7 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ »
Ποια είναι τα πραγματικά όρια αυτών των αυτοκινήτων; Μήπως, με τη δέουσα βέβαια προσοχή, τα 2κίνητα Crossover είναι σε θέση να κινηθούν σε πιο «δύσκολα» μονοπάτια από αυτά που νομίζουμε;
Τα σύγχρονα Crossover 4x2 στην πίστα δοκιμών 4x4
118.130 Επισκέψεις στο άρθρο
Τα σύγχρονα 2κίνητα Crossover έχουν πολλές ικανότητες και κρυμμένες δυνατότητες. Μπορεί πολλοί να πιστεύουν ότι δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να κινηθούν εκτός δρόμου, ωστόσο εμείς είπαμε να τους διαψεύσουμε!
Τα Crossover αυτοκίνητα δημιουργήθηκαν για να καλύψουν το κοινό εκείνο που απαιτεί να αποκτήσει ένα όχημα ελεύθερου χρόνου όχι τόσο για τις εκτός δρόμου αρετές του, όσο για μια σειρά άλλα πλεονεκτήματα που σου δίνει ένα υπερυψωμένο αυτοκίνητο έναντι ενός συμβατικού χάτσμπακ. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των Crossover αποτελεί το γεγονός ότι διαθέτουν τη «συμβατική» μετάδοση της κίνησης σε δύο τροχούς καταργώντας την περισσότερο «off road» τετρακίνηση.
Διατηρούν ωστόσο την απόσταση του αμαξώματος και την εμφάνιση των ελεύθερου χρόνου 4Χ4 μοντέλων, στοιχίζουν αρκετά φθηνότερα, δεν επηρεάζονται από τα κινούμενα μέρη της τετρακίνησης και προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις και χαμηλότερη κατανάλωση. Ωστόσο παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα: Ποια είναι τα πραγματικά όρια αυτών των αυτοκινήτων; Μήπως, με τη δέουσα βέβαια προσοχή, τα 2κίνητα Crossover είναι σε θέση να κινηθούν σε πιο «δύσκολα» μονοπάτια από αυτά που νομίζουμε;
Μεγάλος κριτής η πίστα δοκιμών 4Χ4
Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα απευθυνθήκαμε στον… γκουρού του 4Χ4 στην Ελλάδα, τον πολυπρωταθλητή αγώνων Στέφανο Αττάρτ και την πίστα 4X4 Attart Off Road Park που έχει δημιουργήσει. Εκεί, σε ένα πεδίο δοκιμών διαφόρων κατηγοριών, από το πιο light μέχρι το πιο extreme off road, οδηγήσαμε ένα πρωί του Ιουλίου 10 δικίνητα Crossover μοντέλα.
Στόχος μας, στις 3 κύριες δοκιμασίες που επιλέξαμε να πραγματοποιήσουν τα αυτοκίνητα ύστερα πάντα από τις πολύτιμες συμβουλές του Στέφανου, ήταν να δούμε το πώς τα καταφέρνουν τα Crossover σε ένα εκτός δρόμου πεδίου που δεν μας έχουν συνηθίσει. Μαζί με αυτά βέβαια, για να μην αδικήσουμε και τα 4Χ4 μοντέλα, είχαμε μαζί μας και ένα τετρακίνητο Fiat Panda, ώστε να το αντιπαραβάλουμε απέναντι στο δικίνητο «αδελφό» του, το Fiat Panda Trekking. Τα τελικά μας αποτελέσματα μετά και τις 3 δοκιμασίες των 10 δικίνητων Crossover είναι άκρως ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά για κάθε ένα μοντέλο…
Τα σκαρφαλώσαμε!
Σε αυτή τη δοκιμασία εξετάζουμε το πόσο εύκολα εκκινούν σε μια ανηφόρα με μεγάλη κλίση (στην περίπτωσή μας 12%) τα προσθιοκίνητα Crossover, χωρίς φυσικά να γίνει χρήση από τον οδηγό η… παραδοσιακή λύση του χειρόφρενου. Για να τα δυσκολέψουμε ακόμη περισσότερο, τοποθετήσαμε στο εσωτερικό εκτός του οδηγού, 2 ακόμη επιβάτες, προσθέτοντας επιπλέον βάρος άνω των 200 κιλών στο αυτοκίνητο. Η δοκιμασία αυτή μας δείχνει την αντοχή του συμπλέκτη και του δίσκου του αυτοκινήτου, ενώ παράλληλα εξετάζεται και η αποτελεσματικότητα τυχόν Συστήματος Hill Assist που υπάρχει στο αυτοκίνητο.
