητας και το γκάζι στο πάτωμα. Όταν θα βρω μια στροφή, που θα με εμπνεύσει, θα την πάρω με πλαγιολίσθηση (Drift), επειδή έτσι μου αρέσει. Δεν υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή μου που να μου αρέσει και να το απολαμβάνω έτσι, όσο το αυτοκίνητο, από κάθε άποψη. Από την οδήγηση, από την απασχόληση με διάφορες κατασκευές και βελτιώσεις, για να περνάει η ώρα μου, από το ψάξιμο στο ιντερνετ, για να βρω ότι υπάρχει και μπορεί να κάνει το αυτοκίνητο μου καλύτερο κ.λ.π. Επειδή έχω μεγαλώσει αρκετά και δεν είμαι σίγουρος πόσο θα ζήσω ακόμη, θέλω να απολαμβάνω την κάθε στιγμή οδηγώντας και ασχολούμενος με ότι άλλο με ευχαριστεί.
Η οδήγηση για την απόλαυση και μόνο της οδήγησης όσο αφορά εμένα, έχει κοπεί εδώ και πολύ καιρό. Αν και κάνω πάνω από 60χλμ την ημέρα, είναι όλα για συγκεκριμένο σκοπό. Αυτό το "πάμε μια βόλτα με το αμάξι", όπου έμπαινες μέσα, έπαιρνες έναν δρόμο και όπου σ έβγαζε, απλά δεν υπάρχει για μένα πλέον. Φυσικά υπάρχουν οι βόλτες και οι εκδρομές (σπανιότερα οι δεύτερες), άλλα είναι απλά διαδρομές από το σημείο Α στο σημείο Β και τέλος. Άσκοπες περιηγήσεις-παρακάμψεις-εξερευνήσεις όπως κάναμε παλιότερα.....γιοκ.
Το πιο ωραίο θέμα που τοποθετήσατε, νοσταλγικό και μποέμ.Άραγε είμαστε ακόμα παιδιά στην ψυχή;Μεγαλώνουμε.Το λειτούργημα απαιτεί χρόνο και δημιουργεί υποχρεώσεις, η οικογένεια το ίδιο, οι προσωπικές εργασίες το ίδιο, όσες φορές το χρόνο μείνει προσωπικός και μόνον χρόνος, θυμάμαι τα παλιά και θέλω όσο ζω, υπάρχω, αναπνέω και μπορώ να τα θυμάμαι.Δεν με ενδιαφέρει αν μετά από την βόλτα που κάνω, χαλάσω τα ελαστικά μου, τα τακάκια και τους δίσκους, κ.τ.λ. αλλά μου αρκεί που για λίγα δευτερόλεπτα έχω μία αίσθηση ελευθερίας.Το όχημα είναι το πιο τεχνολογικό πράγμα επάνω στην γη, ακόμα και από υπολογιστή.Η αίσθηση, η χαρά και η συγκίνηση που προσφέρει όσο ανεβαίνουν τα κυβικά και η ιπποδύναμη, είναι κάτι το συγκλονιστικό.
Σίγουρα αυτή η αίσθηση ελευθερίας δεν μπορεί σε εμένα προσωπικά να μου έρθει στην πόλη και με τα διάφορα gadget, ούτε με σταθερή ταχύτητα στην εθνική όταν αγαπάς την ταχύτητα.Καθείς όπως ευαρέσκεται.
Έτσι λοιπόν οι μετρημένες φορές το χρόνο, ξεκινάς από Αθήνα για Θεσσαλονίκη, Καβάλα, κ.τ.λ. είτε με φίλους από τα παλιά καλά παιδικά χρόνια, είτε με το σύζυγο, να θυμηθείς τις παλιές καλές εποχές της νιώτης, είτε με νέους ανθρώπους που τους διδάσκεις και είναι σε διάφορα clubs οχημάτων, ώστε να έχεις μία αίσθηση ελευθερίας και να ξεφύγεις από την πεζή πραγματικότητα.Η παρέα με νέους ανθρώπους αναζωογονεί γενικά και συνολικά.Εννοείται με υπευθυνότητα και ασφάλεια, οπότε αυτά γίνονται κατά κύριο λόγο τη νύχτα, ώστε να υπάρχει σχετική ησυχία από άλλα οχήματα και γιατί η νύχτα έχει άλλη χάρη.
