«Πράσινη» πολιτική όταν οι οδηγοί δεν μπορούν να πάρουν «πράσινο» αυτοκίνητο;
Χαμηλότερα τέλη, εξαίρεση από τα διόδια, μποναμάς στα ηλεκτρικά, και όλοι οι άλλοι συνεχίζουν να πληρώνουν ως έχει. Καλή η «πράσινη» πολιτική στα «πράσινα» αυτοκίνητα, όμως όταν η αγορά δεν έχει πρόσβαση στο καινούργιο, μιλάμε για «πράσινα» άλογα. Όχι;
Ναι, αλήθεια είναι πως έχει πέσει περονόσπορος και τα παλιά αυτοκίνητα καλούνται να πληρώσουν τη νύφη. Σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις απαλλάσσουν τα καινούργια, τα ηλεκτρικά, και τα «πράσινα» από ένα κάρο έξοδα που τσούζουν, και αφήνουν τα παλιά να «ξηλώνονται». Η λογική είναι πως έτσι θα καθαρίσει η αγορά από τα παλιά και θα πάρουν όλοι καινούργια, με άμεσο θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον.
Πότε όμως πέτυχε αυτό; Και πώς; Σε ποια χώρα η απαλλαγή από την τιμωρία έγινε κίνητρο; Λες και κρατάμε τα παλιά αυτοκίνητα γιατί μας αρέσουν καλύτερα από τα καινούργια. Από άποψη, ή από μεράκι. Ή από καψούρα, ξέρω-γω. Μαζεύτηκαν από τη μία 10 χρόνια ύφεση, από την άλλη 3 χρόνια πανδημία, βάλε και τις ανατιμήσεις σε πρώτες ύλες και καύσιμα, τις ελλείψεις σε ημιαγωγούς και έφτασε η απόκτηση καινούργιου αυτοκινήτου να στοιχίζει όσο μια γκαρσονιέρα (όχι σήμερα, αλλά 5 χρόνια πριν γιατί πλέον και τα σπίτια έχουν ακριβύνει πολύ).
Πότε είχαμε πάλι 17 χρόνια μέσο όρο ηλικίας στόλου; Γιατί είχαμε ξανά, δεν είναι πρώτη φορά που η επιμονή του δημοσίου να καπελώνει το αυτοκίνητο με τέλος ταξινόμησης και φόρους, το έχει κάνει είδος πολυτελείας. Τη δεκαετία του 80, για τους νεότερους, αν είχες αμάξι 25 ετών ήσουν τυχερός. Όπως και σήμερα. Τα μοντέλα του 2000 ακόμη πουλάνε μεταχειρισμένα λες και είναι κελεπούρια, ενώ έχουν 100άδες χιλιάδες χλμ..
Και πώς ξεμπερδέψαμε με τη σαβούρα; Μόνο με την απόσυρση. Τσεκούρι στους φόρους να πέσει η τιμή, και ο κόσμος αγόρασε. Τώρα περιμένουν με την τιμωρία που θέλει το παλιό να πληρώνει και το καινούργιο όχι, να βρει ξαφνικά ο άλλος όχι μόνο να αγοράσει αμάξι, αλλά να πληρώσει και το σύνολο των φόρων.
Και μετά είναι και η πρόσβαση στο καινούργιο. Γιατί και με απόσυρση, πάλι χρειάζεται βοήθεια, έτσι όπως είναι το πράγμα. Πόσα προγράμματα απόκτησης αυτοκινήτου τρέχουν στις χώρες που έχουν «πράσινες» πολιτικές, και πόσα στην Ελλάδα; Ιδιωτικό λήζινγκ με εξαγορά, και έκπτωση φόρου. Να μην πληρώνεις φόρο και για τα λεφτά που δίνεις για αυτοκίνητο, για το οποίο πληρώνεις επίσης φόρο.
Ή προγράμματα παρακράτησης μισθού. Σε πολλές χώρες το δημόσιο έχει προγράμματα όπου τράπεζες και εργοδότες βγάζουν δάνεια που παρακρατούνται απευθείας από το μισθό. Έτσι εκτός από πρόσβαση σε χρηματοδότηση, έχεις και μικρότερο δηλωθέν εισόδημα με λιγότερους φόρους και άλλες κρατήσεις με μεγάλο συνολικό όφελος.
Πού είναι η απόσυρση και όλα τα άλλα προγράμματα που προηγούνται των προστίμων, των διοδίων και των εξαιρέσεων από τις ελαφρύνσεις; Και πόσο δίκαιο είναι ενώ δεν έχεις λεφτά και διευκολύνσεις να αγοράσεις καινούργιο, να βλέπεις όσους μπορούν να μην πληρώνουν φόρους & πρόστιμα;