Τα ζορίσαμε!
Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία, η οποία μας έδειξε την αποτελεσματικότητα των διαφόρων Συστημάτων πρόσφυσης των σύγχρονων Crossover, που θα τους επιτρέψουν να βγουν από μια δύσκολη κατάσταση με σαθρό έδαφος σε κάποια εκτός δρόμου διαδρομή. Το αυτοκίνητο, ακινητοποιείται πάνω σε ειδικά διαμορφωμένο έδαφος, όπου πατούν στην άσφαλτο μόνο ο εμπρός αριστερά τροχός και ο πίσω δεξιά. Στη συνέχεια, ο οδηγός προσπαθεί να εκκινήσει και να βγάλει το αυτοκίνητο από αυτή τη δύσκολη κατάσταση μειωμένης πρόσφυσης, εκμεταλλευόμενος τη ροπή του κινητήρα, τα ελαστικά, αλλά και κυρίως, τη λειτουργία του Συστήματος ESP.
Τα «πνίξαμε»!
Η τρίτη δοκιμασία που έπρεπε να περάσουν τα Crossover της δοκιμής μας, ήταν αυτή του υδάτινου κωλύματος. Μέχρι πιο ύψος λοιπόν νερού μπορεί να μπει κάθε ένα μοντέλο, χωρίς το νερό να εισχωρήσει στην εισαγωγή αέρα και να εισέλθει στον κινητήρα του, με όποιο δυσάρεστο επακόλουθο αυτό μπορεί να έχει; Εμείς, χρησιμοποιήσαμε για τη μέτρησή μας, έναν λάκκο με νερό βάθους 35 εκατοστών και με τη βοήθεια ενός μέτρου, μετρήσαμε το ακριβές ύψος που βρίσκεται από το έδαφος η εισαγωγή κάθε ενός μοντέλου. Η μέτρηση έγινε φυσικά με το αυτοκίνητο σταματημένο.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Αίσθηση υπεροχής και ασφάλειας
Βασικό χαρακτηριστικό των οχημάτων ελεύθερου χρόνου και κατά συνέπεια και των Crossover, είναι η αυξημένη απόσταση από το έδαφος, ώστε να αντεπεξέρχονται με ευκολία και σε κάποιες εκτός δρόμου περιηγήσεις, εκτός βέβαια από την καθημερινή αντιμετώπιση των κακοτεχνιών των δρόμων και στην... αναρρίχηση σε πεζοδρόμια.
Σαν αποτέλεσμα της υψηλότερης από το έδαφος τοποθέτησης του πατώματος, σε σχέση με ένα συμβατικό μοντέλο, έρχεται και η υψηλή θέση οδήγησης που, σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο -από τα μικρομεσαία- όγκο του οχήματος, δημιουργεί αυξημένη αίσθηση ασφάλειας και φυσικά κύρος. Σημειώστε ότι σε σχέση με ένα χάτσμπακ, ένα μέσο Crossover έχει απόσταση από το έδαφος που φθάνει έως και τα 200 χλστ., τη στιγμή που το χάτσμπακ βρίσκεται στα 140-150 χλστ. από το έδαφος.
Κινητήρες: Με turbo ή ατμόσφαιρα για δύναμη, αλλά και οικονομία
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
O all around χαρακτήρας των crossover αποκαλύπτεται και στην υψηλή τεχνολογία που συνοδεύει τις περισσότερες προτάσεις στο κομμάτι των κινητήρων. Η τεχνολογία αυτή μεταφράζεται σε ό,τι αφορά στην οικονομία σε κινητήρες μικρού σχετικά κυβισμού, αλλά υψηλής απόδοσης και χαμηλών απαιτήσεων σε καύσιμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα σύνολα βενζίνης είναι ο 1,2 TSI κινητήρας του Yeti και ο 1,4 TSI κινητήρας του VW Tiguan (χρησιμοποιείται και στο Yeti), που διαθέτουν τούρμπο και άμεσο ψεκασμό για να αποδώσουν 105 και 122 ίππους αντίστοιχα. Με άμεσο ψεκασμό, αλλά χωρίς τούρμπο, έρχεται και ο 1,6 GDI των Hyundai ix35 και Kia Sportage, ενώ στα ίδια λίτρα ατμοσφαιρικός έρχεται ο βενζινοκινητήρας του Mitsubishi ASX. Με turbo, ξεχωρίζει ο 1,6 EcoBoost του Ford Kuga, ο οποίος προσφέρει υψηλή ισχύ 150 ίππων.
