Τι μετανιώσατε που βάλατε και τι που δε βάλατε στο αυτοκίνητο που αγοράσατε;

Ξεκινώντας λοιπόν από την «σειρήνα» του ετοιμοπαράδοτου, το μεγαλύτερο πρόβλημα συνήθως είναι το χρώμα. Το ήθελες γκρι ανθρακί, σαν αυτό στη φωτογραφία στο περιοδικό, αλλά το είχε μόνο άσπρο ή κόκκινο. Και το πήρες άσπρο. Και κάθε μέρα που το κοιτάς, σα μαχαίρι στην καρδιά, το μετανιώνεις. Ειδικά όταν ο γείτονας το περίμενε τρεις μήνες και το έφερε προχθές στο σπίτι του στο χρώμα που το ήθελες κι εσύ.

Στο ετοιμοπαράδοτο συνήθως ο εξοπλισμός είναι «στάνταρ». Όχι απαραίτητα βασικός, αλλά δεν έχει τα διάφορα που πολλοί θέλουν. Για παράδειγμα οι ζάντες. Ενώ είχε μια πεντάκτινη 17άρα, στο έφερε με την 16άρα που είναι μεν αλουμινίου, αλλά δε γεμίζει ούτε το μάτι, ούτε το θόλο. Και από τη μέρα που το πήρες σκέφτεσαι να τις αλλάξεις, αλλά μιλάμε για αρκετά λεφτά.

Στην αντιπέρα όχθη, έκανες την καρδιά σου πέτρα όταν αγόραζες, περίμενες τρεις μήνες για να χαρείς για χρόνια τη σωστή επιλογή. Που ήταν η ηλιοροφή, ή η πανοραμική γυάλινη οροφή που το είχε στη φωτογραφία το προσπέκτους και φαινόταν τέλεια. Στη Γερμανία. Γιατί στην Ελλάδα σε έπιασε ο ήλιος το καλοκαίρι και σου άλλαξε τα φώτα. Τι να κάνει το κουρτινάκι στη σαρανταπεντάρα, και βρέθηκες να επιστρέφεις από το μπάνιο με πετσέτα στην οροφή σφηνωμένη στα παράθυρα για να αποφύγεις την ηλίαση.Και εκείνο το Sat-Nav; To πλήρωσες όσο ένα μικρό μεταχειρισμένο και δεν δείχνει τους (πολλούς) μονόδρομους της Αθήνας με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείς τελικά το κινητό σου. 

Αντίθετα, πάλι καλά που περίμενες το αυτόματο, ή τα θερμαινόμενα καθίσματα που τα έχεις ευχαριστηθεί όσο τίποτε άλλο. Και πολλά τέτοια, που έκαναν την αγορά του αυτοκινήτου δύσκολη αλλά καθόρισαν τη ζωή μαζί του.

Εσείς τι μετανιώσατε και τι χαρήκατε που βάλατε ή αφήσατε εκτός, στο αυτοκίνητο σας όταν το αγοράζατε;