Χάνοντας τα αυγά και τα πασχάλια στην ευθεία

Σχολιάστε

Η χαρά μου δεν κρατάει πολύ μιας και στην έξοδο ο ανατριχιαστικός, ξυραφένιος ήχος του ιταλικού V4 εκεί στις 13.000 σ.α.λ. έρχεται από εμπρός και όχι από πίσω μου. Το πόδι μου κοντεύει να τρυπήσει το πάτωμα, τα turbo του GT-R δουλεύουν υπερωρίες, η βελόνα του κοντέρ ανεβαίνει σαν ελατήριο που αποσυμπιέζεται, αλλά για πλάκα μένω πίσω. Με τους νόμους της φυσικής δεν παίζεις: 0,92<3,07 κιλά ανά ίππο. Αυτό βέβαια δεν επηρεάζει στο ελάχιστο το ημιαυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, που είναι απλά συγκλονιστικό σε κάθε αλλαγή με την βιαιότητα, αλλά και την ταχύτατα/ακρίβεια του. Ο ήχος από τις 4 μπούκες τιτανίου και τον κινητήρα είναι ευχάριστος, αλλά όχι και ερεθιστικός, 4η στον κόφτη, προλαβαίνω να βάλω 5η για λίγο και στο τέλος έχω μαζέψει 195 χλμ./ώρα. Φρέναααα και... ω Θεέ της επιβράδυνσης. Μα τι κάνουν αυτά τα τεράστια αεριζόμενα δισκόφρενα με τις 6πίστονες δαγκάνες εμπρός κα τις 4πίστονες πίσω… 1,5 g επιβράδυνσης πιέζουν το στομάχι προς τα μέσα και τα μάτια προς τα έξω, αλλά με βοηθούν να στρίψω σωστά την K6. Δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι καλύτερο σε δύναμη, αλλά και αίσθηση στο μεσαίο πεντάλ. Τι να τα κάνεις τα κεραμικά;