Να σου πω τη Mira(i) σου

Το σύστημα κυψελών υδρογόνου του Toyota Mirai, παίρνει οξυγόνο από την ατμόσφαιρα και το αναμειγνύει με υδρογόνο που έχει στις δεξαμενές του. Από τη διαδικασία παράγεται ηλεκτρισμός και… καθαρό νεράκι. Η ηλεκτρική ενέργεια κινεί τον ηλεκτροκινητήρα, που αποδίδει 155 άλογα. Έτσι αθόρυβα, οικολογικά και οικονομικά, το Mirai φτάνει από στάση στα 100 χλμ./ώρα σε 9,3 δλ., ενώ επιταχύνει από τα 50 στα 80 χλμ./ώρα μέσα σε 3,6 δλ. H αυτονομία ξεπερνά τα 480 χλμ., ενώ το γέμισμα με υδρογόνο διαρκεί περίπου 3 λεπτά. Κατά τα άλλα το Mirai, πίσω από την φουτουριστική του σχεδίαση και την υψηλή τεχνολογία κρύβει ένα κανονικό οικογενειακό αυτοκίνητο. Το οποίο όμως δεν είναι καθόλου φτηνό. Η τιμή του στην Ευρώπη υπολογίζεται κοντά στις 66.000 ευρώ (στη Γερμανία).

Μέχρι σήμερα τα μεγάλα προβλήματα για αυτή την λύση της αυτοκίνησης ήταν η παραγωγή, η διανομή και η αποθήκευση του υδρογόνου. Το υδρογόνο είναι αέριο πανάλαφρο και καταλαμβάνει τεράστιους χώρους αποθήκευσης σε ατμοσφαιρική πίεση. Επιπλέον ασκεί διαβρωτικές επιδράσεις σε αρκετά μέταλλα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Για να αποθηκευτεί και διακινηθεί χρειάζεται να το συμπιέσουμε ή να το υγροποιήσουμε. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί καταλήγουν στην ανάγκη κατασκευής ακριβών και τεχνολογικά προηγμένων συστημάτων/δικτύων παραγωγής, μεταφοράς και διανομής. Σήμερα τα πράγματα εξελίχθηκαν και η εμπορικότητα τέτοιων αυτοκινήτων είναι πιο εφικτή.Εσείς τι λέτε; Αξίζει να επενδύσει κανείς σε ένα αυτοκίνητο σαν το Toyota Mirai; Aν υπήρχε ένα δίκτυο διανομής στη χώρα μας θα το εμπιστευόσασταν; Ή μήπως τα κλασικά… ορυκτά καύσιμα είναι ακόμα πολύ σκληρά για να πεθάνουν;