Η βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο γενιές του Leon και σε ό,τι αφορά τον τομέα των αναρτήσεων είναι ο νέος πίσω άξονας. Στην θέση του ημιάκαμπτου άξονα λοιπόν συναντούμε μια πιο πολύπλοκη αλλά σίγουρα πιο αποτελεσματική λύση με πολλαπλούς (τέσσερις για την ακρίβεια) συνδέσμους. Η νέα διάταξη έδειξε ότι ελέγχει καλύτερα τις δυνάμεις που ασκούνται στον τροχό και ειδικά αυτές με εγκάρσιο διάνυσμα. Στο εμπρός μέρος διατηρήθηκε μια κλασσική επιλογή με γόνατα ΜακΦέρσον με την προσθήκη όμως ενός νέου υποπλαισίου που αυξάνει την άνεση και βελτιώνει τον έλεγχο του εμπρός μέρους μέσω και της αλλαγής στα σημεία στήριξης ορισμένων τμημάτων της. Η ρύθμιση της ανάρτησης είναι αρκετά σφικτή και οι κλίσεις του αμαξώματος στις στροφές είναι αρκετά μικρές ενώ η οδική συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα ουδέτερη ακόμη και σε κρίσιμες καταστάσεις (πάντα το συμπέρασμα εξάγεται με βάση την πολύ καλή άσφαλτο στους ισπανικούς δρόμου όπου οδηγήσαμε το όχημα). Σε σχέση με το τωρινό αυτοκίνητο το σύστημα διεύθυνσης με υδραυλική υποβοήθηση έχει αντικατασταθεί από ένα με ηλεκτρομηχανική και μεταβλητή. Το εν λόγω σύστημα φάνηκε να είναι πολύ ακριβές στους χειρισμούς που επιτρέπει έχοντας και σχετικά βαριά αίσθηση κυρίως στην ευθεία. Το σύστημα πέδησης αποτελείται από δίσκους σε όλους τους τροχούς (αεριζόμενους εμπρός) με στάνταρ το ABS και το TCS (σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης) ενώ διαθέσιμα είναι συστήματα όπως το ESP με ενσωματωμένα συστήματα για την ενίσχυση της πέδησης σε περίπτωση φρεναρίσματος πανικού κ.λπ.. Οδηγικά και οι τρεις βενζινοκίνητες εκδόσεις ήταν πολύ ευχάριστες η βασική (1,6) χάρη στην καλή κλιμάκωση του κιβωτίου της, η μεσαία (2,0 FSI) επειδή είναι πολύ ισορροπημένη και η κορυφαία (2,0 TFSI) φυσικά για τις επιδόσεις της.
Με μεγάλη σιγουριά και βεβαιότητα αντιμετωπίζει την κάθε στροφή το νέο Seat Leon επιτρέποντας στον οδηγό να αναζητήσει τα όρια ανάλογα και με τον εκάστοτε κινητήρα.
Στην ευθεία το αυτοκίνητο είναι πολύ σταθερό ακόμη και σε υψηλές ταχύτητες. Η άνεση από την ανάρτηση κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα.