Και τότε είναι τα τρία ρεύματα που γίνονται ένα, τότε είναι που οι τουρμπίνες δουλεύουν υπερωρίες, τότε είναι που τα κυβικά είναι κάτι το αναντικατάστατο, τότε είναι που καλείσαι εσύ και το όχημα να γίνεται ένα μέσα στο bucket, δαμάζοντας την ιπποδύναμη και την ροπή στην άσφαλτο, και όλο αυτή να χάνεται πίσω σου, προσπαθώντας να μπεις με χιλιόμετρα σε παράνομα όρια, στην επόμενη στροφή, τότε είναι που ακούς τα σκασίματα και τις εκρήξεις της ηδονής από τις τουρμπίνες, και βλέπεις τον δείκτη του καυσίμου να τελειωνεί και δεν θέλεις να σταματήσει αυτό το ταξίδι στην ελευθερία από την πεζή πραγματικότητα, όμως πρέπει να βάλεις καύσιμα, σε όποιο πρατήριο βρεις ανοιχτό εκείνη την στιγμή ή από τα καύσιμα που έχεις βάλει στην αρχή, πίσω στις αποσκευές για σιγουριά ότι δεν θα τελειώσει το ταξίδι.Και όταν σταματάς και τύχει να ακούσουν κάποιοι τα σκασίματα της ηδονής, ρωτάνε, ακούσατε πυροβολισμούς από κάπου;Και όλο σκύβουν επάνω στο τζάμι για να δουν τι κρύβεται, και βλέπουν τις πυρωμένες δισκόπλακες μαζί με τις δωδεκαπίστονες που μοιάζουν σαν άλλες άγκυρες ασφάλτου, μαζί με τις εξάτμισεις, και ξαναρωτάνε, πόσα άλογα είναι το όχημα;Λες το νούμερο των αλόγων και τους πιάνει η περιέργεια να δουν που κρύβονται όλα αυτά τα άλογα κάτω από το καπό, αλλά εσύ θέλεις να φύγεις να συνεχίσεις το ταξίδι από κει που το χεις αφήσει, τους χαμογελάς διακριτικά, και τους λες ότι θα τα ξαναπείτε και θα τους δείξεις που κρύβονται τα τόσα άλογα.Μία περιέργεια τους μένει και ένας σχολιασμός από την εκκίνηση που κάνεις για το ταξίδι, με άλλες τρείς, τέσσερεις στάσεις για ανεφοδιασμό, και ξανά το δρόμο προς το ταξίδι.Και όταν φτάσεις στον προορισμ σου, σκέφτεσαι το πως έχεις έρθει εως εδώ, τα πόδια τρέμουν από την βίαιη βύθιση στο φρένο και στο γκάζι, τα χιλιόμετρα που έχεις πιάσει σε στέλνουν κατευθείαν στο αυτόφωρο αν σε σταματούσαν και σκέφτεσαι αυτούς που λένε, μα σε ποιούς δρόμους να τρέξεις στην Ελλάδα;Και εσύ το έχεις κάνει, έχεις κινηθεί στην παρανομία, έχεις φτάσει στο προορισμό του ταξιδιού σου, αλλά η ελευθερία που νιώθεις, επισκιάζει όλα τα άλλα.Η κούραση πάει περίπατο, ο κρύος ιδρώτας γίνεται χάδι, και τώρα σκέφτεσαι πως πρέπει σε λίγο να ξαναγυρίσεις πίσω στην πεζή πραγματικότητα, απ όπου έχεις ξεκινήσει, με το μοτέρ και τα υπόλοιπα συστήματα να ξεκουράζονται από τις υπερωρίες που έχουν εργαστεί.Και πάλι προσπαθείς να βρεις του ίδιους ρυθμούς, αλλά πλεόν ο δρόμος της πεζής πραγμτικότητας σε κάνει να μην θέλεις να πιέσεις για να φτάσεις έγκαιρα πίσω, αλλά πρέπει να φτάσεις, σε λίγες ώρες ξεκινάν οι υποχρεώσεις της νέας ημέρας, μιας ημέρας που στην αρχή της σε οδήγησε σε μία αίσθηση ελευθερίας και παρακαλάς το πότε να έρθει η επόμενη στιγμή για να την ξαναζήσεις.
Πριν από λίγα χρόνια αγόρασα και εγώ ένα αυτοκίνητο με πολλά άλογα και φυσικά κυβικά και το έχω ακόμα. Δε θυμάμαι από πότε έχω να το πατήσω όπως παλιά. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι οι χαλαρές βολτίτσες, σε όμορφες διαδρομές........