Ο υπεύθυνος της FIA παραδέχθηκε ότι ήταν το πιο ιδιοφυές κόλπο που είχε συναντήσει. Ποιο ήταν αυτό το κόλπο; Πώς λειτουργούσε; Και τι ήταν αυτό που το έκανε «αόρατο»;
Είμαστε στο 1995. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Όμως τα αυτοκίνητα γίνονται όλο και πιο γρήγορα. Η FIA για να διασφαλίσει τους οδηγούς και τους θεατές και να αποφύγει την τραγωδία του Group B, αποφασίζει να υιοθετήσει κανονισμούς ώστε να περιορίσει την παραγόμενη ιπποδύναμη των αυτοκινήτων.
Η ιδέα ήταν απλή. Με την χρήση περιοριστών στην εισαγωγή του turbo, ο κινητήρας δεν μπορούσε να «ρουφήξει» τόσο πολύ αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν η μείωση της ιπποδύναμης των κινητήρων, με τα αυτοκίνητα να είναι πιο ελεγχόμενα και, θεωρητικά, πιο ασφαλή.
Το 1994 βρίσκει την Toyota Team Europe σε μια σχετικά αδύναμη θέση. Ναι, μπορεί να έχει μόλις κερδίσει το πρωτάθλημα, όμως οι αντίπαλοι και ιδιαίτερα η Subaru φαίνεται πως έχει πιο δυνατό αυτοκίνητο για το 1995. Για να ανταπεξέλθει, η Toyota δημιουργεί το Celica GT-4 ST205 και ξεκινάει να ερευνά... όχι και τόσο νόμιμους τρόπους να «ντριπλάρει» τον περιοριστή του turbo.
Το πρόβλημα είναι ότι η FIA ελέγχει εξονυχιστικά το αυτοκίνητο σε κάθε stage και, ανάμεσα στους ελέγχους, υπάρχει και η επιβεβαίωση της σωστής τοποθέτησης του περιοριστή turbo. Η Toyota λοιπόν δεν μπορεί απλά να αφαιρέσει τον περιοριστή, καθώς αυτό θα σήμαινε αυτόματο αποκλεισμό της ομάδας.
Το κόλπο που βρίσκει η Toyota είναι ιδιοφυές. Για την σεζόν του 1995 χρησιμοποιούν υποχρεωτικά περιοριστή στο turbo τους. Τίποτα το αφύσικο ή το παράνομο. Μάλιστα ελέγχεται από την FIA και πράγματι, όλα φαίνονται νόμιμα. Εδώ όμως «κρύβεται» το μυστικό.
Στον σωλήνα σιλικόνης από τον οποίο περνάει ο αέρας για το turbo βρίσκεται ένα μεταλλικό κολάρο το οποίο συνδέει τον σωλήνα με το turbo. Αυτό το κολάρο φαίνεται νόμιμο. Όταν όμως αυτό βιδωθεί στο turbo, πιέζει κάποιες τσιμούχες που λειτουργούσαν σαν ελάσματα, μετακινώντας τον περιοριστή κατά 5 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει πως ο αέρας μπορεί να προσπεράσει τον περιοριστή και να αυξήσει την ιπποδύναμη του κινητήρα από 30 έως 50 άλογα. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το κόλπο είναι αόρατο, καθώς λειτουργεί μόνο όταν το αυτοκίνητο είναι πλήρως συναρμολογημένο και σε έναν τυπικό έλεγχο δεν εντοπίζεται.
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη... τελικά δεν τη γλίτωσε η Toyota
Το κόλπο ήταν τέλειο και οι κριτές δεν το εντόπισαν μέχρι τον προτελευταίο αγώνα της σεζόν. Το πώς το ανακάλυψαν παραμένει μυστήριο ως σήμερα. Μπορεί να «έπεσε σύρμα», μπορεί να ήταν απλά τύχη. Όπως και να έχει, η FIA απέκλεισε την Toyota Team Europe από το πρωτάθλημα του 1995 και 1996 με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ «έκλεισε» και την τρύπα στους κανονισμούς, ώστε κανείς να μην το επαναλάβει.
Ο Max Mosley, ο υπεύθυνος της FIA εκείνη την εποχή δήλωσε σχετικά με το ζήτημα: «Μέσα ήταν τέλεια κατασκευασμένο. Τα ελάσματα μέσα στον σωλήνα είχαν γυαλιστεί και επεξεργαστεί μηχανικά ώστε να μην εμποδίζουν τον αέρα που πέρναγε από μέσα. Προκειμένου να ανοίξουν τα ελάσματα χωρίς το ειδικό εργαλείο απαιτούσε φοβερή δύναμη. Είναι η πιο εκλεπτυσμένη και έξυπνη συσκευή που έχουμε δει, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο FIA. Ήταν τόσο καλοφτιαγμένο που δεν είχε κανένα διάκενο που να υποδεικνύει ότι υπάρχει τρόπος να ανοιχθεί».
Εσύ τι πιστεύεις; Ήταν μια πανέξυπνη «πατέντα» ή ένα ξεκάθαρο κόλπο εξαπάτησης; Πιστεύεις ήταν αυστηρή η τιμωρία του αποκλεισμού;