Η αποθέωση του downsizing φυσικά, είναι ο 0,9 ΤwinAir τούρμπο κινητήρας του Fiat Panda Trekking, που αποδίδει 85 ίππους. Αξιος ιδιαίτερης αναφοράς είναι ο diesel κινητήρας του Nissan Qashqai, που από 1,6 λτ. αποδίδει 130 ίππους και 320 Νm ροπής, όπως επίσης και ο 1,5 dCi των 110 ίππων που πλέον συνοδεύει και το δικίνητο Dacia Duster. Κινητήρα diesel 1,6 λίτρων με 105 ίππους διαθέτει και το Skoda Yeti. Υψηλότερα τέλος, ξεχωρίζει το Toyota RAV4 2,0 D-4D αλλά και το επίσης 2λιτρο turbodiesel VW Tiguan 4X2, με καταναλώσεις που θα ζήλευαν πολλές μικρότερες προτάσεις.
Γιατί πάνε και εκτός δρόμου; Μεγαλύτερη απόσταση από το έδαφος, μικρότερο βάρος!
Στις εκτός δρόμου αναζητήσεις τους, τα δικίνητα Crossover είναι σε θέση να κινηθούν σε ένα βατό χωματόδρομο, απαιτώντας πάντως τη δέουσα προσοχή από τον οδηγό και χωρίς βέβαια να ενδείκνυνται για πιο σκληροτράχηλα κομμάτια. Πώς το καταφέρνουν αυτό; Αρχικά, η αυξημένη απόστασή τους από το έδαφος είναι αυτή που θα τα βοηθήσει να «ξεκολλήσουν» από δύσκολες διαδρομές, ενώ παράλληλα, αποφεύγεται και η πρόσκρουση του δαπέδου στο δρόμο.
Έπειτα, οι γωνίες αναρρίχησης των οχημάτων αυτών δεν αλλάζουν σε σχέση με αυτές των τετρακίνητων μοντέλων, κάτι που επίσης βοηθά στην αποτροπή της επαφής με το έδαφος. Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι αυτό του βάρους: Σε σύγκριση με τα τετρακίνητα, τα δικίνητα αυτά μοντέλα είναι πιο ελαφριά λόγω της απουσίας της τετρακίνησης και των παρελκομένων της. Αυτό, τα κάνει πιο ευκολοδήγητα, πιο εύκολα στους χειρισμούς, ενώ τα βοηθά φυσικά να «ξεφύγουν» από τα εμπόδια.
Προσομοιώνοντας την τετρακίνηση
Ένας «έξυπνος» τρόπος για να τονώσουν τις εκτός δρόμου δυνατότητές του, αποτελεί για τα Crossover η υιοθέτηση ηλεκτρονικών Συστημάτων που τα βοηθούν να αποκτήσουν περισσότερη πρόσφυση στις εκτός δρόμου μετακινήσεις του. Για παράδειγμα, στο δικίνητο Fiat Panda Trekking υπάρχει το Σύστημα Traction+ που βελτιώνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου σε ολισθηρές επιφάνειες, όταν το αυτοκίνητο κινείται με ταχύτητα μέχρι 30 χλμ./ώρα. Ουσιαστικά, το Σύστημα μεταφέρει τη ροπή από τον ένα κινητήριο τροχό στον άλλο ανάλογα με τη διαθέσιμη πρόσφυση και σε συνδυασμό πάντα με το σύστημα ESP. Αλλά και στην περίπτωση του δικίνητου Toyota RAV4, συναντούμε το Σύστημα Auto LSD, που ενεργοποιείται σε χαμηλές ταχύτητες και κοντρολάρει το σπινάρισμα του τροχού, βοηθώντας ιδιαίτερα κατά την εκκίνηση σε συνθήκες μειωμένης πρόσφυσης.
