Όταν ακούμε για Pop-up φανάρια συνήθως σκεφτόμαστε κάποιο Ιαπωνικό 20-30 ετών, ή κάποιο εξωτικό supercar. Ωστόσο το πρώτο αυτοκίνητο με τέτοια φανάρια δεν ήταν τίποτα από τα δύο, ενώ έκανε το ντεμπούτο του πριν από σχεδόν 90 χρόνια!
Το πρώτο που σου «έκλεινε το μάτι»
Όταν ακούμε για φανάρια pop-up, το πιθανότερο είναι να μας έρχονται στο μυαλό ιαπωνικά μοντέλα του προηγούμενου αιώνα. Ποιος θα ξεχάσει τα old school μοντέλα της Mazda, MX-5 1ης γενιάς, RX-7, 323 και το Nissan 200 SX, το Toyota Celica και MR2 και τόσα άλλα. Προφανώς και άλλοι κατασκευαστές υιοθέτησαν ανά τα χρόνια pop-up φανάρια στα μοντέλα τους, όπως η Ferrari (F40), Porsche (924, 944), η Lotus (Elan), Chevrolet (Corvette C4) κλπ., όμως στο μυαλό των περισσότερων petrolheads, όταν ακούνε για φανάρια που «ανοιγοκλείνουν», στο μυαλό τους έρχεται κάποια αυθεντική «τζαπανίλα» του παρελθόντος.
Ποιο ήταν όμως το πρώτο μοντέλο στην ιστορία με pop-up φανάρια; Η απάντηση θα σας… κουφάνει!
Το Cord 810 ήταν το πρώτο αμερικάνικο όχημα με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς και ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση, αλλά και το πρώτο αυτοκίνητο στην ιστορία με pop-up φανάρια.
Για να βρούμε όμως το πρώτο μοντέλο που «ντύθηκε» με «μάτια που ανοιγοκλείνουν», πρέπει να φύγουμε από την Ιαπωνία και να πάμε στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού, σχεδόν 90 χρόνια πίσω! Μιλάμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την χρονιά 1936, όπου ένα επαναστατικό, για την εποχή, μοντέλο έκανε το ντεμπούτο του.
Πρόκειται για το Cord 810 της εταιρείας Auburn, που κατασκεύαζε ακριβά πολυτελή αυτοκίνητα. Το Cord 810 ήταν το πρώτο αμερικάνικο όχημα με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς και ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση, που εξοπλιζόταν με έναν V8 κινητήρα 4,7 λίτρων απόδοσης 125 ίππων.
Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο μοντέλο είναι οι αναδιπλούμενοι προβολείς, κρύβονταν μέσα στα μπροστινά φτερά, αφήνοντας σε κοινή θέα μόνο δύο μικρούς προβολείς ομίχλης. Η ενεργοποίησή τους γινόταν με δύο μανιβέλες στο ταμπλό, μία για τον καθένα! Αίσθηση προκαλούσε και η τεράστια εμπρός μάσκα, με τη γρίλια να «αγκαλιάζει» ολόκληρο το μούτρο του αυτοκινήτου.
Η εμπορική του πορεία δεν κρίνεται και τόσο πετυχημένη, καθώς η παραγωγή του αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και έληξε την επόμενη χρονιά (1937), με σχεδόν 3.000 μονάδες να παράγονται συνολικά.
Γιατί δεν τα βλέπουμε πια στα νέα μοντέλα;
Σήμερα δεν υπάρχουν μοντέλα μαζικής παραγωγής με αναδιπλούμενα φανάρια. Ο λόγος είναι πάνω κάτω προφανής. Έξτρα κόστος και παραπανήσιο βάρος για τους μηχανισμούς. Όταν οι κατασκευαστές κοιτούν να μειώσουν το κόστος και παράλληλα επενδύουν εκατομμύρια στο να ρίξουν το βάρος όσο το δυνατόν περισσότερο, δύσκολα θα προσέθεταν έξτρα μηχανισμούς για ένα τέτοιο αξεσουάρ. Εκτός αυτού, τα υποχρεωτικά φώτα ημέρας σε όλα τα καινούργια αυτοκίνητα, δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερη την παρουσία pop-up φαναριών.
