Τι μπορεί να γίνει ώστε ο χειρότερος συνδυασμός οδηγού-αυτοκινήτου να γίνει λιγότερο επικίνδυνος; Η μία ιδέα είναι να μην οδηγεί παλιό αμάξι, αλλά κάτι πιο σύγχρονο και ασφαλές. Η άλλη λέει πως οι βόλτες με τους φίλους... κομμένες. Όχι για ασφάλεια, αλλά για λιγότερες και «ξενέρωτες» βόλτες.
Καινούργιο και ασφαλές αμάξι ή κομμένες οι βόλτες με φίλους;
Όταν η μισή χώρα κινείται με αυτοκίνητα άνω των 17 ετών, και η άλλη μισή με αυτοκίνητο από το 2006 και μετά, το πιο πιθανό πρώτο αυτοκίνητο ενός νέου οδηγού θα είναι πραγματική αρχαιολογία. Τι κάνουμε για να τον προστατέψουμε;
Η μία λογική λέει πως οι νέοι οδηγοί δεν πρέπει να έχουν καινούργια αυτοκίνητα γιατί θα τα καταστρέψουν. Γιατί έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να εμπλακούν σε κάποια σύγκρουση, μικρή ή μεγάλη, και το καινούργιο τους αυτοκίνητο θα γίνει ρημάδι σε λίγο χρόνο.
Δεν είναι όμως αυτό από μόνο του οξύμωρο; Αφού οι νέοι οδηγοί έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τρακάρουν, δεν θα πρέπει να έχουν και τα πιο ασφαλή αυτοκίνητα; Και δεν είναι τα νέα αυτοκίνητα τα πιο ασφαλή;
Εντάξει, ας μην είναι του κουτιού, ας μην είναι καν καινούργιο μοντέλο. Ας είναι όμως μιας περιόδου που η ενεργητική ασφάλεια ήταν σημαντική. Ναι, σήμερα ακόμη και αυτοκίνητα του 2006, τη χρονιά στο μέσο όρο ηλικίας του στόλου, είχαν πέντε αστέρια, όμως όχι όλα, και δεν ήταν όλα τα αστέρια τότε το ίδιο με τα αστέρια σήμερα.
Όπως και να έχει, η πραγματικότητα λέει ότι ο νέος οδηγός, λόγω και ηλικίας, αν δεν είναι τυχερός να του παραχωρηθεί κάποιο οικογενειακό αυτοκίνητο που θα είναι πιο νέο, πιθανότατα θα βρεθεί με κάποια αρχαιολογία. Δεν έφτανε ο κίνδυνος της δικής του απειρίας πίσω από το τιμόνι, έχει να τα βάλει και με την παλιά τεχνολογία και τις ανεπάρκειές της, την μεγάλη ηλικία, την (κακή) συντήρηση και τις βλάβες. Τι κάνουμε λοιπόν;
Θα μπορούσε να πει κανείς πως μπορούν να επιδοτούνται τα πρώτα αυτοκίνητα, όμως αυτό είναι ανέφικτο. Και αφού δεν μπορούν να παρθούν μέτρα για το τι αυτοκίνητο θα αγοράσει ο νέος οδηγός, παίρνονται μέτρα για την ικανότητά του πίσω από το τιμόνι.
Έτσι σε χώρες όπως η Αγγλία νομοθετούν έτσι ώστε οι νέοι (και σε ηλικία) οδηγοί, να μην μπορούν να κάνουν βόλτες με τους φίλους τους. Μέχρι τα 21 δεν μπορούν να μεταφέρουν άλλα άτομα ως 21 ετών στο αυτοκίνητο που οδηγούν. Με αυτόν τον τρόπο φυσικά δεν μειώνονται οι πιθανότητες τρακαρίσματος, όμως μειώνονται οι πιθανότητες στο αυτοκίνητο να βρίσκονται περισσότερα νεά άτομα. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Αν ο νές οδηγός δεν έχεις τους φίλους του στο αμάξι, δεν έχει λόγους να κάνει τόσες βόλτες, και δεν θα έχει και πιθανώς το ερέθισμα να ξεφύγει και να κάνει υπερβολές. Και τα δύο αυτά πετυχαίνουν μείωση των πιθανοτήτων τρακαρίσματος.
Είναι όμως τρόπος; Και μην ξεχνάμε πως μιλάμε για τα παιδιά μας, που θα βγουν στο δρόμο με το χειρότερο δυνατό αυτοκίνητο και άρα να εκτεθούν στο μεγαλύτερο δυνατό κίνδυνο. Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι; Τι λέτε; Συμφωνείτε με τους περιορισμούς στους επιβάτες; Ή μήπως πρέπει να ενισχύσουμε (και) την απόκτηση καινούργιου αυτοκινήτου;