Συστήματα ελέγχου εκκίνησης σε ανηφόρα
Αρκετά διαδεδομένα είναι επίσης τα Συστήματα εκείνα που βοηθούν τον οδηγό να εκκινήσει σε δρόμου με ιδιαίτερη κλίση, αποτρέποντας την κύλιση του αυτοκινήτου προς τα πίσω. Τα Συστήματα αυτά τα συναντούμε σε πολλά δικίνητα Crossover (π.χ. Hyundai ix35, Kia Sportage, Mitsubishi ASX, Skoda Yeti, Toyota RAV4, VW Tiguan κ.λπ.) και μάλιστα στο βασικό τους εξοπλισμό. Κατά περίπτωση τώρα, υπάρχει η δυνατότητα ύπαρξη ακόμη και Συστήματος που ελέγχει την ταχύτητα του αυτοκινήτου κατά την κάθοδο σε δρόμο με έντονη κλίση (π.χ. Toyota RAV4), το οποίο μέχρι και πριν λίγο καιρό το συναντούσαμε μόνο σε 4κίνητες επιλογές.
Τεχνολογίες μείωσης της κατανάλωσης: Το Σύστημα Start&Stop
Ο περιορισμός της κατανάλωσης είναι δουλειά της βελτιστοποίησης των κινητήρων, αλλά και μιας σειράς οικολογικών μέτρων που βοηθούν σε αυτόν το σκοπό. Ανάμεσα σε αυτά, το πιο διαδομένο πλέον στην αυτοκίνηση είναι το περίφημο Σύστημα τερματισμού και επανεκκίνησης του κινητήρα στις σύντομες στάσεις, το γνωστό μας Start&Stop. Το Σύστημα αυτό το συναντούμε πλέον και στα Crossover αυτοκίνητα, με στόχο φυσικά πάντα τον περιορισμό της κατανάλωσης καυσίμου.
Από τι αποτελείται;
Ένα Σύστημα Start&Stop, εκτός της ενισχυμένης μπαταρίας που απαιτεί, αλλά και της ενισχυμένης μίζας, αποτελείται από τα παρακάτω εξαρτήματα:
- Κεντρική μονάδα διαχείρισης κινητήρα με ενσωματωμένη λειτουργία Start&Stop
- Μετασχηματιστής 12V
- Αισθητήρας που κάνει διάγνωση της φόρτισης της μπαταρίας και, εάν κρίνει ότι δεν είναι επαρκής, απενεργοποιεί το σύστημα
- Διακόπτης εκκίνησης του Start&Stop
- Αισθητήρας νεκράς ταχύτητας
- Αισθητήρας ταχύτητας περιστροφής των τροχών
- Αισθητήρας στροφάλου
- Μεγαλύτερο και βελτιωμένο δυναμό για να φορτίζει πιο γρήγορα τη μπαταρία
Πώς λειτουργεί;
Τι κάνει όμως ακριβώς ένα σύστημα Start&Stop; Απενεργοποιεί τον κινητήρα, όταν το όχημα σταματά στο φανάρι ή σε μποτιλιάρισμα και τον ενεργοποιεί αυτόματα με το πάτημα του συμπλέκτη για την επιλογή σχέσης, αφού έχει προηγηθεί φυσικά η επιλογή της «νεκράς». Στην περίπτωση αυτόματων κιβωτίων, αρκεί ο οδηγός να αφήσει το πόδι από το φρένο. Παράλληλα, οι ηλεκτρικοί καταναλωτές στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, συνεχίζουν να τροφοδοτούνται κατά τη φάση Stop. Ελέγχεται όμως, η τρέχουσα κατανάλωση ενέργειας και όταν χρειαστεί, ο κινητήρας μπορεί να έρθει στη ζωή, για να γεμίσει τη μπαταρία. Για λόγους ασφαλείας επίσης, αν το αυτοκίνητο ξεπεράσει μια μικρή ταχύτητα (π.χ. με νεκρό σε κατηφόρα), ο κινητήρας επαναλειτουργεί αυτόματα.
