Με το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις 2023 να πλησιάζει, επιστρέφουμε στη δεκαετία του 1980 και συγκεκριμένα στο Group B. Ξεκίνησε με ευνοϊκότατους όρους για τους κατασκευαστές και από αυτό βγήκαν τα γρηγορότερα και τα πιο εξελιγμένα αυτοκίνητα rally. Όμως, το όνειρο έσβησε κάπου στις πλαγιές της Κορσικής. Τι συνέβη;
«Χαλαροί» κανονισμοί rally για να προσελκύσουν κατασκευαστές
Το 1982 η τότε FISA (Fédération Internationale du Sport Automobile) που μετέπειτα έγινε Παγκόσμια Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) δημιουργεί το Group B με τους κανονισμούς οι οποίοι αφορούν τα υποψήφια αγωνιστικά αυτοκίνητα τύπου GT να είναι ιδιαίτερα ευνοϊκοί. Για την ακρίβεια, οι μόνοι περιορισμοί που υπήρχαν στους κανονισμούς αφορούσαν την παραγωγή 200 αυτοκινήτων για το δρόμο (ώστε να πάρει έγκριση), τον τύπο του οχήματος (να είναι GT και να έχει 2 θέσεις το λιγότερο), το βάρος του οχήματος και το μέγεθος των τροχών (τα οποία καθορίζονταν από τον κυβισμό του κινητήρα). Όλα τα υπόλοιπα είναι ελεύθερα προς τροποποίηση. Μάλιστα για οποιαδήποτε τροποποίηση μοναδική προϋπόθεση ήταν να κατασκευαστούν 20 επιπλέον αυτοκίνητα από τα πρώτα 200.
Αυτό σημαίνει ότι κατασκευαστές με χαμηλή παραγωγή (όπως η Ferrari και η Porsche) μπορούσαν να συμμετάσχουν, καθώς δε χρειάζονταν γραμμές μαζικής παραγωγής για να λάβουν μέρος. Επίσης, σημαίνει πως μεγάλα και γνωστά ονόματα (πχ Audi, Lancia και Peugeot) μπορούν να φτιάξουν αυτοκίνητα αποκλειστικά για rally, χωρίς απαραίτητα να βασίζονται σε κάποιο αυτοκίνητο παραγωγής.
Δύο από τα πιο εμβληματικά αυτοκίνητα κατηγορίας Group B. Audi Quattro S1 και Peugeot 205 Τ16.
Το 1982 οι εταιρείες δεν φέρνουν σπουδαίες αλλαγές και τα περισσότερα αυτοκίνητα προέρχονται απευθείας από τις κατώτερες κατηγορίες. Η Audi κατορθώνει με το τετρακίνητο Quattro να κερδίσει την σεζόν για τους κατασκευαστές και τον Walter Röhrl της Opel να σηκώνει την κούπα των οδηγών.
Το 1983 η Lancia είναι αυτή που φέρνει το πρώτο επιτυχημένο design αυτοκινήτου βασισμένο στους κανόνες του Group B, την θρυλική 037. Η Lancia 037 αποδεικνύεται επιτυχημένη, καθώς κερδίζει το πρωτάθλημα των κατασκευαστών εκείνη τη χρονιά. Μάλιστα έμελλε να είναι και το τελευταίο αυτοκίνητο με πίσω κίνηση που κερδίζει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ή αλλιώς WRC. Η Audi αποδεικνύεται ισχυρή στα χέρια του Hannu Mikkola και «κλειδώνει» το πρωτάθλημα οδηγών.
Από το 1984, η Audi αναβαθμίζει το Quattro της σύμφωνα με τους Group B κανονισμούς και κερδίζει εύκολα και τα δύο πρωταθλήματα στα χέρια του Stig Blomqvist. Η Peugeot όμως έχει ετοιμάσει και αυτή μια προσαρμοσμένη εκδοχή του 205, το T16. Με κοντό μεταξόνιο και κινητήρα στην μέση, ο Τimo Salonen οδήγησε την Peugeot στην κατάκτηση και των δύο τίτλων το 1985.
Ήδη με το 205 εντοπίζουμε την ριζική διαφοροποίηση των αυτοκινήτων δρόμου με τα αγωνιστικά, τα οποία έμοιαζαν μόνο στην σιλουέττα. Το σασί στο αγωνιστικό είναι κατασκευασμένο από την αρχή, ενώ ο κινητήρας, στην τελική του μορφή μπορούσε να παράξει 550 άλογα, 5 φορές περισσότερα από ότι ένα απλό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε στους δρόμους εκείνης της εποχής. Εν ολίγοις, μπορεί να πει κανείς πως ήταν ένα αυτοκίνητο Formula 1 με λασπωτήρες.
Οι ταχύτητες που επιτύγχανε ήταν απίστευτες και σύντομα η Lancia ανταγωνιζόταν την Peugeot με την Delta S4. Αμέσως μετά η Audi απάντησε με μια τροποποιημένη εκδοχή του Quattro με κοντό μεταξόνιο. Και μετά, ήρθε η Ford.
Το αυτοκίνητο που εξέλιξαν, το RS200, ήταν μια μοναδική δημιουργία της Ford με έναν στόχο: Να γίνει το κορυφαίο αυτοκίνητο Group B. Αλλά δεν ήταν γραφτό να συμβεί.
Το τραγικό τέλος του Group B
Με όλη αυτή τη δύναμη και ελάχιστα συστήματα ασφαλείας, τα ατυχήματα δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο. Μόλις στον δεύτερο αγώνα του, στον αγώνα της Πορτογαλίας του 1986, το RS200 χάνει τον έλεγχο και χτυπάει σε έναν τοίχο από θεατές. 31 άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η Audi και η Ford αποσύρουν τις ομάδες τους και το Group B στιγματίζεται.
Όμως, δύο αγώνες αργότερα, η καταστροφή ξαναχτυπάει το Group B, αυτή την φορά στην Κορσική. Η Lancia Delta S4 του Toivonen, η οποία ήταν και το φαβορί για το πρωτάθλημα, ξεκινάει την 18η ειδική διαδρομή και είναι αυτή που δίνει τον ρυθμό σε όλο το ράλλυ. Επτά χιλιόμετρα αργότερα, όμως, η S4 φεύγει εκτός πίστας και πέφτει σε έναν αφύλακτο γκρεμό. Τα ρεζερβουάρ σπάνε κατά τη σύγκρουση και εγκλωβίζουν τους οδηγούς σε μια πύρινη κόλαση. Όταν τα σωστικά συνεργεία αποκτούν πρόσβαση στο όχημα, βρίσκουν μόνο τον σκελετό του κλωβού ασφαλείας. Ο οδηγός Henri Toivonen και ο συνοδηγός Sergio Cresto δεν βρέθηκαν ποτέ.
Το Group B εξαφανίζεται από τον χάρτη μετά τη σεζόν του 1986. Για πολλούς, ίσως για το καλύτερο. Ωστόσο δεν είναι λίγοι οι οπαδοί των ράλλυ στους οποίους έχει μείνει για πάντα χαραγμένος στο μυαλό ο εκκωφαντικός ήχος των μεγάλων turbo που «σκάνε» από την πίεση, και συνολικά εκείνων των αυτοκινήτων με τις αεροτομές που θύμιζαν... αεροπλάνα. Η τραγική εξέλιξη του Group B πρόσφερε επίσης μαθήματα ασφάλειας που μένουν ως και σήμερα, κάνοντας τα rally πιο ασφαλή για όλους.
.jpg)
